Is thuis zitten / rusten wel de oplossing?

Hoi Robert Jan,

Ben sinds een paar maanden thuis en heb die maanden erg weinig gedaan. Voelde mezelf in het begin erg vervelend omdat ik er alles aan wilde doen om weer snel aan de slag te kunnen. En nu.......begin ik soms momenten van rust en wat meer energie te voelen.
Ik heb al vaak hulp gezocht maar ben altijd blijven werken. Nu merk ik, doordat ik tot rust begin te komen, dat ik nu echt weer tot mezelf begin te komen. En steeds meer inzicht krijg.
Sterkte!

Hi Robert Jan,

Herkenbaar verhaal. Ik doe zelf wel leuke dingen, omdat je ook daar ontspanning in kan vinden. Soms lunchen/drankje doen op een terras, even sporten, met vrienden afspreken, naar de bieb, wandelen door de stad. Soms ga ik te ver en krijg ik de rekening gepresenteerd, maar het gaat ook erg vaak goed, Als het toch niet goed voelt, ga je gewoon weer naar huis. Het is even zoeken waar je grens nu ligt. :)

Hoi Robert Jan nou ik werk ook nog steeds hoor 3 soms 4 ochtenden in de week dat lijkt af anders pieker ik ook veel en word alles alleen maar erger en andere mensen ontmoeten kan je ook je eigen af en toe je ei kwijt ik wandel veel met de hond en teken en schilder in het weekend zit nu dik 1 jaar in de burnout gaat wel iets beter en soms een terug val en vorig jaar veel bij de dokters geweest fisioterapie enz enz ook professionele hulp succes en sterkte ook 👍

Hallo Robert Jan,

In principe kost elke activiteit fysiek energie. Sommige dingen kunnen mentaal energie opleveren als dat dingen zijn die je leuk vind. Ik denk dat de kunst is om te zoeken naar dingen die je leuk vind om te doen, zonder dat het teveel fysieke belasting levert. Als het goed voelt en je ook in verloop van meerdere dagen geen (extra) klachten krijgt is het prima om niet alleen maar thuis te zitten lijkt mij.

Daarbij wel alleen een kritische vraag: draagt het leuke dingen doen bij aan herstel, of ben je eigenlijk voor jezelf aan het wegvluchten? Soms is het nodig om de nare gevoelens onder ogen te komen en een tijdje te laten bezinken. Dan heeft piekeren wel degelijk een functie, zolang je vooruit komt in je piekeren en je dus dingen verwerkt (en het geen neerwaartse spiraal is want depressiviteit zit je ook niet op te wachten).

Sinds sept problemen gekregen met paniekaanvallen. Toen ging het achteruit. In december thuis komen te zitten en halverwege april weer aan het werk, gelijk 32 uur. Het was heel zwaar. Inmiddels teruggegaan na 3 dagen 3 dagen per week en dit gaat goed! Soms wel overbelast, maar ik merk veel verbetering. De tijd vliegt en ik zit met werkdagen amper te piekeren. Door het werken ging het herstel opeens veel sneller bij mij. Mijn lichaam is gekalmeerd. Af en toe nog wel momenten met angst/spanning/onrust maar ik heb ook weer veel goede dagen. Ik wandel bijna elke dag, ook na het werk.

Hoi Robert Jan

Een beetje voortbordurend op wat Margriet schrijft.
Doe je dingen als strategie (omdat het moet van jezelf, of om maar niet te hoeven voelen) of uit behoefte (omdat je het gewoon graag wil)
De bereidheid (het klote gevoel er laten zijn) helpt mij meer en meer, maar man wat is dat ok lastig.