Ha allemaal.
Sinds twee weken twijfel ik of ik 'uit het niets' PDS heb gekregen. Het begon allemaal op vakantie, na twee avonden voeding met best wat olijfolie ging het mis. We hadden net een pasta op en besloten nog even door het dorpje te struinen. Plotseling werd ik helemaal klam, liep het zweet net niet over mijn voorhoofd en dacht ik: ik moet NU naar het toilet. In blinde paniek een restaurant binnengerend. Daarna opgelucht en ervan overtuigd dat ik er wel vanaf zou zijn. Niet dus: eenmaal op de boulevard was het weer in paniek zoeken naar een toilet. Dat haalde ik op het nippertje. Volgende ochtend heeft mijn partner loperamide gehaald omdat we een lange reis voor de boeg hadden. Dat hielp, maar zodra ik ergens was, sloeg de angst continu toe. Boodschappen doen? Ik wilde eigenlijk niet, want was bang dat het weer mis zou gaan. Daardoor gooi ik nu alles in sneltreinvaart in mijn karretje, zodat ik snel weer thuis ben mocht het fout gaan. Naar werk? Wat als ik in de auto zit en opeens moet? Even winkelen? Waar is het dichtstbijzijnde toilet, mocht ik weer zo'n aanval hebben? En die angst heeft weer invloed op mijn darmen, want inderdaad: daarna moet ik 9 van de 10 keer naar het toilet. Mijn ontlasting is ook wat uit balans, lijkt het. Geen diarree, maar het is ook niet hoe het hoort te zijn. Verder eigenlijk geen last van buikpijn ofzo, maar ik hoor soms wel mijn darmen rommelen. Harder dan voorheen, lijkt het. Of dat zit tussen mijn oren. Het is niet dat ik 9 tot 10 keer per dag op de wc zit, maar de angst heeft me vooral in zijn greep.
Zou dit PDS kunnen zijn of zit ik mezelf gewoon he-le-maal gek te maken? En voor wie dit herkenbaar is: wat helpt voor jou?
Dank alvast!
Sinds twee weken twijfel ik of ik 'uit het niets' PDS heb gekregen. Het begon allemaal op vakantie, na twee avonden voeding met best wat olijfolie ging het mis. We hadden net een pasta op en besloten nog even door het dorpje te struinen. Plotseling werd ik helemaal klam, liep het zweet net niet over mijn voorhoofd en dacht ik: ik moet NU naar het toilet. In blinde paniek een restaurant binnengerend. Daarna opgelucht en ervan overtuigd dat ik er wel vanaf zou zijn. Niet dus: eenmaal op de boulevard was het weer in paniek zoeken naar een toilet. Dat haalde ik op het nippertje. Volgende ochtend heeft mijn partner loperamide gehaald omdat we een lange reis voor de boeg hadden. Dat hielp, maar zodra ik ergens was, sloeg de angst continu toe. Boodschappen doen? Ik wilde eigenlijk niet, want was bang dat het weer mis zou gaan. Daardoor gooi ik nu alles in sneltreinvaart in mijn karretje, zodat ik snel weer thuis ben mocht het fout gaan. Naar werk? Wat als ik in de auto zit en opeens moet? Even winkelen? Waar is het dichtstbijzijnde toilet, mocht ik weer zo'n aanval hebben? En die angst heeft weer invloed op mijn darmen, want inderdaad: daarna moet ik 9 van de 10 keer naar het toilet. Mijn ontlasting is ook wat uit balans, lijkt het. Geen diarree, maar het is ook niet hoe het hoort te zijn. Verder eigenlijk geen last van buikpijn ofzo, maar ik hoor soms wel mijn darmen rommelen. Harder dan voorheen, lijkt het. Of dat zit tussen mijn oren. Het is niet dat ik 9 tot 10 keer per dag op de wc zit, maar de angst heeft me vooral in zijn greep.
Zou dit PDS kunnen zijn of zit ik mezelf gewoon he-le-maal gek te maken? En voor wie dit herkenbaar is: wat helpt voor jou?
Dank alvast!
MG
24-07-2024
