S morgens zo moe en spanning

Hi Jojanne,

Zeer herkenbaar.

Terugvallen of setbacks horen er nou eenmaal bij soms, maar probeer er positief naar te kijken. Je kan namelijk geen setback krijgen als je niet al een hoop progressie hebt geboekt over de afgelopen tijd!

Een setback is juist het moment om te laten zien wat je hebt geleerd over de afgelopen tijd. Dat de burnout je fysiek en mentaal soms helemaal plat kan brengen, maar dat jij zelf de moed, de hoop en vooral de rust kan bewaren! Als je dat lukt beloof ik je dat herstel nabij gaat zijn.

Als we weer terugvallen in oude patronen van angst, paniek of onszelf opsluiten van de buitenwereld wordt het erger.

Sterkte en succes!

Hoi Jojanne

Heb zeker veel meegemaakt afgelopen 2 jaar.
Ook ik herken dat angstig zijn, vooral in de ochtend.niemand om even te kletsen, riem onder je hart geven zeg maar, duizelig, wazig zien, overal tegenop zien,maar ik doe het wel als ik ergens heen moet of zo. Zweten,droge mond,huilen, hoofdpijn. Ook slappe benen,en spierpijnen Dus ik weet dat het stress is,maar ja….zo moeilijk.ik laat de tranen gewoon gaan,kan ze niet tegen houden 🤷‍♀️
En als het echt niet gaat,heb ik van de Ha. Oxazepan gehad ,neem dan 5 mg,wat niet veel is. Maar het helpt me even dan.
Echt moeilijk ! Sterkte

Hoi Jojanne,

Het blijkt ook dat je juist 's morgens extra gespannen kan zijn omdat in je slaap alleen je onbewuste brein werkt. Daarom kan je ook soms zo raar dromen over je juf van de lagere school die getrouwd is met je huidige overbuurman en verhuisd zijn naar die ene plek waar je ooit op vakantie was. 😊

En probeer te accepteren dat herstel een hele tijd kan duren. En geef je die tijd. Een BO ontstaat niet in een week, maar is vaak een opeenhoping van spanning over jaren en jaren

Hoi roel an en new Bee bedankt voor jullie reacties.
Heel fijn om te horen dat dit herkenbaar is.
En het klopt ja terugvallen horen en zeker bij bij herstel dat weet ik en ik voel m.n eigen ook echt wel sterker worden maar schiet nog erg snel in de spanning dit zal ook moeten slijten.
Ik probeer deze vakantie ook echt wel wat leuks te doen met de Kids maar een dagje naar de dierentuin bijvoorbeeld zie ik echt niet zitten veel te druk.

En dat is zeker zo het komt niet ineens aan zo.n burnout ik weet ook dat ik hele pittige jaren heb gehad en daardoor komt het ook, en weet ook dat het herstel een tijd duurdt. Maar vind het wel heel fijn om op dit forum zoveel herkenbaarheid te lezen geeft me weer moet dat het toch goed kan komen.

Groetjes Jojanne

Hoi jojanne zeer herkenbaar hoor ik zit er al ruim 14 maanden in en ook terugval. gehad en heel veel mee gemaakt hebt in mijn leven de h.a zei je moet ook alles een tijd geven bij mij gaat het nu redelijk durf het bijna niet in te typen pffff en zie wel weer hoe dit verder gaat wist toch echt niet wat een burnout was nou nu dus wel succes ook he 👍

Hoi Jojanne

Ik zie dat je ook kinderen hebt. En ik ervaar deze klachten dus ook extreem in de ochtend. Toegevend is dit bij mij nu ongeveer 2 maanden bezig. Met af en toe een rustige opstart.
Maar hoe heb je dat gedaan met ze naar school brengen. Of waren ze al op een leeftijd dat ze zelf konden gaan.
Ik zie er zo tegen op om in de ochtend het schoolplein te moeten betreden. Helemaal omdat het opstaan nu al zoveel prikkels gelijk geeft.

Hopelijk lees je dit nog. En gaat het met jou nu weer de beter kant op.
Liefs

Zo herkenbaar. Die ochtenden zijn vreselijk, en er zijn ook dagen bij dat het heel de dag aan houdt. Gebruiken jullie medicatie, ad bijv.?

Dat ja het sluimert de hele dag dan door. Al is de avond altijd wel veel beter. Maar elke keer weer die ochtend zo beginnen.
Ik nu 6 weken op een overstap naar andere antidepressiva. Mede hierdoor ook in deze crisis beland 🤦🏼‍♀️
Terwijl anders gehoopt.
Inmiddels slaapmedicatie en oxazepam er ook nog bij. Al probeer ik die minimaal te nemen.

Antidepressiva wisseling e.d. kan je zo uitbalans brengen. ik heb het ook meegemaakt. geen wissel, maar met opbouwen en afbouw.
En die ochtenden zijn vreselijk.

Hoi renate

Hier een reactie van mij. Nu de school weer is begonnen waar ik erg tegenop zag valt het me op dat het ritme wel goed is ook voor mij. Ik probeer er op tijd uit te zijn zodat ik rustig alles klaar kan maken voor de kinderen en we vertrekken op tijd naar school. Ik heb er nu 4 op de basisschool zitten breng eerst de jongste 2 weg met de oudste 2 erbij dat geeft mij rust en daarna de oudste die zitten op een andere locatie. Op school probeer ik met zo min mogelijk moeders te praten nu en tot nog toe gaat dat goed. Merk ook wel nu ze allemaal op school zitten dat het me overdag wel rust in m.n hoofd geeft ik hoef niet de hele dag aan te staan.
Ook afleiding zoeken werkt wel maar niet elke dag hoor heb er echt nog dagen tussen zitten dat m.n hoofd niet wil dan blijft die zo vol zitten.
Ik slik geen medicatie alleen homeopathische pillen om rustig te blijven. Ik hoop dat ik er zo uit kom, m.n psycholoog zegt van wel en dat ik het echt de tijd moet geven heb het nu een jaar.
Al wil ik graag weer beter zijn ben ik er ook nog niet maar ik probeer positief te blijven en toch elke keer wat beter te worden.
Hoop dat het met jou ook de goede kant op gaat.
Groetjes Jojanne

Vervelend hoor.. ik herken de prikkels van ouders en school. Deze week was het zo moeilijk om speelafspraken e.d. te weigeren. Teveel prikkels. Ik wil mijn kinderen ook het spelen niet ontzeggen, maar ik merk dat het mijn allemaal teveel is.. ontzettend moe en tijdens praten met ouders onwerkelijk gevoel, draaierig gevoel.

Hoi Jojanne

Zie nu pas je reactie hier. Wat fijn dat je de kindjes naar school kan brengen.
Ik zit nu nog in de fase dat mij dat nog niet lukt. Wil het zo graag. Maar naast mijn overspannen, overbelaste klachten, is er bij mij ook de angsstoornis die opsteekt bij mij.

De ochtend ervaar ik veel cortisol. Wordt broeg wakker en de stress vliegt om mijn oren.
Mijn klachten komen ook voor een groot deel vanuit het gezinsleven. Het constante aan staan. Nu dus weer leren dat ik niet alleen mama ben maar ook Renate. En mijn gevoelens nu accepteren. Dan kan het beter worden. Weet ik ook uit eigen ervaring.
Het blijft moeilijk.

De ochtenden maak ik nu wel de broodtrommels klaar, zorg voor ontbijt, en de tassen staan gevuld klaar.
En dat me dat lukt mag ik ook trots op zijn.
Afgelopen week heb ik ze wel weer 2 keer opgehaald. 🥰

Je komt er zeker wel uit. Ik ben van mening dat met een gezin het alleen langer duurt.

Ik sta ook weet aangemeld voor GGZ nu wachten tot er terecht kan. Dan zou vooral mijn angst weer aangepakt gaan worden.

Hoe gaat het nu met jou?

Groetjes

Ik heb vaak dat ik in de avond denk zoo morgen ga ik echt met een vriendin afspreken of ga ik proberen een bakkie te doen buiten. En dan wordt ik wakker en voel ik me gespannen en angstig en ga ik weer niet doen wat ik de avond ervoor zin in had