Hier doorheen zonder medicatie.. wie?

Hoi Lindor, 

Ik heb sinds april 2024 te maken met een burnout. En ben (daarvoor al) gediagnosticeerd met een gegeneraliseerde angststoornis. Die angst en somberheid kan ik mij in vinden. Vandaar dat ik reageer.

Ik volg zelf cognitieve gedragstherapie bij een psycholoog die ik had gezocht voor mijn angststoornis. Ook mindfullnes komt tijdens therapie veel aan bod.

Ook praat ik heel af en toe met een holistisch coach waar ik al een paar jaar naartoe ga. Dus gesprekken met mensen waarmee ik een klik voel, die kennis hebben over mijn problematiek en daar handige en bruikbare tips en tools over kunnen geven. Ga binnenkort kijken voor een burnoutcoach bij mij in de buurt.

Verder lig ik elke dag 30 minuten op een spijkermatje van flowee (werkt bij stress, hoofdpijn, slaapproblemen, stijve rug en nekspieren en helpt mij om meer in mijn lijf te gaan zitten ipv in mijn hoofd.

Ik wilde dit laatste er toch even bij zetten. Want ondanks dat het 95 procent van de tijd te doen is. De angst en sombere gedachten zijn te behappen. Maar als ik een periode te veel van mezelf vraag merk ik dat de angst, somberheid en depressieve gedachten enorm toenemen en heel overweldigend zijn. En dat ik dan ook de gedachte heb, ik wil dit niet meer voelen. Dat zijn hele duistere en labiele dagen voor mij. Dan neem ik wel medicatie die ik van de huisarts voorgeschreven heb gekregen (voor mijn angststoornis) alprazolam. Ik zit na een jaar nogsteeds op een lage dosering 0,25. Die voor mij 20 tot 24 uur werkt. Ik slik ze absoluut niet elke dag, alleen wanneer ik dat echt nodig acht. Dus je hoeft deze medicatie ook niet af te bouwen zoals bijv. Antidepresiva. Ook heb ik weinig tot geen last van bijwerkingen behalve dat je er suf van wordt en dus niet mag autorijden. Ik vind het heel erg fijn om de optie te hebben om mijn hoofd even 'uit' te kunnen zetten. En een opluchting dat ik het in huis heb.

Ik hoop dat je het niet als falen ziet als je uiteindelijk toch wel de (weloverwogen) stap zou maken naar een bepaalde vorm van medicatie. Ik zie het zeker als een keuze waar goed over nagedacht moet worden, maar ook als een vorm van mildheid, compassie en liefde naar jezelf. Want de angst en somberheid van echt een tol op je eisen. Ik heb ook altijd het uitgangspunt, als het zonder medicatie te doen is doe ik het zonder, maar soms geef ik mezelf even een dagje rust als dat nodig is.

Ik respecteer je keuze om het helemaal zonder te willen doen! Maar zie het alsjeblieft niet als falen :) je bent ook al van heel ver gekomen lees ik! Heel veel succes met het verdere proces!

Liefs,

Ik ben nu anderhalf jaar verder en kan bijna alles weer. Heb zeker nog wel af en toe een kleine terugval en het is natuurlijk wel heel erg zwaar geweest, maar ik heb ervoor gekozen om helemaal geen medicatie te slikken. 

Het enige dat ik af en toe slik is een natuurlijk supplement (van A.Vogel) als ik moeite heb in slaap te komen. En ik heb heel kort in de beginfase drie nachten oxazepam gebruikt omdat ik een enorm slaaptekort had door de stress.

Ik heb dit zo gedaan omdat ik persoonlijk het gevoel heb dat je er echt helemaal doorheen moet, maar ik heb wel de luxe van een enorm fijn en veilig vangnet. En wegens angstklachten eerder in mijn leven kon ik mij er denk ik net iets beter bij neerleggen dan mensen die voor het eerst paniekaanvallen krijgen.

Het is helemaal aan jou, er zijn genoeg mensen die heel veel baat hebben bij medicatie. Ik heb het voor mijzelf ook nooit helemaal uitgesloten, maar ik heb ook nooit het punt bereikt waarop ik dacht "ik kan dit niet zonder." Het is ook belangrijk om te begrijpen dat medicatie niet een soort wondermiddel is dat ineens alles oplost, er zijn veel bijwerkingen en je zult ook gewend moeten raken aan een dosis / uittesten wat wel of niet werkt etc.

Wil je vooral mee geven dat het dus wel mogelijk is om het zonder te doen, maar dat is uiteindelijk ook afhankelijk van een hoop persoonlijke factoren!

Afsluitend: het klinkt alsof je heel erg goed bezig bent en juist vooruit gaat! Dat er momenten zijn waarop je denkt aan medicatie is ook vrij normaal, het is ook gewoon helemaal niet leuk om je zo te voelen. Toch zou ik voor nu vooral vasthouden aan het feit dat je al zo vooruitgaat.

Succes en heel veel sterkte.

Hoi Lindor,

De eerste weken/maanden van een burnout zijn terror, is mijn ervaring (en als ik hier lees, die van velen). Ik kon me niet voorstellen dat ik me ooit weer goed ging voelen en het voelde echt als overleven. En dat is best lang, om te overleven.

Het probleem met een burnout is dat het eigenlijk het allerlaatste signaal van je lichaam is dat je huidige manier van leven gewoon niet meer kan. Letterlijk alle reserves zijn op, er is niks meer om op terug te vallen, en helaas gaat die extreme vermoeidheid gepaard met een enorm depressief gevoel. Het grootste verschil met een depressie was voor mij echter dat ik op de dagen dat ik nét iets meer energie had, ook minder somber was. Kortom: de somberheid, de angsten, de paniekaanvallen, kwamen allemaal voort uit de burnout.

Ik kon gelukkig vrij snel terecht bij een psycholoog en ben toen gestart met Acceptance and Commitment Therapy. Zeker geen quick fix, want ik moest daarvoor allerlei vaardigheden leren terwijl ik in het diepste dal van mijn leven zat. Echter heeft het mij enórm geholpen. Deze therapie (afgekort ACT) is erop gericht om ruimte te geven aan nare gevoelens in plaats van ze te onderdrukken en weg te stoppen, om de nare stem in je hoofd die je het gevoel geeft niet goed genoeg te zijn niet langer serieus te nemen en om je leven in te vullen met dingen die jij leuk en belangrijk vindt. Je oefent (o.a. met behulp van mindfulness) meer in het hier en nu te leven, naar je lijf te luisteren en je grenzen aan te geven. Erg geschikt dus voor iemand die in een burnout terecht is gekomen, want juist dat is hetgeen wat je compleet negeert waardoor je je lichaam overvraagt.

Ik ben nu een jaar verder en ben zonder medicatie een stuk verder in mijn herstel. Ik heb nog vele stappen te gaan, maar die enorme somberheid en depressieve gevoelens heb ik gelukkig niet meer. Wat mij enorm heeft geholpen om te weten wat de 'juiste' manieren waren om rust te pakken, was me in een burnout verdiepen. Dit heb ik gedaan door het boek 'Over de kop' van Brankele Frank te lezen (ze heeft ook een podcast waarin ze het beknopt uitlegt, als het lezen van een boek te heftig is). Daarin legt ze uit wat er fysiek allemaal in je lijf gebeurt en waaróm je je nu voelt zoals je je voelt. Het heeft voor mij in ieder geval een aantal angsten weggenomen en me ook beter doen inzien wat ik moest doen om weer vooruit te komen.

Heel veel sterkte.

Als ik het zo hoor zou ik t lekker zonder doen! Met medicatie voel je nog steeds emoties, je zet t zeker niet uit. Ik zou zeggen als je huidige staat dragelijk is, houden zo. Medicatie is geen holy grail en het werkt niet voor iedereen. Ook kan afbouwen zwaar zijn. Dus als t niet nodig is, waarom zou je t doen?

En je mag geen cbd gebruiken icm AD

Liefs,
P

Wil er nog aan toevoegen dat je somber en depri en boos en wanhopig voelen ook bij burnout hoort. Probeer die gevoelens er te laten zijn.. ik ben zelf +1 jaar onderweg en wat mij het meest heeft geholpen is lichaamsgerichte psychotherapie. Dit heeft me meer gebracht dan GGZ therapie.. en ik slik geen AD oid.

Emoties voelen en uiten is zo belangrijk voor je herstel en wat ik dus vooral doe bij die lichaamsgerichte therapie. Iemand anders schreef er op dit forum ook een mooi item over “emoties uiten werkt echt!” Heette t volgens mij

Liefs
P

Hoi P,

Ik volg Acceptance and Commitment Therapy (ACT), maar volgens mij zit er heel veel overlap met PMT. Ook ik heb geleerd (en leer nog steeds) om ruimte te geven aan mijn emoties en veel beter naar mijn lichaam te luisteren. Ten slotte is dat ook hetgeen waardoor je in een burnout raakt: je negeert zo lang je lijf en je leeft zo lang op je reserves dat hij het niet langer trekt.

Wat een fijne berichten allemaal! Hierdoor krijg ik toch weer wat meer power om door te gaan en inzicht in me eigen weg hierin.
Ook fijn alle tips, en alle verhalen te lezen hoe jullie je hier doorheen bikkelen!

En je hebt echt gelijk zolang je niet afhankelijk bent of het idee hebt ik kan nog zonder medicatie moet ik dat idd blijven doen. Ik lees nu toevallig het boek van Brankele Frank - op z’n kop over wat een burn out inhoudt en wat het met je hersenen doet. Echt interessant door er meer over te lezen, wordt m’n paniek minder. Ik dacht dat ik de enige was die bang was om gek te worden of verlies van de realiteit. Maar nu ik rustiger ben, meer ontspan worden de klachten ook beetje bij beetje minder. Hoe ging dat bij jullie?

Na hoelang werden die gevoelens van somber, depri en warrig hoofd minder?


Ik doe zelf Accupuntuur maar merk nu na vijf behandelingen dat ik de dagen er na echt een wrak ben, ik heb niet het idee dat dit de bedoeling is dus ik ga tijdelijk stoppen kijken of ik me goed blijf voelen.

Nou ik wacht jullie reactie af en wens jullie een fijne avond, en een goede nachtrust! ❤️🙏🏼

Hoi Lindor,

Bijzonder wat je zegt over de acupunctuur. Ik merk zelf dat elke behandeling sinds mijn burn-out een enorme klap veroorzaakt aan mijn systeem. Acupunctuur, osteopaat, massage, kraken bij de chiropractor, oefeningen bij de fysio. Het maakt eigenlijk niet uit wat ik doe, ik krijg altijd een enorme klap en voel me daarna twee, drie dagen een wrak. Ik kan zelfs na het gebruik van een spijkermatje soms zo'n heftige reactie hebben.

Ik denk dat dit misschien te maken heeft met een overactief zenuwstelsel, en ook zijn sommige mensen wat gevoeliger lichamelijk gezien. Ik heb zelf ADHD en weet dat ik daardoor sensorisch en lichamelijk een stuk gevoeliger ben dan de gemiddelde mens.

Maar dit is voor mij juist ook een reden geweest om helemaal geen medicatie te slikken tijdens dit proces, zelfs een simpele slaappil kan er bij mij al voor zorgen dat ik drie dagen het gevoel heb alsof ik een kater heb.

Volg je therapie? Bij mij heeft lichaamsgerichte psychotherapie heel veel goeds gebracht (dat is veel rustiger en zachter dan de meeste behandelvormen die ik hierboven noem). En dagelijks een bodyscan / yoga-nidra meditatie heeft er bij mij ook voor gezorgd dat mijn zenuwstelsel een stuk minder gevoelig staat afgesteld. Ik merk dat de angstklachten, gevoel om gek te worden etc. steeds minder wordt naarmate mijn systeem verder tot rust komt.

Sterkte!

Hi Anoniem,

Bedankt voor je reactie. Gek he dat ik me elke keer zo voel na Accupuntuur, ik ga er denk ik mee stoppen.. weet niet of dat de goede keuze is. Wat vervelend ook dat jij overal zo op reageerd. Hoelang zit jij inmiddels in je Bo? En hoe gaat het nu met jou in vergelijking met het begin?


Ik doe inderdaad ook mediteren en elke avond een bodyscan, dit helpt zeker ontspannend.en wat je zegt klopt inderdaad dat alle klachten steeds minder worden na mate er meer wordt gerust. Alleen een balans vinden daarin vindt ik nog wel lastig

Het is ook moeilijk hoor! Ik ben nu ongeveer 20 maanden verder, ga richting een WIA uitkering maar ben in grote lijnen wel weer de oude. Ik ben na een jaar al ziek uit dienst gemeld (wegens een grote ontslagronde bij mijn bedrijf) dus de stap om weer te gaan werken zal wel even een grote zijn, maar vergeleken met bijvoorbeeld een halfjaar geleden ben ik echt een totaal ander persoon.

Daar heeft vooral ook gewoon veel tijd overheen moeten gaan, dat is uiteindelijk ook het beste advies dat je hier terugleest. Geef het tijd, accepteer het en luister echt naar je lichaam!

Als je lichaam zo heftig reageert op acupunctuur dan zou ik zeker overwegen om daar mee te stoppen. Het raakt waarschijnlijk iets dat te snel moet loslaten voor waar jij nu klaar voor bent. Het boek van Brankele is geweldig, en ik kan je ook DARE (Barry McDonagh) en Hope and Help for your Nerves (Claire Weekes) aanraden. Die gaan wat specifieker over angstklachten, maar binnen het burn-out proces kan dat ook heel erg leerzaam en geruststellend zijn om te lezen allemaal.

Klinkt alsof je goed bezig bent!

Ik beschouw mijzelf als 80-90% hersteld, zonder medicatie.
Wel ben ik zoveel mogelijk low-tox gaan leven en gebruik ik bij tijd en wijle bepaalde supplementen (zoals vitamine D!) van een kwalitatief goed merk (dus geen drogisterij merken). Ben Yoga gaan doen, en dat blijf ik ook doen.
Ik merkte na ongeveer 6 maand verbetering van mijn klachten. Dit is met ups and downs steeds meer verbeterd. Ik heb in die eerste maanden wel eens gedacht dat het nooit weg zou gaan, gedacht dat ik wellicht een ziekte had etc.
Het enige wat ik nog merk is dat ik minder kan handelen qua drukte / werkstress etc als voorheen. Ik lees wel eens dat men dit na jaren nog heeft dus wellicht is dat stukje wel blijvend. Ik heb ook een lichtelijke ziekte angst ontwikkeld in die periode maar dat gaat inmiddels ook alweer stukken beter.

Houd moed en gun jezelf de tijd.

Hier inmiddels 3 weken geleden gestopt met Escitalopram, maar het is werkelijk waar een hel waar je dan doorheen gaat.

Geïrriteerd, gespannen, hoofdpijn, oorsuizen, hersenschokjes, onrust en weet ik wat niet al meer.

En aangezien het opbouwen ook al een hel was, zou ik er wel eerst 10x goed over nadenken voordat je aan een anti-depressiva begint.

Natuurlijk herstel is altijd beter dan met een hulpmiddel, daar ben ik inmiddels zelf ook wel achter.

Maar ik ga nu doorzetten met stoppen, hopelijk verminderen al die afbouw verschijnselen zo snel mogelijk… 🙏

Wat heftig zeg. Hoe lang heb je de medicatie gebruikt?
Wat is de reden dat je wilt of gaat stoppen?
Is het dan zo dat je angsten en klachten verminderd zijn door de medicatie en nu je gaat afbouwen neemt alles weer toe? Om vervolgens weer weg te zakken? Of vervolgens op je eigen manier weer door de burn out te komen?

Dan hebben de medicatie toch geen werking dan tijdelijk de klachten onderdrukken?

Jep, het is inderdaad vrij heftig.

Ik heb het medicijn circa een half jaar gebruikt, het helpt wel iets tegen de overprikkeling, minder piekeren en iets meer sociaal zijn (makkelijker kunnen praten over je klachten).

De reden dat ik gestopt ben is omdat ik wilde uitsluiten dat mijn onophoudelijke hoofdpijn misschien hierdoor veroorzaakt werd, en het feit dat de bijwerkingen zoals overmatig zweten, wazig zien, droge mond en veel gapen ook geen pretje waren.

Ik heb de afgelopen 3 weken al ongeveer 141.000 keer op het punt gestaan om toch weer te beginnen, maar ik ga nu hoe dan ook doorzetten, en dan maar zien hoe het gaat zonder hulpmiddelen…..