Hoi allemaal,
Ik zit inmiddels een jaar in een burnout. Hoewel het een stuk beter gaat, ben ik er zeker nog niet en voor ik weer echt net zoveel energie heb als voorheen, gaat ook nog wel even duren, vrees ik.
Eén van de moeilijkste dingen hierin vind ik de impact die mijn burnout op mijn relatie heeft. Mijn vriend is een rasechte optimist, die lekker wil genieten van het leven en het ook niet allemaal al te serieus neemt. Als je vriendin dan in een burnout terechtkomt, is dat heel zwaar. En het was extra lastig omdat bij mij al mijn angsten zich uitten in de vorm van relatietwijfels. Ik vroeg me elke dag de hele dag af of ik nog wel van mijn vriend hield en analyseerde elk moment tussen ons, wat natuurlijk heel lastig voor hem was. En daarnaast was ik één brok verdriet: de mooiste omschrijving vind ik nog steeds een soort dementor (van Harry Potter) die al het plezier uit hem wegtrok.
Inmiddels gaat het dus iets beter met me, maar ik merk dat mijn burnout ook zijn tol bij hem heeft geëist. Als het minder gaat met mij, gaat het ook minder met hem; onze relatie is niet meer in balans; hij "vlucht" regelmatig het huis uit om niet constant in die negatieve sfeer te zitten; aan bepaalde gespreksonderwerpen zit een enorme lading, terwijl dat onderwerpen zijn die mij weer heel hoog zitten. Hij sluit zich onbewust voor mij af, zodat hij niet onderdoor gaat aan míjn burnout. En ik vind het verschrikkelijk, maar weet ook dat ik me niet beter moet gaan voordoen dan ik me voel, want dan ga ik er zelf weer aan onderdoor.
Kortom: het is allemaal ontzettend ingewikkeld en moeilijk. Zijn er meer mensen met zulke ervaringen? Of juist goede of positieve verhalen, hoe je er weer bovenop bent gekomen?
Ik zit inmiddels een jaar in een burnout. Hoewel het een stuk beter gaat, ben ik er zeker nog niet en voor ik weer echt net zoveel energie heb als voorheen, gaat ook nog wel even duren, vrees ik.
Eén van de moeilijkste dingen hierin vind ik de impact die mijn burnout op mijn relatie heeft. Mijn vriend is een rasechte optimist, die lekker wil genieten van het leven en het ook niet allemaal al te serieus neemt. Als je vriendin dan in een burnout terechtkomt, is dat heel zwaar. En het was extra lastig omdat bij mij al mijn angsten zich uitten in de vorm van relatietwijfels. Ik vroeg me elke dag de hele dag af of ik nog wel van mijn vriend hield en analyseerde elk moment tussen ons, wat natuurlijk heel lastig voor hem was. En daarnaast was ik één brok verdriet: de mooiste omschrijving vind ik nog steeds een soort dementor (van Harry Potter) die al het plezier uit hem wegtrok.
Inmiddels gaat het dus iets beter met me, maar ik merk dat mijn burnout ook zijn tol bij hem heeft geëist. Als het minder gaat met mij, gaat het ook minder met hem; onze relatie is niet meer in balans; hij "vlucht" regelmatig het huis uit om niet constant in die negatieve sfeer te zitten; aan bepaalde gespreksonderwerpen zit een enorme lading, terwijl dat onderwerpen zijn die mij weer heel hoog zitten. Hij sluit zich onbewust voor mij af, zodat hij niet onderdoor gaat aan míjn burnout. En ik vind het verschrikkelijk, maar weet ook dat ik me niet beter moet gaan voordoen dan ik me voel, want dan ga ik er zelf weer aan onderdoor.
Kortom: het is allemaal ontzettend ingewikkeld en moeilijk. Zijn er meer mensen met zulke ervaringen? Of juist goede of positieve verhalen, hoe je er weer bovenop bent gekomen?
Ax
12-09-2024
