Afgelopen dec.is mijn man gestorven, na 7 jaar intensieve zorg, hij had n agressieve vorm van dementie. Voor mij waren het jaren van overleven, sinds februari dit jaar heb ik BO.
Ben mijn eigen ik kwijt, weet niet meer wat ik wil en heb nergens zin in. Alles is me teveel.
s' Morgens sta ik op met onrust, slik dan 1 oxezepam en ik slik AD. Psychologe kon me niet verder helpen. Het pad wat we lopen samen lijkt uitzichtloos, maar ik geef de hoop niet op. Probeer de shit te accepteren, hoe moeilijk dat ook is.
Herkent iemand mijn verhaal, benieuwd.
Liefs Gabriëlle