Moeite met begrip omgeving in latere fase

Heel herkenbaar!

Gewoon duidelijk blijven uitleggen dat je heel graag wil, maar dat je rustig aan moet doen met je energie, júist in deze fase. Wat mij helpt is om het initiatief wat meer in eigen handen te nemen, aan te geven dat je ontzettend zin hebt om mensen weer te zien en dat je het zelf zal initieren wanneer je daar weer de energie voor hebt.

Het zal nooit makkelijk worden vrees ik, ik heb er ook last van. Maar ik merk vooral dat ik tegenwoordig nee kan zeggen zonder me schuldig te voelen. Ik heb nu vaak juist dat ik trots ben dat ik voor mijzelf op ben gekomen en naar m'n lichaam heb geluisterd.

Er heeft oprecht nog nooit iemand boos of teleurgesteld gereageerd als ik nee zei of een afspraak wou verzetten, de enige die daar moeilijk over deed was ikzelf (richting mijzelf).

Dus geen exuses verzinnen of dingen aangaan waar je helemaal geen energie voor hebt, gewoon duidelijk uitleggen wat de situatie is en ik kan je verzekeren dat iedereen dat echt wel begrijpt!

Het is natuurlijk fijn en lief dat iedereen je graag weer wil zien maar het blijft een proces met pieken en dalen, je bent niet in een klap weer helemaal de oude die zo weer het voorgaande leventje instapt (en maar goed ook want die oude jij kwam ook in een burnout terecht).

Wat goed dat het verder zo veel beter gaat. Ik hoop dat het reintegreren soepel verloopt en het klinkt alsof je je al heel goed bewust bent van je grenzen. Goed bezig!

Dankjewel voor je fijne reactie! Daar kan ik wat mee.

Geef aan dat je al je energie nodig hebt voor je werk en dat er daaromheen dus niet zo veel mogelijk is. Inderdaad: wees gewoon eerlijk. Ook mijn ervaring dat niemand daar boos om wordt. En als dat zo is laat je dat bij hen. Ik ben inmiddels ook de sociale schaamte wel voorbij en zet mezelf/mijn herstel nu op de eerste plaats.
C.