Na 38 jaar samen out of the blue ’’ik wil weg’

Nog maar 2,5 week geleden kreeg ik van mijn man tijdens de eerste paar dagen van onze vakantie in Italië te horen dat hij vindt dat wij langs elkaar leven, ons als broer/zus-relatie ziet, dat hij wil verhuizen naar waar zijn vrienden van de schietvereniging wonen en dat hij gevoelens heeft voor een vrouw uit die schietvereniging en dat een kans wil geven.
Wanneer ik vraag waar ik in zijn toekomstplaatje pas, krijg ik ‘niet’ te horen of als liefdevolle vriendin.
Ik ben helemaal flabbergasted, had dit niet zien aankomen.
Het klopt dat we een beetje langs elkaar leven de laatste maanden, maar er is ook nogal wat gebeurd in ons gezin met een weer thuis komen wonen van onze volwassen zoon met een giga burn-out/psychoses terwijl mijn man nog herstellende is van een hartinfarct met bijna doodverklaring.
De vakantie was juist bedoeld om even bij te komen en weer tot elkaar te komen.
De volgende dag worden de gevoelens al een relatie genoemd die al sinds begin dit jaar speelt.
Ik ben haar huis gevlogen om bij mijn zussen en vriendinnen uit te kunnen huilen en hun steun te krijgen.
Sinds mijn man na een paar dagen daarna thuis is gekomen, is hij niet van mening veranderd en krijg ik geen enkele kans om ook maar iets te kunnen veranderen om weer samen een toekomst op te bouwen.
Jarenlang heb ik hem gesteund bij al zijn beslissingen, aangemoedigd om een hobby te zoeken, verzorgd tijdens zijn longembolie en later hartinfarct, het huishouden gedraaid ondanks eigen bedrijf en hij in de ziektewet en nu dit….
Ik slaap een paar uurtjes verdeeld over de nacht, wordt verkrampt en met hoofdpijn wakker, huil tranen met tuiten, eet alleen omdat het ‘moet’ en voel me zo verloren en aan de kant gezet.
Hij volhardt in zijn plannen, en dus zal het huis moeten worden verkocht en zal ik op zoek moeten naar een ander huis om alleen te gaan wonen.
‘Had ik maar meer aandacht gegeven/gedaan’ is wat ik mij alsmaar afvraag, terwijl hij niet de moeite heeft genomen om zelf bijtijds aan de bel te trekken. Relatie-therapie wordt van de hand gewezen, vindt hij niet nodig.
Hij zit zoveel verder in dit traject dan ik en het niets meer kunnen doen maakt me boos, moedeloos, eenzaam, mislukt, afgedankt, verraden, niet geliefd, machteloos, hondsmoe en doet zo fucking zeer!