hulpvraag vermoeidheid / energie na 1 jaar

Hi Mitch

Ik weet echt wel een beetje hoe jij je voelt, het is heel raar want je voelt het niet echt meer als een burn out maar meer als een soort van mentale oververmoeidheid , ook ik heb heel lang last gehad van lichamelijke pijnen en verzuring , nu heb ik daar bijna geen last van maar heb ook continue last van brainfog / wazig zijn en last hebben met lezen en concentreren en nieuwe dingen onthouden lukt ook helemaal niet. Ik heb zelf in de afgelopen 2 jaar in het weekend wel altijd rustig aan gedaan maar ben toch altijd wel blijven werken , en sinds een paar weken met PT buiten aan het sporten en na het sporten een meditatie merk dat dat me wel heel erg goed doet. Waar heb je precies last van met jou brainfog , en misschien is het gewoon het weer dat omslaat nu het echt koud begint te worden hebben meerdere mensen last van vermoeidheid en hersenmist

Als ik jouw verhaal lees lijkt het erop dat je aan het "jojo-en" bent. Althans, zo noemt mijn psycholoog dat. Dat betekent dat je binnen een bepaalde bandbreedte op en neer gaat maar die volgende stap niet zet. Luister naar je lijf! Jij voelt zelf je klachten het beste, jouw coach voelt dat niet. Als jij na 5 min in gesprek met iemand duizelig wordt is dat geen goed teken. En steeds meer belasting opzoeken is prima maar wel binnen de grenzen van wat jij aankan.
C.

Dank voor jullie reactie. Met name het jojo-en herken ik wel. Wat ik lastig vind is wat nu de volgende stap moet zijn. Wat is jullie idee / ervaring hierin?
Mitch

Ik zou toch echt even terugschakelen als ik jou was. Kun je je ZZP werk niet op een lager pitje zetten? Bedenk dat je belasting door het totaalplaatje veroorzaakt wordt (privé, werk, sport, sociale contacten). Dus op 1 (of meerdere) fronten zul je moeten "downsizen".
C.

Hi,

Ik lig er zelf sinds sept 2023 uit en herken mezelf in een groot deel van je verhaal. Nu het weer iets beter gaat merk ik dat ik soms door mijn klachten die op de achtergrond zijn heen kan bewegen en door kan gaan. Als ik dan echter later thuis kom en me overgeef aan de rust, komen mijn klachten in alle heftigheid opzetten. Met andere woorden.. als ik verstil en vertraag voel ik pas echt hoe het met me gaat.
Volgens mij is "doorgaan met opbouwen en de volgende stap zetten" een actie die voortkomt vanuit het hoofd, en "terugschakelen en nog langer de tijd nemen om echt en duurzaam te herstellen" de actie die komt vanuit het hart & gevoel.
Ik kies zelf voor optie 2.

Laatste anoniem

Ik herken me volledig in jou verhaal.Mooi omschreven. Als ik tot rust kom dan merk ik ook hoe ik me nu eigenlijk echt voel, mijn lichaam geeft dat dan ook perfect aan.

Na 20 maanden zou ik zeggen dan komende vanaf nul ik 4% per maand herstel, met ups en downs.

Snel teveel willen doen of denken te kunnen doen is wat in mijn aard en waarschijnlijk in de meeste van ons op dit forum zit.

Niet stapje voor stapje of voetje voor voetje maar schuifelend naar voren, anders komt er weer een stapje terug.

erstel van burnout loopt nooit in een rechte lijn, het is normaal om terugval te ervaren of het idee dat het laatste reststukje maar niet wil. Uiteindelijk ben je op de goede weg en zullen de goede momenten steeds langer worden. Voor iedereen die dit leest, het brein neemt een loopje met je omdat je zenuwstelsel ontregeld is. Kijk eens bij Breinmedicijn of Breinfijn programma of Dr sarno en zo heb je er nog een aantal. Daar wordt zo prachtig uitgelegd hoe je brein je zo ziek kan maken en je eigenlijk voor de gek houdt. Ook de valkuilen bij herstel of het laatste reststukje wordt duidelijk uitgelegd met tips.