Heb reeds 5 jaar een relatie met iemand die ik al lang kende, na vele jaren vriendschap is opeens iets meer ontstaan tss ons, en de eerste 2 jaren waren ongelooflijk intens , we voelden ons zo aangetrokken tot elkaar, en ik voelde me dolgelukkig na mn scheiding en kanker gehad te hebben.. opeens was alles weer positief en kleurrijk.. maar het bleek al rap een enorme illusie te zijn geweest. Ik merkte al gauw dat hij heel rap getriggerd kon worden met het minste, niet alleen door mij, maar heeft ons vele malen in een heel schamelijke situatie gebracht waar we ook gingen. Vooral na veel alcohol, kon hij opeens compleet veranderen, kon opeens erg agressief worden als de kelners bijv niet rap genoeg zijn eten brachten in een boemvol restaurant, daarbij hield hij zich ook niet in. Hij begon altijd een scene te maken. Ik moest ook meer en meer op de tippen van m’ n tenen te lopen bij hem, bij het minste werd hij opeens erg kwaad, en maskte de relatie altijd uit! Soms geen enkele reden nodig.. k am daarna( kon paar dagen zijn of 2 weken) maar zocht altijd opnieuw contact. Het ging van kwaad naar erger, ondertussen heeft hij het helemaal uit gemaakt, blokkeert me in alles, en ik zit er ondertussen helemaal door.. terwijl hij blijkbaar nu na 2 weken z’ n leven helemaal onder controle heeft, en hem het duidelijk niets doet. Ik weet niet of hij bipolair is of borderline of narcissistisch, maar is onmogelijk voor mij o dit moment door te gaan zonder steun of therapy, hij zal uit zichzelf nooit hulp zoeken, want hij erkent het niet, nooit is iets zijn schuld, is altijd iemand anders, en is erg trots op zichzelf