Ik wil weg uit ons huis

M i jn man is ook een half jaar geleden overleden. Het lijkt wel of ik nu pas echt besef dat hij er niet meer is. Ook de dingen in huis en in de tuin geven me een wanhopug gevoel. Toch denk ik dat je beter in je huis kan blijven want je mist hem overal. Wij waren 52 jaar samen

Wat moeilijk en naar voor je, Chris. Ik hoop dat het gevoel van weg willen inmiddels wat minder is. Misschien moet je het wat tijd geven, wat dingen in huis veranderen? Blijft het gevoel na een jaar nog altijd zo sterk aanwezig, dan zou je kunnen overwegen te verhuizen. Is het bijvoorbeeld anders wanneer je in een vakantiehuisje bent?
Veel sterkte!

Ik begrijp jwat je voel .ik heb 19.julie plotseling mijn man verloren we zouden ook samen oud woorden .samen. met met pensioen .hij nog geen jaar ik paar jaartjes eerder..we zien al in een moeileke situatie.er is per abuis vergissing .een aanslag op ons huis geweest..ons huis kwijt .na 18 jaar samen wonen .in december getrouwd.in mei ons huis kwijt.zit nu nog in een renovatie huis en nu zo maar op eens een hersenbloeding.door stres.en hoge bloedruk .dit hebben we samen nooit .verwacht niet nu ..ik ben ontroostbaar ik kan het nog niet begrijpen .geen afschijd geen laatste groet .geen laatste kus .ik weet niet nu hoe ik veder moet zit in een knaal apartement. Zonder ijgen spullen .wel een paar foto.s .en onze kleding.ik weet niet hoe ik verder moet .verschrikkelijk .om maar aan te geven .ik snap hoe verdrietig je bent .en hoe alleen .je je voelt ..en ik moet tegen je zeggen en tegen me zelf .het moet goed komen .het komt goed ..ik moet het zeggen en zo denken .er is geen keuze ..sterkte met al je verdriet .je staat niet alleen .ik weet dat zijn ook alleen maar woorden ..maar ik meen het.sterkte

Op 1 augustus mijn vrouw verloren, ik heb geprobeerd te vluchten naar mijn nicht en schoonzus in Duitsland. De hele nacht gehuild en de volgende dag weer gauw terug naar huis, want daar voelde ik mijn meissie nog.
Het spijt me maar je kunt niet vluchten van verdriet.
Nu zit ik in een huis dat niet meer mijn thuis is, ben nu ander werk gaan zoeken om meer in het buitenland te werken dan kan ik me voor houden dat ik niet vlucht maar werk

Mijn man 6 maanden nu. En ben toch heel blij om thuis te komen. Als ik gehaald wordt dat is fijn even wat anders. Blijf ook wel eens slapen bij onze dochter. Maar blij weer thuis te zijn. Thuis voel ik dat hij dichter bij is raar maar zo ervaar ik het. Volgend jaar zouden wij 50 jaar getrouwd zijn waren plannen aan het maken. Hij was 69 jaar. En het gemis wordt alleen maar erger. Ik moet door heb nog.een dochter maar gaat echt niet zonder slag of stoot.

Zo herkenbaar 😪 mijn man is 6 weken geleden plotseling overleden,thuis is thuis niet meer ik wil het liefst ook vluchten. .wij waren 40 jaar samen...ik krijg volgende week EMDR therapie en hopelijk gaat mij dit helpen....heel veel sterkte met alles

Vijf weken geleden werd mijn man op de fiets van achteren door een busje aangereden, hij was op slag dood. Zó verschrikkelijk ongelofelijk. We waren ruim 50 jaar samen en hadden het ontzettend fijn met elkaar. Ik ben eind zestig, moet ik nu echt helemaal alleen verder?????

probeer nog even te wachten met beslissingen nemen je verdriet neem je overal mee naar toe

Ik ken het gevoel zoooo goed
Mijn man heeft 19 maanden geleden hersenbloeding gehad , en overleden
Waren 30 jaar samen , was mijn 2e man
Mijn huis voelt ookniet meer hetzelfde , ben wat spullen aan het veranderen geweest , hopend dat dat het een ander gevoel zou geven
Verhuizen is bijna geen optie , en je neem toch jezelf mee
Ik ben 70 jaar
Woon in bergen nh
Misschien iemand ook uit deze omgeving?

Mijn lieve man is april 2022 plotseling overleden. Ik kreeg het advies van meerdere mensen om het eerste jaar zeker niet te gaan verhuizen.
Ik woon in een groot huis met een prachtige tuin, dus met veel onderhoud.
Toch ben ik zo blij, dat ik hier woon. Het huis ademt nog steeds mijn man. Hij had een kantoor aan huis, alles verwijst naar hem. Ik blijf hiet voorlopig wonen.

Ik begrijp je helemaal. Maart '23 is mijn man na een lang ziekbed eigenhandig uit het leven gestapt en ik heb door zijn lange ziekbed en zorg voor hem al kunnen rouwen en soort van vrede krijgen met zijn aangekondigde dood. Daardoor kon ik al een goed vangnet gecreëerd van lieve warme mensen. Na zijn dood heb ik bij iedereen gelogeerd en energie gezogen want thuis raakte ik verlamd door verdriet. In de zomer wilde ik weer terug om het thuis gezellig te maken. De storm van 5 Juli had een hevige lekkage veroorzaakt, alsof het hele huis me wilde vertellen dat het echt voorbij was. Toen heb ik besloten het trauma achter te laten in dat huis en alle goede herinneringen aan mijn man met me mee te nemen naar een nieuwe woning. Zijn zus en dochter hebben daar enorme moeite mee want willen liefst dat ik het huis aanhou. Maar zowel zij als ik zijn niet meer in dat huis. Dus voor wie moet ik iedere maand die torenhoge hypotheek nog betalen.
Nadat ik zijn aardse zaken had ingepakt en onder de rechthebbenden verdeeld had ik een visitatie-droom. Ik droom nooit, laat staan dat ik een droom herinner. Mijn man was levensecht met me aan het kletsen en geinen en die stem weer horen en zijn armen om me heen voelen was goud waard. Hij vertelde dat hij zijn gitaar wilde verkopen. Oooops.... dacht ik, die heb ik net aan je beste vriend/bandlid gegeven... We knuffelden en het voelde allemaal zo fijn! Een visitatie droom heet dat. Ik heb het opgezocht. Die heb je soms en de overledene wil je daarmee laten weten dat het hem/haar goed gaat. Ik zal hem altijd missen en hij zal altijd bij me zijn. Ik heb er nu alleen moeite mee dat zijn zus en dochter het me kwalijk nemen dat ik ga verhuizen. Ik wil hen geen verdriet doen. En toch doe ik dat want ik kies ervoor om die aardse zaken los te laten omdat ik me daardoor niet meer met hun verdriet hoef bezig te houden en eindelijk, eindelijk veel dichter bij mijn man kan zijn en nu pas aan mijn eigen verdriet toekom. Loslaten is het kado wat je jezelf geeft om door te kunnen met je leven.

Hun verdriet = typefout. Hun nalatenschap, moet dat zijn.

Lieve Chris,
Neem geen overhaaste beslissingen.. daar krijg je misschien spijt van. Er zitten zoveel ( fijne ) herinneringen in jullie huis. Ook al doet het zoveel pijn. Hopelijk komt er een tijd dat je je weer een beetje goed voelt . 4 maanden geleden is mijn man overleden dus ik weet waar ik over praat. Ooit wilde hij verhuizen, maar wat ben ik nu blij dat ik nog in ons huis woon met al die herinneringen ook al doen ze vreselijk pijn. Ieder plekje in huis doet aan hem denken. Maar ik hoop dat ik dat ooit een plekje kan geven. Heel veel sterkte..zeker in deze maand!

Heb ik gedaan. Huis verkocht, nieuw huis gekocht.

Maar

Nu mis ik mijn man en…ons geliefde huis. Het bleek een vergissing.

Een klein detail in het leven van elke dag kan me onverwacht terugvoeren naar hem. Een smaak, een gerecht, een song op de radio, een vergeten geur…een kledingstuk dat je laatst droeg toen hij nog bij je was.

Je huis kan je verkopen, (of dat soelaas brengt valt af te wachten) je gemeenschappelijke verleden niet.

Mijn man is 10 december 2023 overleden heeft 7 of 8 hereseninfarcten gehad kon op de duur niet mee thuis blijven
Hij is rustig overleden en heeft geen pijn meer
Maar nu Zondagnacht 23 december kon ik het niet meer aan
Wil hem nog zo graag een keer knuffelen
Paar uur huilen kan niet slapen
Maar moet verder maar weet nog niet hoe
Ik wil alleen vertellen wat ik voel hoop dat het straks beter gaat
Fijn dat ik het even van mij af kon schrijven misschien helpt het