Sinds 8 maanden zit ik thuis met een burn out.

Sinds 8 maanden zit ik thuis met een burn out.
De eerste twee maanden heb ik alleen maar geslapen. Daarna met behulp van een psycholoog , en EMDR mijn trauma verwerkt en weer kleine stapjes gemaakt in een reïntegratie traject. Ik heb een zware baan waarin ik 8 uur per dag scherp en alert moet zijn en constant aan het muktitasken ben. Ook ben ik een perfectionist, wat momenteel in mijn nadeel werkt.
Momenteel werk ik 2 x per week drie uur. Daarna ben ik uitgeput en moet ik slapen.
Mijn sociale leven staat nagenoeg stil, geen energie.
Ik kom de dag door met regelmatig tussendoor slapen, er zijn dagen dat ik de hele dag en nacht slaap.
De therapie is afgerond, ik ervaar geen stress en nachtmerries meer.
En toch heb ik soms het gevoel dat ik op een dood punt zit.
Ik heb nergens zin in, sleep me door de dagen, ben chronisch moe. Snel overprikkeld en heb concentratie problemen. Ik heb het gevoel dat er iets in mijn hoofd stuk is waardoor mijn herstel zo langzaam gaat.
Leeftijd ( ik ben zestig) speelt ongetwijfeld ook een rol.
Ik vraag me soms echt af : komt dit nog wel goed? Of moet ik meer geduld hebben?