Ik zit vast en het lijkt alsof ik er niet meer uit kom

Vele trauma's opgelopen in mijn jeugd, huiselijk geweld, uit huis plaatsing, pesten, een ongeluk gehad waarbij ik ben verbrand, in een geweldadige relatie gezeten.
Ik probeer zoveel mogelijk om mijn leven aan te pakken, inmiddels 2e keer in opname omdat thuis niet gaat.
Oorzaak gevolg is niet bekend bij mij, ik maak keuzes waarvan ik de gevolgen niet kan overzien en later niet onder ogen kan komen. Het lukt mij niet een baan vast te houden, daarboven op word ik nu getest op autisme. Alles triggert mij, als ik gezinnen zie, als ik koppels zie, mensen die een gelukkige en passende baan hebben. Ik doe echt alles om een beter leven te hebben, maar tot nu toe lukt het mij niet. Ik maak telkens de verkeerde keuzes, het is mij niet geleerd naar mijn hart te luisteren en dat lukt mij ook niet. Ik zit vast en het lijkt alsof ik er niet meer uit kom. Mijn gedachten gaan sneller dan de wind en in mijn hoofd ben ik al waar ik wil zijn alleen is het vaak donker in mijn hoofd waardoor ik niet tot mijn licht, mijn potentieel kan komen, het slapen gaat steeds slechter en zoals eerder gezegd mijn 2e opname in 3 jaar tijd. Ik voel mij radeloos, hopeloos en het leven heeft geen zin meer. Ik heb zelf niet gekozen om op aarde te zijn. Het lukt mij niet om te schikken in de maatschappij, om in mijn kracht te gaan. Ik wil opgeven, want ik ben zo moe. Maar rust brengt mij in piekerstand waardoor ik constant in beweging ben, op de vlucht en zo geen rust heb maar juist overprikkeling. Ik zit vast, al jaren en het lukt mij niet om eruit te komen.