Therapiepsycholoog
Netwerk van therapeuten
en psychologen
Therapiepsycholoog
  • Tekens dat je op de goede weg bent

    Even een algemene opmerking, want geregeld lees ik 'hoe lang gaat het nog duren?' en 'Wanneer merk je dat je eruit bent?'.

    Aangezien ik er midden in zit, maar dit niet nieuw is voor mij, zijn er bepaalde dingen die je zult merken als je herstellende bent. Het is eigenlijk allemaal logisch, net zoals het logisch is dat het burn-out bent geraakt.

    Door je volledig over te geven aan niets doen en rust, zul je steeds meer gaan merken dat je ontzettend veel slaap nodig hebt. Doe dit dan ook zo vaak mogelijk. Als het niet lukt, dan is het hooguit jammer. Maar blijf proberen en blijf, als je wakker wordt, zolang mogelijk nagenieten. Je bent met je winterslaap bezig.

    Na enige tijd begin je te merken dat je precies bij je frontaalkwab duidelijke hoofdpijn krijgt. Je voelt als het ware exact waar het zit. Later zocht ik op waarom en toeval of niet, daar zitten juist je emoties. Dat dit een zooitje is tijdens je burn-out mag wel duidelijk zijn. Van ineens huilen, naar gespannen, naar zweverig, naar angstig, naar vrolijk, naar verdrietig, etc.

    Daar waar het ooit begon, daar kom je ook weer langzaam terug. Soort vliegwiel die langzaam tot rust moet komen. Mijn theorie (en misschien bestaat die wel) is dan ook dat je burn--out raakt, doordat je juist in de knoop raakt met verschillende emoties door de stress. Door tijdig het probleem op te lossen, ben je op tijd. Echter als het te lang duurt, dan schieten de emoties alle kanten op. Dus therapie, rusten en veel slaap is key en als je steeds meer tot rust komt ga je (in mijn geval dus) die kwab steeds beter voelen. Raar maar waar. Gewoon barstende koppijn aan de voorkant van je voorhoofd. Dit zijn de eerste tekens dat je terugkomt bij de basis. Je bent er dan uiteraard nog niet, maar dit is wel het teken dat je op de goede weg bent.

    Succes & weltrusten
    Frank

    Frank
    17-04-2023
    Frank 11 Laatste bericht: 18-09-2024
    • Fijn om te horen dat je weer de goede kant opgaat! Dat geldt voor mij gelukkig ook nu na ca een jaar. Ik heb weleens gelezen over een hypervariant en een hypovariant van burnout. Bij mij stond/staat de spanning heel erg op de voorgrond, de eerste variant. Met veel slapen kon ik dan ook weinig omdat het hele systeem lang onder hoofspanning stond. Mij hiel het bv meer om (rustig) te gaan sporten (hardlopen in laag tempo) om daarna beter te kunnen ontspannen. Wandelen lukte ook lang niet goed want dan was ik alleen maar aan het piekeren en heel onrustig/gespannen. Ik begon gaandeweg aan alles te twijfelen en heb een tijd niet gesport en heel veel gerust maar ging me alleen maar slechter voelen dus dat was voor mij niet de weg. Toen ik het sporten weer oppakte ging het weer beter (met ups en downs nog wel). Ik sport nog altijd veel, ga elke avond vroeg naar bed (uurtje extra slaap) en merk dat mijn stresstolerantie ook weer toeneemt nu ik wel weer kan ontspannen. Het is een zwaar proces en je moet je eigen weg erin vinden. Fijn dat je tips hebt en een bemoedigend bericht voor wie nog vooraan in het proces staat.
      Mijn grootste tip is proberen te accepteren dat die slechte dagen er helaas vrij lang bij blijven horen. En als je veel angst/spanning hebt of krijgt dan antidepressiva toch overwegen. Voor mij heeft dat echt geholpen in mijn proces (kantelpunt). Maar ook dat is heel persoonlijk (ik wilde dat ook lang niet, maar ben nu blij dat ik toch de stap heb gezet).

      M.
      17-04-2023
    • Hoi M ,

      Even een vraagje op jou toelichting. Was jij in het begin ook op wanneer had je weer de kracht op het sporten op te pakken. En was je niet bang dat je zou vallen toen je begon. Ik wil over een tijdje ook weer sporten ben alleen bang dat mijn lichaam het niet aankan . Of voel je de energie van nu kan een beetje hardlopen. Ik ben soms bang om te ondernemen dus even naar de winkel gaan omdat ik nog best overprikkeld ben.

      Zit nu op de 5 maanden thanks

      Sanne
      17-04-2023
    • Hi Sanne,

      Wellicht een handige tip. Het is ontzettend lastig om zelf te doseren. Je gaat uit enthousiasme snel over je grens heen. Via het UWV kan je kosteloos een begeleidingstraject bij Bofit krijgen. Normaal is dit zeer kostbaar, maar het UWV vergoed hun diensten. Zij begeleiden je 1-op-1. Dus zij stippelen een programma uit. Zij hebben erg veel ervaring met de begeleiding van burn-out's, dus ik ga het wiel niet zelf opnieuw uitvinden. Ik ga dat sowieso doen, want ik weet van mijzelf dat ik na 1 weekje sporten gelijk denk dat ik veel meer kan. Precies de valkuil waar je (terecht) bang voor bent.

      Frank
      17-04-2023
    • Hoi M, ik heb ook ooit een filmpje gezien van hyper of hypo variant een psycholoog zei tegen mij dat ik meer de hypovariant had de wat zwaardere vorm kan daarom ook nog niet echt sporten wel lukt lopen gelukkig wat beter maar voel ook nog spanning en angst af en toe en toch nog wat duizelingen is het herkenbaar voor jou? Gr l

      Anoniem
      17-04-2023
    • Hi Anoniem, Ik reageer even, omdat ik ook de hypo variant heb. Ik sport heel graag en kon daar juist mijn spanning kwijt. Als ik mij weer eens ongelooflijk gespannen voelde, ging ik als reactie sporten. De endorfine en voldoening na het sporten is tenslotte lekker en verslavend. Je voelt je weer even heel goed en kan de wereld aan. Alleen daarna komt de klap en zak je weer verder weg. Nu ik dit meerdere malen heb meegemaakt, snap ik het automatisme en besef dat sporten voorlopig niet op mijn lijstje staat. Eerst wil ik fluitend kunnen rondwandelen en de volgende dag mij weer wat beter voelen. Pas (lang) daarna wil ik onder begeleiding starten met sporten. PS: Ik sprak ooit een zeer ervaren en deskundig sportinstructeur/mental coach. Een man van rond de 60. Hij zei letterlijk dat sporten helemaal niet nodig is om een gezond en gebalanceerd leven te leiden. Gewoon 30 minuten wandelen/lopen per dag is al ruim voldoende voor je lichaam en geest om je optimaal te voelen. Gezonde voeding en regelmaat doet de rest. M.a.w. pin je niet vast op 'als ik weer kan sporten, dan is alles weer goed'. Het hoeft dus helemaal niet om uit je burn-out te komen.

      Frank
      18-04-2023
    • Hoi Frank,

      Thanks voor je reactie. Ik ga daar naar kijken. Volgens mij komt het Uwv pas in zicht als je na een jaar nog burn out bent toch?

      Sporten zit er voor mij nu zoiezo niet in maar als de uwv na een jaar in zicht komt ga ik hier zeker naar kijken.

      Vandaag voor het eerst naar 5 maanden naar de winkel geweest om een boodschapje te halen. 20 min aangehouden en dit gaf me zeker een goed gevoel. Natuurlijk ga ik op mijn grenzen letten dus dit weer over een week doen of over twee weken.

      Sanne
      18-04-2023
    • Hi Sanne, dat met het UWV klopt. Je kunt het echter ook via je werkgever aanvragen. Ik heb dit ooit eens prive willen betalen, maar toen ik hoorde dat het mij ruim 1.500,00 Euro ging kosten en dit niet onder je verzekering valt, was dat geen optie meer. Naast bofit heb je nog meer partijen die via je werkgever dit soort begeleiding aanbieden.

      Een paar tips die werken voor mij:
      1. Geregeld fiets ik even een stuk en als ik mij goed voel dan wandel ik met de fiets aan de hand. Dit geeft mij het gevoel dat ik altijd kan beslissen om wat sneller thuis te zijn.
      2. Als ik winkel en merk dat ik onrustig begin te worden, dan ga ik bewust vertragen. Dus mijn focus leggen op andere dingen en juist langzamer lopen. Dus niet verzetten, maar een houding van 'ach, daar heb je het weer'.
      3. Ik heb een e-fatbike waar ik soms even een rondje maak. Niet alleen omdat ik dan nauwelijks hoef in te spannen en het is leuk om te doen (zit een gashendel op).

      Wat ik duidelijk heb gemerkt is dat je telkens probeert je emoties te verklaren. De enige echte verklaring is simpelweg dat je opgebrand bent en je emoties alle kanten op vliegen, zonder dat het logisch is. Je probeert dus continue verklaringen te vinden, maar eigenlijk is het 'zo simpel' dat je emoties in een soort herstelperiode zitten. Vergelijk het met een baby die alle emoties toont als je hem/haar in je armen hebt. Van blij, naar verdrietig en van verbaasd naar angstig om daarna weer te schateren van de lach... en wat wil het daaarna? Heel veel slapen om die emoties een plek te kunnen geven. M.a.w. echt een reset dus waar je inzit.

      Frank
      18-04-2023
    • Hoi Sanne,
      Ik sportte in het begin ook al. Soms was het het enige wat hielp om de spanning een beetje te kunnen handelen. Het is zoeken wat bij je past en denk ik belangrijk dat wanneer je weer kunt sporten, je dat niet te intensief is. Ik doe altijd (nog steeds) rustige loopjes met relatief lage hartslag, niet meer dan 5km. Of crosstrainer of krachttraining (ook dat rustig dus geen hele zware gewichten). Beetje afwisseling. En daarnaast dus veel rusten ook. Vermoeidheid heeft mij heus ook wel parten gespeeld (spanning vreet energie en slechte nachten breken uiteraard op) maar het is niet zo dat ik niks kon (op niveau van lopen, huishouden, boodschappen), die verdomde spanning alleen….

      M.
      19-04-2023
    • Dankjewel Frank! Ik heb hier veel aan.
      Ik kan weinig informatie vinden over wat je voelt als je hersteld, dus dit is heel fijn.

      Ik herken het dat je eerst strak staat van de spanning. Daarna heel moe bent. Ik slaap zo 12 uur per nacht.
      Nu ik verder herstel merk ik ook dat ik minder slaap nodig heb.

      Daarnaast kan ik mij heel erg vinden in de volgende metafoor. Misschien meer mensen?

      Zie je energie als een batterij.
      ———
      Normale batterij
      ———
      Reserve batterij
      ———

      In de burn out is alles leeg. Reserve en de normale. Ik merk dat mijn reserve bijna is opgeladen. Ik schommel daar tussen.
      Als ik in mijn reserve zit voel ik mij gespannen, gestresst, ga ik door op adrealine
      Als ik op de rand zit van reserve en normaal voel ik mij heeeel moe. Omdat ik dan voel hoe leeg mijn normale batterij is. (Meestal na een paar nachten slapen nadat ik in mijn reserve zat)
      Doe ik rustig aan? Dan kom ik in mijn normale batterij, voel ik mij beter, heb ik nog maar 9/10 uur slaap nodig in de nacht, kan ik meer aan.

      Op dit moment schommel ik heel erg. Eigenlijk al 2 maanden hiertussen.



      Madeliefje
      28-04-2023
    • Hoi ik heb ook altijd pijn bij mijn voorhoofd tussen mijn wenkbrauwen en altijd vermoeide trekkende ogen bij buiten licht en drukke plekken ook schermen.. 3 jaar b.o nu .. wel kan ik veel meer. Alleen de brandende spierpijn bij het middenrif hals schouders bovenrug blijft nog wel een ding en draaier gevoel

      Anoniem
      18-09-2024
    • Alle reacties weergeven...
    • Herkenbaar die zware ogen

      Anoniem
      18-09-2024
    • Reacties verbergen...

Forum Burnout - forum lotgenoten

Dit is een verhaal uit het forum Burnout.
Lees meer verhalen over Burnout

Meer ondersteuning nodig?
Therapie bij Burnout

Op zoek naar tips?
Tips bij burnout