Chronisch probleem: optimisme

Met vallen en opstaan. Het probleem is dat je continue in actieve stand staat en dat je alleen door zoveel mogelijk te rusten terug naar een "normale" stand kan.
Wat ik zelf "probeer" is op vaste tijdstippen doorheen de dag neer te gaan liggen. Want het is pas dan dat ik eigenlijk voel dat ik in overdrive sta en besef dat ik eigenlijk gewoon moet rusten.
Zolang ik rondloop voel ik het gewoonweg (nog) niet.

Je omschrijft het perfect. Zolang je rondloopt voel je de vermoeidheid gewoon niet. Je bent er gevoelloos voor geworden of weet simpelweg niet waar de grens ligt.

Kan aan mij liggen, maar als iedere smartwatch in staat is om je bloeddruk, bewegingen, stappen, etc. te meten, om je vervolgens te verleiden om méér te bewegen, dan zou er eigenlijk ook een app moeten bestaan die juist stimuleert om geregeld rust te nemen. Zo niet...gat in de markt.

Ik heb al gelijk klachten bij staan lopen bewegen enz als ik te veel achter elkaar aan t doen ben begin me lichaam zich letterlijk aan te spannen . Ik ervaar continu een hoge spierspanning zelf met de medicatie. Ervaar je dit ook. Meestal als ik na de supermarkten ga dan neem ik eerst bewust rust

Ben je op die momenten echt moe of gaat je vluchtsysteem aan? Dat laatste is bij mij namelijk vaak het geval en daar word je automatisch gelijk ook zeer moe van. Dat is best moeilijk te onderscheiden merk ik. Soms heb ik dagen dat ik een beetje doorzet en niet toegeef aan dat gevoel en dat het eigenlijk allemaal wel gaat, maar er zijn ook dagen dat mijn benen te zwaar worden en ik uiteindelijk thuis echt een dutje moet doen.

Goed om na te gaan of je in een stress-respons (paniekreactie) zit of dat je gewoon echt heel moe bent. Het zal allebei namelijk voorkomen en bij vluchtsysteem is het juist wél goed soms om door te zetten. Autorijden zou ik dan echter niet doen, misschien alleen een klein stukje lopen om aan te voelen hoe het met je lijf gaat en wat vertrouwen weer in je lichaam te krijgen.

Ik wens je heel veel sterkte.