Ik heb sinds bijna 2 jaar een burnout. Ik heb 2 flinke terugvallen gehad en het was flink knokken om er weer een beetje bovenop te komen. Het aantal 'normale' dagen beginnen heel langzaam toe te nemen. Sterker nog, ik had geen zin meer om nog langer in de lappenmand te zitten. Ik voelde me zogezegd een beetje aan de zijlijn staan als iemand begrijpt wat ik bedoel. Het leek me weer leuk om collega's te hebben en het gevoel te hebben weer ergens mee aan deel te nemen.
Thuis doe ik gewoon weer het huishouden en ga ik er af en toe weer eens op uit. Dat laatste is al een bijzonderheid omdat ik een jaar geleden alleen naar buiten kon of met het openbaar vervoer als ik een capuchon en/of koptelefoon op had om de prikkels te verminderen.
Dus ik had samen met mijn reintegratie-coach het plan opgevat om een te beginnen met vrijwilligerswerk om mijn belastbaarheid te testen.
Ik ben 3 weken geleden begonnen in een kringloopwinkel. Iedere maandag zou ik daar een dagdeel van 4 uur gaan doen. Het werk is nauwelijks inspannend. Het gaat om de ingekomen goederen een beetje netjes in de schappen te zetten. Werkdruk is er niet, alles gaat op eigen tempo. Ideaal toch?
Dat viel dus vies tegen. De eerste week was ik de volgende dag volledig gesloopt en m'n hersenen leken groter dan m'n schedel. De dag daarop werd ik woedend wakker, was ik opgejaagd, hyperventileerde ik en had ik weer angstklachten. De woede was later te verklaren; ik was kwaad en gefrustreerd op m'n eigen lichaam dat het niet wilde meewerken met die paar uurtjes. Wat is 4 uur nou? Ik had me er zo op verheugd. Wel wil ik er graag bij vermelden dat ik niet zo snel kwaad ben dus dit was wel gek.
Gelukkig hadden ze daar in de kringloopwinkel ervaring mee en zou ik in overleg alles terugschroeven naar 2 uur. Dit heb ik de laatste 2 weken gedaan en eerlijk gezegd had ik minder last maar was het nog steeds wat veel. Vandaag heb ik na een uur 10 min pauze gehad en toch ben ik mentaal heel moe.
Wat ik nu niet snap is: waarom kan ik wel thuis het huishouden doen maar niet eens 2 uurtjes werken in een kringloopwinkel?
Thuis doe ik gewoon weer het huishouden en ga ik er af en toe weer eens op uit. Dat laatste is al een bijzonderheid omdat ik een jaar geleden alleen naar buiten kon of met het openbaar vervoer als ik een capuchon en/of koptelefoon op had om de prikkels te verminderen.
Dus ik had samen met mijn reintegratie-coach het plan opgevat om een te beginnen met vrijwilligerswerk om mijn belastbaarheid te testen.
Ik ben 3 weken geleden begonnen in een kringloopwinkel. Iedere maandag zou ik daar een dagdeel van 4 uur gaan doen. Het werk is nauwelijks inspannend. Het gaat om de ingekomen goederen een beetje netjes in de schappen te zetten. Werkdruk is er niet, alles gaat op eigen tempo. Ideaal toch?
Dat viel dus vies tegen. De eerste week was ik de volgende dag volledig gesloopt en m'n hersenen leken groter dan m'n schedel. De dag daarop werd ik woedend wakker, was ik opgejaagd, hyperventileerde ik en had ik weer angstklachten. De woede was later te verklaren; ik was kwaad en gefrustreerd op m'n eigen lichaam dat het niet wilde meewerken met die paar uurtjes. Wat is 4 uur nou? Ik had me er zo op verheugd. Wel wil ik er graag bij vermelden dat ik niet zo snel kwaad ben dus dit was wel gek.
Gelukkig hadden ze daar in de kringloopwinkel ervaring mee en zou ik in overleg alles terugschroeven naar 2 uur. Dit heb ik de laatste 2 weken gedaan en eerlijk gezegd had ik minder last maar was het nog steeds wat veel. Vandaag heb ik na een uur 10 min pauze gehad en toch ben ik mentaal heel moe.
Wat ik nu niet snap is: waarom kan ik wel thuis het huishouden doen maar niet eens 2 uurtjes werken in een kringloopwinkel?
Anoniem
08-05-2023
