Alsof ik mijn eigen zelfwaarde had verraden

Hi Tommy,

Zeer herkenbaar. Irreële angsten komen vaak voor. Maar troost je bij de gedachte dat (heel) veel mensen hier volledig uitkomen. Je bent op, afgefikt. Niet alleen fysiek maar ook mentaal, dus je gedachten gaan alle kanten op. Besteed er niet teveel aandacht aan en ga kijken wat er naast werkdruk nog meer speelt. Bij mij heeft het een (zeer) duidelijke link met mijn getraumatiseerde vader, waardoor ik gevloerd ben. In mijn geval is systeemtherapie de juiste therapie. Gaat het om patronen die je moet doorbreken, dan is schematherapie de juiste keuze. Succes

Bedankt voor je oppeppende berichtje en vind het mooi om te zien dat zoveel mensen hier actief zijn en elkaar een helpende hand en steun aanreiken.
Ik heb zelf sinds een aantal maanden ook Wellbutrin een soort anti depressieve wat ook goed werkt voor mensen met ADD, maar sinds die heb ik ook de klacht van kramp in mijn handen en voeten en soort van kracht verlies / verzuring in armen en benen zijn hier nog meer mensen bekend mee en is dit een bijwerking van de Wellbutrin en ander woord is Bupropion

Groetjes

De basis is dat alles van slag ik. Zowel fysiek als mentaal. Je begrijpt gewoon niet meer wat er allemaal aan de hand is en voelt van alles. Je emoties schieten alle kanten op en van relaxed kan je ineens doorschieten naar gespannen. De oplossing is véél praten, accepteren en rust. Voor veel mensen (ook voor mij) is het doorbreken van aangeleerde denkpatronen de oplossing. Daarom zijn de wachtlijsten bij schematherapeuten zo enorm lang (velen hebben een stop en de laatste die ik vroeg kon mij over 37 weken behandelen...). Vaak zijn die denkpatronen hardnekkig, waardoor langere therapie noodzakelijk is, wat weer verklaart waarom veel schematherapeuten vol zitten. Ik zit bewust niet aan de medicatie, omdat ik letterlijk wil voelen op welke momenten ik piek en wanneer niet. Anders vlakt alles af. Ik heb gelukkig een situatie waarin ik mij financieel niet druk hoef te maken, waardoor ik mij kan focussen op deze issue. Er is altijd een oorzaak en met de juiste therapie is dit te herleiden en kan eraan gewerkt worden. Die angsten zijn gewoon bij-effecten die los staan van de onderliggende oorzaak.

Oh ja, niet geheel onbelangrijk. Mijn ex-collega (man 56 jaar) had de angst dat een van zijn gezinsleden een ernstige ziekte had. Jarenlang mee rondgelopen, raakte volledig burn-out, ging in systeemtherapie waaruit bleek dat hij een soort trauma had opgelopen doordat hij vanaf zijn 18e alleen voor zijn zieke moeder moest zorgen. Zij claimde hem volledig. Na 15 sessies was hij klaar, snapt hij het hele plaatje en inmiddels kan hij zich niet mee voorstellen hoe hij zich zo rot kon voelen al die jaren. Als herboren, omschrijft hij het zelf. Zijn advies is : "Zoek jezelf, vind jezelf"

Ook een vriendin van mij. Zelfde verhaal, ingestort, angstaanvallen, talloze therapieën totdat ze de juiste tegenkwam. Inmiddels ook volledig herstelt. Oorzaak was ook in haar geval een zieke vader die zij jarenlang verzorgde en waar ze zich dagelijks zorgen om maakte. M.a.w. dit zijn voorbeelden waaruit blijkt dat de sleutel altijd ergens ligt. Ik heb gelukkig de sleutel na zeker 5 jaar ook gevonden en kan niet wachten totdat mijn therapie zal gaan starten. 5 jaar lang zinloze gesprekken gehad zonder enig resultaat en zelf veel geprobeerd, maar allemaal zonder resultaat. Het idiote is dat zelfs mijn huisarts exact weet wat mijn probleem was, maar simpelweg niet wist welke therapie daarvoor geschikt was. Je bent dus totaal op jezelf aangewezen. Ook de vriendelijke praktijkondersteuner wist nauwelijks iets over de verschillende soorten therapieën. M.a.w. hier ligt de kern van de duur van je herstel. Hoe eerder je weet welke therapie er voor je geschikt is én je de juiste therapeut vindt (het moet altijd klikken, anders werkt het niet), dan ben je er (veel) sneller uit. Dus heb je een familiesituatie gehad waarin iets speelde (depressieve ouder, alcoholistische ouder, afstandelijke ouders, etc.), dan is systeemtherapie de juiste manier. Omdat je moest leren om met zo'n situatie om te gaan heb je patronen ontwikkeld (coping strategie). Dit doet ieder mens. Die patronen waren een noodgreep, maar zitten nog diep geworteld in je dagelijkse denken en doen. Hiervoor is schematherapie de juiste oplossing. Veel mensen doen een combinatie van die 2, waardoor de wachtlijsten nóg langer worden.

He Tommy,

Ik herken je klachten. Je bent nu zo moe dat je het niet meer kan relativeren allemaal. Ook ik dacht dat ik dood zou gaan, dat mijn darmen nooit meer goed zouden gaan werken, dat ik hart klachten voor het leven zou houden etc. Het is allemaal niet waar gebleken. Ik ben er nu weer een paar maanden uit en pas achteraf zie je hoe opgebrand je echt bent geweest. Zorg dat je situatie zo is dat je een tjijdje niet hoeft te werken. In het begin was mijn ervaring dat echt rust nemen een hel was omdat toen de spanning pas echt goed los kwam. Maar na een paar weken of maanden zal dat verbeteren en kun je je weer echt ontspannen zoals vroeger. En dan kun je ook goed nadenken over je toekomst en wat er moet veranderen. Dit kan heel confronterend zijn want je hebt tot nog toe genegeerd dat er iets moest veranderen. Ik moest bijvoorbeeld leren om veel meer tijd voor mezelf te nemen en dat ik er daardoor veel beter voor anderen kan zijn.

Ik hoop dat je er wat aan hebt.

Groeten Ruben .

Hi Ruben

Bedankt voor je duidelijke berichtje, fijn dat jij er goed boven op bent gekomen. Ben je er nu ook zo goed als vanaf ? Want je zit toch nog steeds wel op een forum zoals deze. En als je dat alleen zou doen om andere lotgenoten een hart onder de riem te steken zou dat echt super tof zijn.
Om mijn heen krijg ik weinig begrip heb veel macho vrienden die dit allemaal niet kennen en ook niet erkennen dat dit probleem veel voor komt. Maar voor de goede orde jullie denken dus dat dit niet zou kunnen komen door het vaccin wat we me ze alle hebben genomen en wat nu opeens helemaal niet meer bestaat en nooit meer over word gepraat, veel mensen om me heen die het niet hebben genomen die zeggen dat als je het heb genomen je dood gaat binnen 10 jaar

Ik blijf er maar mee bezig en over piekeren het is zo erg dat mijn hele lichaam verzuurd en verkrampt wat eerst alleen hoofdpijn rugpijn en spierspanning in knieën was

Groetjes

Tommy

Burnout werkt zeer ontregelend en leidt er vaak toe dat je gepre-occupeerd raakt met iets. De een is bang om een hartaanval te krijgen, de ander om dood te gaan, ik werd vooral bang om nooit meer te kunnen werken en zo alles kwijt te raken; dat triggerde ook paniekgevoelens. Je kan vaak niet helder meer denken (soms de ene dag wel en de andere niet). Het kost veel tijd om eruit te komen maar uiteindelijk gebeurt dat wel en kun je weer helder denken en je niet meer laten leiden door angstige, irreële gedachten. De kans dat het klopt wat je denkt, dat je binnen 10 jaar sterft, lijkt me erg onaannemelijk. Niemand kan dit weten dus waar is het op gebaseerd? En het idee dat je je 10 jaar lang laat leiden door een angst die misschien onnodig blijjt, zou je veel kruin kosten. Probeer je niet teveel te focussen op de eventuele oorzaak (makkelijk gezegd…) maar op hoe ermee om te gaan. Eerdere keuzes kun je niet ongedaan maken en daar moet je hoe dan ook mee omgaan, maar wat je er in het hier en nu mee kan doen daar heb je wel invloed op. Ik ben ook gevaccineerd en geloof werkelijk niets van deze complotten, pure bangmakerij. Met je spanning die het oproept hou je veel kans je klachten in stand. Ga wandelen (of in mijn geval was rennen nog beter) zodra er angstgedachten opkomen, ga er niet te veel op in want dan ga ke je alleen maar slechter voelen.
Ik ben ook bijna van mijn klachten af en zit toch nog op dit forum ;)
Hou je taai, het komt echt goed!