Overgave!

overgave!


Ik heb in mijn jeugd een aantal hele nare ervaringen meegemaakt.
Het voelde alsof leven van licht naar heel donker ging.Ik was kapot.
Ja... zo voelde het voor mij.Ik was 11 jaar toen ik besloot dat ik niet meer wilde leven. 11 jaar!
Ik besloot om pillen in te nemen en werd wakker in het ziekenhuis.
Ik voelde me zo van slag.Ik wilde niet meer leven!
Daarna ging ik juist de dingen opzoeken die gevaarlijk voor mij waren.
Mijn oma besloot de kinderbescherming te bellen en ik ben toen in een internaat terecht gekomen.
jaren later op mijn 18 de verliet ik het internaat.En ik viel in een diepe put.
Ik kwam in de prostitutie terecht en gebruikte in de weekenden drugs.
Totdat er iets tragisch gebeurde waardoor voor het eerst in mijn leven ging nadenken wat ik mezelf aandeed.
Op den duur kan ik het leven die ik leidde niet meer aan en heb de slachtofferhulp ingeschakeld.
Ik kwam toen in de hulpverlening terecht.Nadat ik melding had gemaakt van seksueel misbruik.
de jaren daarna deed ik er alles aan om te voorkomen dat zoiets me weer zou gebeuren.En ook werd ik heel streng voor mezelf.
Alles moest perfect zijn.Dan zou er niks ergs meer gebeuren.
Ik wilde totale controle over mij zelf en om wat er om mij heen gebeurde.
Totdat ik niet meer kon en in een psychose belande.
Het was een schijnveiligheid die ik door de jaren ophield.
Ik herstelde van mijn psychose om te besluiten dat ik me overgaf.
Geen schijnveiligheid meer maar accepteren dat mensen ook de macht over je kunnen hebben.Dat je totaal weerloos bent.
Kwetsbaar!
Nu dat ik me echt overgeef en accepteer dat het weer kan gebeuren zorgt ervoor dat ik een bepaalde rust heb gevonden.
Ik leef in totale overgave.