Praat ik het mezelf aan?

Beste lotgenoten,

Sinds anderhalf jaar in een burn out. Ups en downs zoals bij iedereen. Uiteindelijk het gevoel gehad ik ben eruit/overheen, maar wel alles nog steeds langzaam opbouwend. Tot een 2 weken geleden. Een ietwat lange dag gehad waarbij ik ineens savonds voelde van ok ik ben over mijn grens gegaan. Toen een kleine terugval.

De week erop wel wisselend dingen blijven doen, tenminste afspraken die stonden (die ik echt niet kon/wilde afzeggen) gaan doen. Nu uiteindelijk 2 weken later voelt mijn lichaam op een vreemde manier ‘leeg’, mijn spierkracht lijkt wel uit mijn lichaam verdwenen en zelfs een korte wandeling kost moeite. Alsof ik een lege huls ben die loopt.

Opzich ben ik niet per se heel moe of wil ik slapen ofzo, ook cognitief is er niks mis, maar wel dus een soort algeheel (spier)krachtverlies in mijn lichaam. Lijkt soms ook wel alsof ik wankel op mijn benen sta en duizelig ben. In het begin van mijn burn out had ik ook cognitief heel erg problemen (concentratie/geheugen), maar nu dus alleen fysiek.

Soms begin ik aan mezelf te twijfelen of ik het niet wellicht mezelf aanpraat. Het lijkt me namelijk sterk dat ik door even teveel te doen ineens van het gaat best goed, naar ik kan nog geen rondje wandelen ben gegaan.

Herkent iemand dit? Zo ja, wat kan ik hiermee?

Groeten,

John