Ik heb veel rust genomen (huisarts dacht dat ik waarschijnlijk overspannen was) en langzaam opgebouwd terwijl ik me zo vaak hopeloos voelde en het idee had dat ik nooit meer ging kunnen genieten en alles weer kon gaan doen. Nog steeds geen echte “diagnose” gehad. Ben heel erg onzeker wat nu de oorzaak is, maar het kan haast niet missen. Nu ben ik een half jaar verder en opzich gaat het wel beter alleen als ik een nacht heel slecht slaap of iets “spannends” moet doen kan ik me totaal niet concentreren, en van het niet concentreren en vermoeid zijn krijg ik heel veel last van angst en paniek. Bang dat mijn lichaam niks meer kan, zelfs niet naar huis gaan vanaf de plek waar ik op dat moment ben. Soms voel ik alsof hier nooit een einde aan gaat komen… mensen die dit herkennen en een motiverend woordje voor mij hebben ? Ik kan het echt enorm gebruiken…
-
Bang dat mijn lichaam niks meer kan
Eind vorig jaar begon ik, in een relatief drukke periode met studie, commissies, vrienden, sport, een aantal keer ziek te worden. Mijn dagen zaten helemaal vol en ik heb niet goed naar mijn lichaam geluisterd toen ik ziek was. Uiteindelijk kreeg ik ook nog Corona en toen begonnen de paniekaanvallen. De eerste kreeg ik tijdens het auto rijden en vanaf toen heb ik 2 weken op bed gelegen met constante angst dat er iets ernstigs aan de hand was.
Ik heb veel rust genomen (huisarts dacht dat ik waarschijnlijk overspannen was) en langzaam opgebouwd terwijl ik me zo vaak hopeloos voelde en het idee had dat ik nooit meer ging kunnen genieten en alles weer kon gaan doen. Nog steeds geen echte “diagnose” gehad. Ben heel erg onzeker wat nu de oorzaak is, maar het kan haast niet missen. Nu ben ik een half jaar verder en opzich gaat het wel beter alleen als ik een nacht heel slecht slaap of iets “spannends” moet doen kan ik me totaal niet concentreren, en van het niet concentreren en vermoeid zijn krijg ik heel veel last van angst en paniek. Bang dat mijn lichaam niks meer kan, zelfs niet naar huis gaan vanaf de plek waar ik op dat moment ben. Soms voel ik alsof hier nooit een einde aan gaat komen… mensen die dit herkennen en een motiverend woordje voor mij hebben ? Ik kan het echt enorm gebruiken…L.26-06-2023-
Leg jezelf voorlopig echt even geen druk op. Pas als er wat meer rust komt en er meer momenten gaan komen dat je kunt ontspannen, kan je lijf echt gaan herstellen. Zolang je druk voelt of er iets moet, slaat de paniek toe. Ik zat er een aantal maanden terug ook zo bij. Kon aanvankelijk niks (bijna alles gaf spanning), gaandeweg kon ik weer kleine dingen en inmiddels oan ik vrijwel alles weer en begin ik zelfs weer wat stress te verdragen. Het komt echt goed maar het kost tijd. Zorg voor goede herstelmogelijkheden (rust, geen moeten) en lees evt de blogs van Robbert Houtman eens, dat hielp mij echt.
Anoniem03-07-2023 - Alle reacties weergeven...
-
Heel herkenbaar, ik was het vertrouwen in mijn lichaam ook helemaal kwijt.
Tijdens rondjes wandelen constant het idee dat ik het niet zou redden tot thuis.
Echt ontzettend rot, maar dit wordt echt minder! Vooral toch wel blijven bewegen, maakt niet uit als het heel mild of langzaam is.
Angst en paniek beheersten mijn leven, dat is nu heel anders. Het is naar de achtergrond “verdwenen”. Probeer je angst af en toe een beetje toe te laten, in feite treedt het op om je te beschermen. We zien het vaak als iets engs of slechts, maar je lichaam doet juist wat het biologisch gezien moet doen als je onder veel stress staat.
Sterkte, succes en probeer vooral zacht voor jezelf te zijn.Y.03-07-2023
-
Forum Burnout - forum lotgenoten
Dit is een verhaal uit het forum Burnout.
Lees meer verhalen over Burnout
Meer ondersteuning nodig?
Therapie bij Burnout
Op zoek naar tips?
Tips bij burnout
- ✓ 400+ therapeuten
- ✓ Snel een afspraak
- ✓ Ook online therapie