Hoi allemaal,
tijdens het herstel van een burn-out heb ik, vooral in het begin, veel gehad aan dit forum. Ik vond er veel herkenning. Zelf ben ik inmiddels hersteld, en hoop ik daarom ook mijn steentje bij te kunnen dragen door mijn verhaal te delen. En daarin vooral de boodschap; hoe onmogelijk het ook lijkt en hoe lang het ook duurt, herstel is écht mogelijk!
Begin 2022 ben ik na een opeenstapeling van levensgebeurtenissen in combinatie met een gezin, een vervolgopleiding en een stressvolle baan ingestort. Dat wil zeggen, ik was zowel fysiek als emotioneel volledig uit balans. De eerste weken kon ik nog geen 50 meter lopen, ik had ontzettend veel lichamelijke klachten (te veel om op te noemen) en mentaal had ik last van intense angsten en paniekaanvallen en sliep ik nauwelijks. Een erg akelige periode, waarbij ik momenten had waarop ik oprecht niet voor me zag hoe ik hier ooit weer bovenop ging komen.
Na enkele maanden ben ik hulp gaan zoeken. Ik ben zelf behandelend hulpverlener in de GGz in een leidinggevende positie, en was best kritisch op wat ik tegenkwam in het aanbod. Ik wilde iets vinden dat echt bij mij paste op dat moment. Ik heb toen gekozen voor een organisatie die coaching biedt gericht op burn-out en stress gerelateerde problemen. Een keuze waar ik nooit spijt van heb gehad. Deze organisatie biedt binnen een week na aanmelding een start met een coach. Het programma biedt een combinatie met praten, fysieke activiteiten, ervaringsgerichte oefeningen en praktische tips. Het heeft mij uit het diepste daal gehaald en me geholpen de stap naar re-integreren in eigen functie te zetten. In dit re-integratieproces heb ik ook veel tips gekregen. Gaandeweg werd er afgestemd tussen de coach en mijn werkgever, wat prettig was. Het heeft me een stevige basis gegeven, waar ik nu meer dan een jaar later nog steeds gebruik van maak.
Het ging in stappen beter met me. Gaandeweg heb ik na overleg met de huisarts voor mij nog de keuze gemaakt medicatie toe te voegen, een SSRI (sertraline), gericht op een stuk angst dat nog bleef ‘hangen’. Met dat steuntje in de rug heb ik uiteindelijk ook de laatste stappen kunnen zetten. Voor mij heeft deze volgorde goed gewerkt, eerst de coaching, en voor wat nog ‘overbleef’ medicatie.
Op het moment gaat het goed met me, dat kan ik nu weer oprecht zetten. Zo bijzonder! Ik ben weer volledig aan het werk in eigen functie (half jaar helemaal niet gewerkt, en toen in de periode van een jaar gere-integreerd), met veel plezier, kan thuis in het gezin weer alles meedoen, heb het sporten weer opgepakt evenals sociale contacten en het autorijden. Ik voel me beter dan voor het instorten en dan ruim daarvoor (lichamelijke klachten zijn weg, ik slaap weer goed en de angsten zijn zo goed als weg), ondanks dat ik ook echt wel eens een mindere dag heb, maar dat is nu weer zoals iedereen dat wel eens heeft. Ondanks dat mijn eigen proces altijd nog door zal lopen, wat ook goed is, voel ik me hersteld. Ik ben een zeer gelukkig mens.
Het gaat mij er in dit bericht overigens niet om welke vorm van hulp het precies zou ‘moeten’ zijn, maar dat het is iets wat bij jou moet passen en waar jij je goed bij voelt. Soms vind je dat meteen, soms is dat even zoeken. Maar eenmaal gevonden, herstel is écht mogelijk, en het komt goed, ooit, echt 😊.
Heel veel sterkye en geluk allemaal in jullie verdere herstelproces.
tijdens het herstel van een burn-out heb ik, vooral in het begin, veel gehad aan dit forum. Ik vond er veel herkenning. Zelf ben ik inmiddels hersteld, en hoop ik daarom ook mijn steentje bij te kunnen dragen door mijn verhaal te delen. En daarin vooral de boodschap; hoe onmogelijk het ook lijkt en hoe lang het ook duurt, herstel is écht mogelijk!
Begin 2022 ben ik na een opeenstapeling van levensgebeurtenissen in combinatie met een gezin, een vervolgopleiding en een stressvolle baan ingestort. Dat wil zeggen, ik was zowel fysiek als emotioneel volledig uit balans. De eerste weken kon ik nog geen 50 meter lopen, ik had ontzettend veel lichamelijke klachten (te veel om op te noemen) en mentaal had ik last van intense angsten en paniekaanvallen en sliep ik nauwelijks. Een erg akelige periode, waarbij ik momenten had waarop ik oprecht niet voor me zag hoe ik hier ooit weer bovenop ging komen.
Na enkele maanden ben ik hulp gaan zoeken. Ik ben zelf behandelend hulpverlener in de GGz in een leidinggevende positie, en was best kritisch op wat ik tegenkwam in het aanbod. Ik wilde iets vinden dat echt bij mij paste op dat moment. Ik heb toen gekozen voor een organisatie die coaching biedt gericht op burn-out en stress gerelateerde problemen. Een keuze waar ik nooit spijt van heb gehad. Deze organisatie biedt binnen een week na aanmelding een start met een coach. Het programma biedt een combinatie met praten, fysieke activiteiten, ervaringsgerichte oefeningen en praktische tips. Het heeft mij uit het diepste daal gehaald en me geholpen de stap naar re-integreren in eigen functie te zetten. In dit re-integratieproces heb ik ook veel tips gekregen. Gaandeweg werd er afgestemd tussen de coach en mijn werkgever, wat prettig was. Het heeft me een stevige basis gegeven, waar ik nu meer dan een jaar later nog steeds gebruik van maak.
Het ging in stappen beter met me. Gaandeweg heb ik na overleg met de huisarts voor mij nog de keuze gemaakt medicatie toe te voegen, een SSRI (sertraline), gericht op een stuk angst dat nog bleef ‘hangen’. Met dat steuntje in de rug heb ik uiteindelijk ook de laatste stappen kunnen zetten. Voor mij heeft deze volgorde goed gewerkt, eerst de coaching, en voor wat nog ‘overbleef’ medicatie.
Op het moment gaat het goed met me, dat kan ik nu weer oprecht zetten. Zo bijzonder! Ik ben weer volledig aan het werk in eigen functie (half jaar helemaal niet gewerkt, en toen in de periode van een jaar gere-integreerd), met veel plezier, kan thuis in het gezin weer alles meedoen, heb het sporten weer opgepakt evenals sociale contacten en het autorijden. Ik voel me beter dan voor het instorten en dan ruim daarvoor (lichamelijke klachten zijn weg, ik slaap weer goed en de angsten zijn zo goed als weg), ondanks dat ik ook echt wel eens een mindere dag heb, maar dat is nu weer zoals iedereen dat wel eens heeft. Ondanks dat mijn eigen proces altijd nog door zal lopen, wat ook goed is, voel ik me hersteld. Ik ben een zeer gelukkig mens.
Het gaat mij er in dit bericht overigens niet om welke vorm van hulp het precies zou ‘moeten’ zijn, maar dat het is iets wat bij jou moet passen en waar jij je goed bij voelt. Soms vind je dat meteen, soms is dat even zoeken. Maar eenmaal gevonden, herstel is écht mogelijk, en het komt goed, ooit, echt 😊.
Heel veel sterkye en geluk allemaal in jullie verdere herstelproces.
Danique (36 jaar)
17-07-2023
