Burn-out en angsten

Haii,
Wat enorm vervelend om te lezen dat je je zo voelt!
Ik zit precies tzelfde. In burn-out beland, angststoornis en Dwang nu waarschijnlijk ook beginnende depressie. Een puber dochter met de nodige trauma's, een zoontje van 7 waarbij het al niet lekker ging en er de nodige onderzoeken lopen. Door mijn toestand gaat het helemaal niet goed met hem. Voelt van alles aan en kan hier niet mee omgaan helaas. Flinke driftbui gehad op de BSO en daar mogelijk nu niet meer welkom. School begint Maandag weer en voor de zomervakantie hem ook even thuis moeten houden omdat het niet ging. Ben als de dood maandag. Zijn emoties staan aan, kan hier niet mee omgaan... en ik voel me super super schuldig. Heb 24/7 paniek gevoel en dwanggedachten die ik niet kan uitschakelen kan niet in slaap vallen en slaap daardoor of de hele dag niet of ik val pas rond 3 uur in slaap waar ik vervolgens maar heeeel ligt slaap en dan tussen 6 en 7 klaarwakker in bed lig. Het is verschrikkelijk! Enorme enorme angst om dood te gaan... me kids hebben eigg alleen mij. Ik regel en doe alles zie alles. Mijn man niet echt... ook al bedoelt hij het niet slecht. Bang om te slapen want het lukt niet, bang om overdag dingen te doen. Ik ben super afwezig.. als mijn kinderen iets vertellen hoor ik het vaak maar half en ik kijk erg afwezig uit mijn ogen. Ben echt op en ten einde raad. Moet vanaf vandaag beginnen met slaap pillen en als die niet voldoende rust bieden moet ik vanaf Dinsdag aan de anti depresiva wat ik zo erg vind want zo bang voor bijwerkingen en enge dingen pffff.

Liefs

Wat heftig je verhaal! Jezelf op 1 zetten is belangrijk bij een burn-out maar best lastig in dit verhaal begrijp ik.
Ik slik ook anti depressiva, de eerste weken zijn even doorbijten (in mijn geval) maar was wel nodig. Nu wisselende dagen. Maar al wel blij dat ik ook goede dagen heb. Ben inmiddels 10 weken onderweg. Je zenuwstelsel is compleet overbelast, die moet herstellen! Dat heeft tijd nodig

Ik kreeg ook veel angsten tijdens m’n burnout. Hele normale dingen gaven al enorm veel spanning. Het is een heel proces geweest maar toen mijn draagkracht weer wat toenam kon ik de angsten ook weer ‘aangaan’. (Mezelf eraan blootstellen bedoel ik). Uiteindleijk ging dat ook weer over. Ik heb destijds oom k besloten om toch met antidepressiva te beginnen en heb er achteraf geen spijt van. Het opbouwen (op gevoel, mee druppels dus heel rustig) vond ik ook doodeng maar is me erg meegevallen (had oxazepam achter de hand maar die heb ik amper gebruikt). Daarna nooit meer van die extreem heftige dagen gehad en stlletjesaan ging het vanaf toen steeds iets beter. Heb er alle vertrouwen in dat ik het weer heel rustig af kan gaan bouwen (ben vrijwel geheel hersteld nu naar wil niet te snel gaan afbouwen, pas half haar na herstel is het advies). Ik heb overigens 3 kinderen en ook man die veel werkt. Het huishouden is me al die tijd wel gelukt maar ik heb de lat laag gelegd en mijn man nam ook echt wel dingen. Heb een jaar volledig thuis gezeten. Vraag evt anderen om hulp (mijn moeder sprong ook altijd in waar nodig) en voorkom waar mogelijk alle stress (I know, lastig!). Sterkte

Mag ik vragen welke antidepressiva en hoe ging dat met slapen ?

Hoi..
Heb ook een bo. Nu zo’n 7 maanden.
Veel meegemaakt, o.a. Mijn man verloren,zelf ziek geweest, dus aan de ametriptelyne 25 mg,maar deed niet veel.
Sinds gisteravond met sertraline 25 mg gestart,voor angsten en depri zijn. Voel me verschrikkelijk,overal angst ,beren op de weg, moe van alles .
Ik hoop dat het hierdoor wat beter word.zal even duren ,maar ja, ik moet wat.
Ik hoop voor jouw dat het beter word!
Heb Iemand met sertraline al baat gehad met dit A.d.?
Ik lees het graag!

Het is loodzwaar inderdaad, ik sta er sinds een jaar alleen voor als alleenstaande vader. Mijn partner is vertrokken toen ik net in een extreme burn-out ben gekomen. Ik slik nu escitolapram en lorazepam . Er was geen andere optie voor mij