Kritisch naar jezelf kijken

Wat ik wil delen is dat alle emoties die je voelt in mijn geval gebaseerd zijn op puur een gebrek aan zelfvertrouwen. Ontstaan door het ontbreken aan erkenning en waardering in mijn jeugd door mijn ouders. Met coping strategie los je dan veel issues op die je vervolgens in stand houdt totdat het niet meer kan. Je speelt tenslotte een rol. M.a.w. voor de buitenwereld was ik een zelfverzekerde, succesvolle man, maar daarachter zat een man die erg onzeker was. Gevolg was een keiharde burn-out met veel vraagtekens. Hoe meer ik spit en hoe meer ik terugkijk naar mijn gedrag en denken in het recente verleden, des te meer ik besef dat ik dingen dacht en deed, die ik nu niet eens meer begrijp. Van keihard, emotieloos en uitgeput, naar zacht, begripvol en langzaam energieker.

Wat ik dus wil zeggen, kijk eens kritisch naar jezelf. Was jij jezelf wel gedurende je leven of moest je een rol spelen om te overleven? Deed je wat je ouders van je verlangde of deed je echt wat je zelf wilde. In mijn geval dus het eerste. Omdat je zo geconditioneerd bent, zie je jezelf ook alleen maar in de huidige rol die je hebt, maar grote kans dat je niet jezelf bent geweest en wellicht al jaren niet meer. Het hielp mij om mijn gevoelens tijdens gesprekken met mijn vrouw, kinderen en vrienden op te schrijven. Wat voel ik? Voel ik kritiek? Voel ik mij minderwaardig? Wanneer voel ik mij sterk? Ben ik jaloers? Wat kwetst mij? etc. Het geeft je erg veel inzicht.