Wij hadden nog zoveel toekomstplannen

Lieve Nicole ik weet wat het is heb mijn vrouw verloren op 69 jarige leeftijd en het is vandaag vijf jaar geleden. Je overdrijft echt niet...zou jou willen troosten en jou graag willen bijstaan.je mag met al jouw verdriet naar mij komen

Ik ben mijn vrouw in oktober 2021 ook plotseling verloren aan een longembolie. Bijna 2 jaar geleden en het gemis wordt alleen maar groter. Heb het gevoel dat ik het gevecht aan het verliezen ben. Heb nochtans 3 prachtige kinderen en 3 kleinkindjes maar die kunnen de leegte niet opvullen. Mensen begrijpen dat niet, ben het beu gehoord, zal slijten. Daar is niks van aan.

Ja dat zeggen ze allemaal.dat het slijt,maar dat is niet zo, het gemis wordt alleen maar erger, bedankt voor je lieve woorden Jan,
Ik lees dat jij het ook moeilijk hebt, en heb twee zonen en twee schatten an kleinkinderen en hun leven moet en gaat ook verder, maar het mijne is die dag ook gestopt.

Mijn man is anderhalf jaar geleden overleden.
Het was abrupt.
Eerste half jaar ging voorbij met veel afleiding en geregel.
Ik besefte het nauwelijks, maar wel veel verdriet.
Nu is het heel erg.
Ik vind het ondraaglijk en verlang zo erg naar hem.
En naar mijn leven van toen.
Nu alleen…..de dagen zijn lang.
Genoeg lieve mensen om me heen, maar ik moet het alleen verwerken.
De scherpe randen zijn er zeker nog niet af.
Ik voel me vreugdeloos.

Beste Nicole,

Het is zo herkenbaar. Mijn geliefde echtgenoot is eind april 2022 plotseling, van de éne op de andere minuut overleden. Het gemis is zo groot, Wij hebben geen kinderen. Vooral het weekend vind ik vreselijk. Ik hoorde laatst dat het 2e jaar het moeilijkst is. Ik mis mijn man zo ontzettend. De familie van mijn man laat ook niets meer horen. Heel triest. Wij moeten wel verder, maar hoe ?

Mijn man is op 26 oktober terwijl ik met hem sprak doodneergevallen,hartaanval het doet zo pijn.geen afscheid kunnen nemen. Ik kan het nog steeds niet geloven. Hij was83jr.50jr samen geweest. Wie heeft zoiets meegemaakt.

Mijn man is ook vrij plotseling overleden op 58 jarige leeftijd, door een fout in het ziekenhuis, Het is nog geen 1,5 jaar geleden. Heb nagenoeg niets meer met hem kunnen bespreken, waar ik nog steeds heel veel moeite mee heb.

Begrijp jouw situatie ook wij hadden nog veel toekomstplannen en die zijn nu weg en een ander kan makkelijk praten maar zij weten niet hoe het voelt en hoe jij het ervaart. Je leven staat inderdaad min of meer stil en is totaal veranderd in negatieve zin. Ik kan af en toe wel ontspannen maar over het algemeen is het nog steeds heel zwaar.

Hoi. Ik ben van verhaal 430.
Het is nu 2 maanden geleden dat ik mijn vrouw in bed vond. Ze was pas 56. We waren 35 jaar bij elkaar en deden alles samen. Geen afscheid kunnen nemen niets. Alle toekomstplannen in 1 keer weg. Ik krijg er iedere dag steeds meer moeite mee en inderdaad zit ook ik gewoon te wachten tot ik zelf ook ga. Voor mij hoeft het allemaal niet meer. Totaal geen levenszin meer. Ik kan het helaas niet positiever maken. Sterkte

1 Maand geleden, na ongeveer 2 jaar strijd tegen botkanker mijn lieve vrouw verloren. 63 j . 39 jaar samen … Op een avond haar snel naar de spoed gebracht, en op één week tijd was ze gestorven in mijn armen. De pijn en gemis is een marteling, hoe ik dit ga verwerken en overleven weet ik niet. Ben heel goed omringd door familie en vrienden, maar uiteindelijk moet je het alleen verwerken. Ik ga een heel moeilijke tijd tegemoet…

Dit heb ik ook meegemaakt mijn vrouw had longkanker was genezen weer een beetje aan het werk. Ze kreeg last van hoofdpijn .we waren bij mijn dochter aan het barbecue en ze wou naar huis naar max verstappen kijken
.dat hebben we gedaan. Heb nog een pittenzak warm gemaakt dat verzacht de hoofdpijn. We zijn om8.30 uur naar bet gegaan omdat ze niet goed was.ze stond om 8.50 uur op om naar de wc te gaan ik hoorde wat gestommel ging kijken en zag dat haar mond scheef ws heb meteen 112 gebeld die waren er snel ze is nog zelf naar de brankaar gelopen. Ze zijden doe maar rustig kom maar naar het ziekenhuis. Kom ik daar was er niets meer aan te doen een hersenbloeding is smorgens om
5.10 uur gestorven. Heb ook geen afscheid kunnen nemen dat vind ik nog steeds heel erg
We hadden nog zoveel plannen samen.
Grt frans

Bedankt voor jullie reacties, ik sta er ook niet alleen voor heb 2 zonen en twee super lieven kleinzoontjes, maar het verlies blijft en wat ze ook zeggen en doen het verlies van mijn man krijg ik niet verwerkt.
Allemaal ook veel sterkte.

Ja ik heb al vaker berichten gelezen.en geschreven omdat ik er zo behoefte aan heb .ook ik heb mijn man verloren 19 Julie jongstleden.en heb nog steeds veel verdriet.we zaten in een aanstaande verhuizing .we hadden net een traumatiche ervaring.doorstaan .waardoor we ons huis en de meeste spullen kwijtgeraakt zijn .ook mijn herinneringen aan mijn man .ik weet ook niet hoe ik verder moet geen kinderen wel een lieve zus en zwager.die wonen niet in de buurt.zit hele dagen alleen .ik ga wel af en toe naar kennisen .en het buurthuis.waar mijn man altijd kwam voel me echt eenzaam.zonder hem
Ik weet dat jullie dat allemaal mee kunnen voelen .sterkte allemaal

ik heb mijn man 2jaar verloren altijd uitgestoten geweest door zijn eigen familie veel verdriet gehad nu dit ik heb nooit iemand iets misdaan ik heb geen rust meer wat doe ik hier nog ik wil zo liefst mogelijk bij hem zijn we hebben niet te kiezen het is ons lot maar hoe langer geleden hoe groter het verdriet

Veel sterkte Irma, ik begrijp je volledig, hoe langer het geleden is hoe erger het wordt, en nu begrijpt niemand je nog, je moet verder zeggen ze, en dat klopt maar voor mij staat de tijd nog altijd stil op de dag dat mijn man stierf.

Lieve Nicole . Mijn man is 5.5 weken geleden onverwachts overleden. Mijn sterkte prachtig zielmaatje. Samen oud worden waren onze woorden. maar 61 is niet oud Ook ik wil niet meer verder heb er ook de kracht niet meer voor. Heb 2 prachtige katten waar ik nog voor leef Mijn kinderen hebben het goed en zijn lief voor mijn maar ik huil van 6 uur in de ochtend tot ik ga slapen. Ik voel hem niet wanneer ga ik hem voelen en dat hij over mijn waakt. Ik begrijp je helemaal alles is leeg en sta stil. Denk aan je

Bedankt Els, ja zo is het, het leven staat stil, ik voel mijn man ook niet meer geen enkel teken niets, alleen een enorme leegte, ook al heb ik twee goede zonen en 2 kleinzonen die super lief zijn en ook vrienden, maar toch met dat alles voel ik mij nog enorm eenzaam.
Ik leef ook met je mee, en hoop dat de pijn ooit iets zachter wordt, maar ik vrees ervoor.

Je overdrijf zeker niet. Mijn man is onverwachts door een buikaorta overleden. De plannen die je samen hadden de liefde die al 25 jaar aanwezig was. We waren ziel maatjes mijn liefde voor het leven ik kan en wil niet zonder hem. Heb geen zin meer om te leven. Mis hem verschikkelijk en wil het liefst naar hem toen. Waarom waarom sterkte nog

Ook veel sterkte voor u Els, ik wil ook naar mijn man toe, het doet zoveel pijn je bent zo alleen en iedereen zegt je moet verder, maar zij weten niet wat het is, ik kan niet verder ik wil alleen maar terug zoals het vroeger was, en dat gaat niet, daarom wil ik ook naar hem.
Nog verl sterkte voor jou.

ik ben mijn vrouw een jaar geleden ook verloren na 2maanden ziekte het lijk wel of het vorige maand was de pijn en verdriet wordt niet minder maar ik heb wel afleiding van sporty muziek ,veel sterkte

Hollo Nicole, ik voel precies hetzelde. Ik voel me zo verlaten en alleen.
Mijn man is in Juni 2023 onverwacht gestorven.
We hebben ook nog veel planen.
Ik voel me ook met verlaten. Ik ben erg in de war en praat de hele tijd met mijn man.
Ik kan steeds niet geloven dat hij weg is.
In mijn beleving kom hij nog thuis.
Ik slaap alle m
Nachten niet meer of dan pak ik de slaap tabletten.
Zonder dat kan ik helemaal niet slapen.
Ik ben niet zielig maar erg verdrietig en eenzaam.
Groetjes, Martine

Hier 6 maanden geleden mijn vrouw onverwachts op pas 56 jarige leeftijd verloren. Ook zoveel plannen hadden we nog en ook ik praat de hele dag tegen haar foto. Ik vind het met de dag moeilijker worden om alleen te zitten. Dit is geen leven meer Liefst ga ik zo snel mogelijk achter haar aan. Het is zo moeilijk.....

Ik snap het bij ons is het twee weken geleden je leven stort in ook niet zien aankomen ineens is ze er niet meer ook niks meer tegen haar kunnen zeggen ik moet verder met mijn verdriet en probeer kracht uit de mooie dingen te halen die we samen meegemaakt hebben maar het valt zwaar

Veel sterkte allemaal, begrijp het heel goed, het is nu 3 jaar geleden dat mijn man plots overleden is, maar mijn leven is nog altijd een hel, voor andere mensen doe ik gewoon, maar van binnen ben ik volledig gebroken, en op de kop toe komt mijn jongste zoon nog met het nieuws dat zijn relatie van 8 jaar gedaan is, hij wil niet meer verder gaan met zijn vriendin. Deze klop komt er ook nog bij, ik weet niet hoe ik verder moet, ik mis mijn man zo erg nu en ik voel mij zo alleen op de wereld, ook al heb ik mensen om mij heen.

ik snap je helemaal ik heb mijn vrouw verloren op 27 februari 55 jaar ik ben 62 dus ga je er van uit dat ik eerst gaat dat gevoel van was het voor mij ook maar over snap ik we zitten op een leeftijd dat je juist meer moet gaan genieten ik ben wel blij dat altijd met mijn vrouw heb gesproken over als een van ons iets overkomt dat ze niet zou willen dat ik bij de pakken neer gaat zitten en verder moet gaan met mijn leven dat geeft mij wel kracht maar nu dit moment zie ik het allemaal niet zo ik hoop dat ik in toekomst weer de kracht mag vinden ik wens veel sterkte toe en probeer weer een beetje geluk te vinden veel sterkte toegewenst

Bedankt Andre, voor u troostende woorden, op de moment gaat het niet zo goed met mij , het verlies van mijn man wordt precies alleen maar erger, ik probeer het te verwerken en door te gaan, elke dag opnieuw is een strijdt.
Ik wens u ook veel sterkte toe want het verdriet wordt niet minder na verloop van tijd.

Hoi.hier idem. Het gemis wordt iedere dag alleen maar erger . Met alles wat ik doe denk ik aan haar. 24 uur per dag. Vraag me iedere dag af wat ik nu op mijn 56e nog moet gaan doen en hoop net zoals jou dat mijn einde snel komt. Ik heb totaal nergens geen zin meer in en en alle leven is ook uit mij. Ik begrijp echt wat je voelt.
Sterkte Ronald

Veel sterkte, begrijp je volledig.

Sorry dat ik hier nog eens een reactie geef, mijn.man is nu 3 jaar dood, de ellende en het verdriet waar ik inzit is zo erg dat het pijn doet, het wordt erger met de dag en ik wee nietbmeer wat te doen, ik mis hem zo verschrikkelijk dat ik ook naar hem toe wil, het leven geeft geen zin meer voor mij, mijn kinderen hebben hun leven en hebben weinig tijd, ik denk elke dag als ik smorgens wakker wordt was ik maar blijven slapen, ik wil dat het stopt de pijn en het verdriet ik kan het niet meer aan, en wil ook bij mijn man zijn, we hadden nog zoveel toekomstplannen, hij was pas 59 jaar en ik 56 jaar, het is zo oneerlijk.

Mijn vader overleed 3 jaar geleden op 19 februari kort na jou aan zelfmoord, toen was ik 15 en heb dat automatische piloot gevoel ook al jaren alleen het gaat door therapie langzaam beter. Ik merk dat ik enorme opgekropte boosheid heb overgehouden ook aan het feit (denk ik) dat hij niks aan me heeft laten merken en ik het niet “rechtvaardig” vind boos te zijn als hij het al zo zwaar had. Dit is misschien (ben nu 19) meer her perspectief van een kind alleen ik merk laatste tijd dat het wat beter gaat omdat ik mezelf de emoties toesta en gun en langzaam opluchting voel, ik ben boos op hem dat hij mij er zo buiten heeft gehouden wat onbewust mijn eigenwaarde heeft gesloopt, nu probeer ik hem te eren voor zijn onvermogen maar mijzelf ook de woede en het verdriet te gunnen die ik nodig heb het een plekje te geven.

Dit zodat ik niet zijn dood mijn leven laat besturen maar ik er wel mee leer leven. Het uiten van emoties gepast bij het overlijden (die soms heel diep weggestopt zitten door bepaalde onbewuste overtuigingen) helpt enorm om uit die waas/automatische piloot te komen.

Mijn man is nu 3 jaar gestorven en ik ga nog altijd door een hel, het wordt erger met de dag, kan niet meer gelukkig zijn of genieten van iets, nu doet mijn kleinzoon zijn eerste communie morgen, heb zo een schrik om er naartoe te gaan zonder mijn man, weer iets dat hij niet kan meemaken en ik weer zonder hem, voor mij moet het allemaal niet meer, de pijn is te zwaar en verzacht maar niet. Sorry voor mijn depressief verhaal, stel ik mij aan of zijn er nog die zich zo voelen, alleen en verlaten zonder doel meer in mijn leven.

Hoi Goedemiddag
Ik herken alles bij je
December 2022 er was niet aan de hand , alleen vertelde ze dat ze praate als een kip zonder kop
Oké wij naar zhuis smiddags en nacht eruit met de mededeling long kanker en hersentumor
57 jaar bijna , augustus 2023 overleden

M'n ennons leven stopt, en ga nu op auto piloot
Zonder vreugde en denkmzovaak waarom jij caroline m'n schat m'n grootste liefde van m'n leven waarom is jou dit overkomen
Hoopmdat ik binnenkort dood neerval of een hartaanval krijg en dat ikmin de ochtend niet meer wakker wordt en hoop m'n lief dan weer te zien en dan voor altijd

Mijn vriend is op 1 april dit jaar ook plotseling overleden. Hij was kort daarna nog bij mij. Ik kan hier ook niet overheen komen ben tot niks meer instaat. Als ik jou verhaal lees kont het het zelfde over als mijn verhaal. We hadden ook nog veel plannen samen en de zomer was altijd onze tijd veel terrassen samen vakantie en genieten van het mooie weer met een hapje en een drankje. Ik mis hem zo erg ben er kapot van. Ik heb 2 kids van 11 en 12 die kunnen nog niet zonder mij dus moet door maar het lukt me vaak niet.

Groetjes sheila

Veel sterkte voor jullie allemaal, ik moet spijtig genoeg zeggen dat het niet slijt met de tijd het gemis wordt voor mij alleen maar erger.

Lieve Nicole …en al die andere mensen met het verlies van jullie dierbare. Mijn man is 10 maanden geleden na een kort maar ernstig ziekbed overleden. Als ik al die verhalen lees denk ik…Hoe raar het ook klinkt, gelukkig, ik ben niet de enige die nog zo intens verdrietig is. Het wordt inderdaad alleen maar erger. Je denkt dat het steeds beter gaat, maar je gaat hem steeds meer missen.
Ik ben opstandig, depressief en moet nog steeds iedere dag huilen. Ik heb 2 lieve kinderen, waar ik soms onredelijk ruzie mee maak en dat had ik nog nooit gehad. En dan heb ik daar weer verdriet van. Het is nu mooi weer en zit in de tuin…maar dat genieten daarvan is er niet meer. Ik ga fietsen, dat deden we veel….maar dan zit ik huilend op de fiets. Wat ik ook lees bij anderen…Waar leven we nog voor en dat vind ik eigenlijk heel,erg.
Maar 50 jaar samen vergeet je niet zomaar.
Ik wens iedereen heel veel sterkte …en misschien en hopelijk komt er ooit een dag dat het iets beter gaat…
Liefs, Anneke

Ik begrijp het helemaal is nu 4 en half jaar geleden dat mn man overleden is kom er maar niet doorheen zo naar in t hoofd en op mn borst en beetje depri hoop dat keer over mag gaan komt iemand dit bekend voor

Hey Willie ,

Dit komt zeer bekend voor, heb mij nooit meer gelukkig gevoeld na 9 februari 2021, de dag dat mijn man overleden is, elke dag is een strijd voor mij om verder te doen, heb veel zin om het ook op te geven, maar ik heb 2 zonen en twee kleinkinderen ik kan hen dat niet aandoen, maar het verdriet en het gemis wordt met de dag erger.
Veel sterkte ook voor un

Het is zo erg he om hier door heen te komen leven staat gewoon stil sta te trillen op mn benen ben gewoon niet meer stabiel

Sterkte Willie, ik heb ook het gevoel dat ik nooit over het verlies van mijn man zal kunnen komen, het wordt alleen maar erger, het verlies en de pijn.

Mijn man is afgelopen 11 maart plotseling overleden. Terwijl ik hem aan de telefoon had kreeg hij 4 hartinfarcten achter elkaar. Toen hij stierf viel mijn telefoon uit. Gisteren heb ik zijn as opgehaald, hij is nu thuis. Nu ik nog, mijn thuis is bij hem en daar wil ik ook heen. Voor mij hoeft het zonder hem niet meer. Helaas word ik elke morgen weer wakker.

Hey Nathalie, bij mij is het juist hetzelfde, elke morgen denk ik, ik ben er weer, weer een dag zonder mijn man, en probeer hem weer maar door te komen, bij mij is het nu 3 jaar geleden dat hij plots is overleden, ik hen zo een gevoel dat ik aan het einde van mijn Latijn zit, kan niet meer verder, heb in niets zin meer en ik voel mij zo alleen ook al ben ik onder de mensen, ik mis hem elke dag meer en meer en weet niet hoelang ik het nog vol kan houden. Ik wens jou on ieder geval veel sterkte toe.

Hoi Nicole, 1 jaar en 2 maanden terug overkwam mij hetzelfde (hij was 57)
Herken wat je zegt, ik heb meer dan een jaar ‘doorgehaald’ . Nu denkt een ieder dat ik wel weer verder kan, maar nu slaat ‘depressie’ toe. Enige wat mij goed doet is yoga, want in het moment vergeet ik even alles. Mocht je van gedachten willen wisselen, laat me weten !

Hey Franciska , ik begrijp je volledig, het eerste jaar heeft iedereen begrip voor je, maar daarna moet je alles verwerkt hebben dat verwacht men. Ik krijg het ook met de dag moeilijker, het besef dat het nooit meer wordt zoals vroeger. Goed dat yoga helpt bij jou, moet misschien ook zoiets proberen, want volgend jaar stop. Ik met werken, had er vroeger naar uit gekeken, nu heb ik er schrik voor. Graag wil ik gedachten uitwisselen. Voor u ook veel sterkte.

Ja .ik weet het .is vreselijk .deze maand Julie. Woord het 1 jaar dat mijn man plotseling in de nacht .niet lekker werd en aan een hersenbloeding g is overleden ..niet ec ht afscheid heb kunnen nemen .het gemis woord niet minder..ik probeer .dingen te ondernemen .met fam .en kennissen .om te gaan .te praten .maar voel me zo eenzaam van binnen..wij hadden samen geen kinderen .mijn man heeft 3 kinderen .en die latenzich niet zien ..ik ben al op leeftijd .mijn man was 9 jaar jonger .dan ik .hij was 67 .toen hij overleed ..we zouden samen oud woorden ..ik leef op de automatische piloot .we gingen verhuizen .toen hij overleed.toen moest ik alleen naar het nieuwe huis.het huis us ok .maar ik mis nu me oude huis .me tuin . Ons leven . Alles is weg ..vreselijk .

Veel sterkte Joanne, ik weet dat het heel zwaar om te dragen is , bij mij is elke dag een gevecht om voort te gaan
Maar ik doe het voor mijn 2 kinderen en 2 schatten van kleinkinderen, anders zou ik het ook niet weten.

ik ben me zelf verloren
door een bedrijgen
hoe los ik dat op

Ik snap het helemaal, ik wil ook dat het over is , de pijn is te veel. Mijn man is 6 maanden geleden overleden aan kanker. We waren 40 jaar samen. 3 prachtig kinderen en 2 kleinkinderen. Dus ik wil het hun niet aandoen, maar ik wil zo graag weer bij hem zijn .

Ik ook Suzy, bij mij is het nu 3.5 jaar geleden, maar het verlies en de pijn blijft, ik mis hem nog elke dag, en denk waarom wij.
Veel sterkte.

Mijn man is 2 weken geleden overleden aan kanker. Ik weet geen blijf met mezelf het liefst zou ik ook dood willen zijn. Ook 3 lieve kinderen en 3 kleinkindjes maar ik mis mijn maatje. Ik zoek in mijn omgeving ook mensen die hetzelfde mee maakte om eens te gaan wandelen of iets drinken als afleiding.

Veel sterkte Gaby, bij bij is het nu 3 jaar geleden, maar het verlies en het leed is nog hetzelfde als 3 jaar geleden, ik leef, wordt geleefd maar er mag nog zoveel volk bij mij zijn, ik voel mij eenzaam want mijn maatje is weg en dat komt nooit meer terug.

Nicole, dat gevoel heb ik ook. Ook als ik een ouder koppel zie voel ik die pijn, en denk ik dat is voor altijd gedaan. Misschien moeten we eens mekaar een mailtje sturen!

Ik heb op 15-1-2024 mijn vrouw verloren ze was erg ziek .ik was 49jaar getrouwd met haar . Mis haar enorm wil het liefst bij haar zijn ben altijd verdrietig ik wil gewoon niet meer verder ik kan nu niet verder type wordt me te veel sorry. Ik wens u veel sterkte dat meen ik echt ik weet het echt niet meer wens u veel sterkte toe henk uit denhaag

Henk ik wens je heel veel sterkte toe, bij mij wordt het in februari 3 jaar maar het is nog als de dag van vandaag, ik krijg het niet verwerkt,bij andere mensen heb ik een masker op en doe ik gewoon, thuis alleen ben ik een wrak en denk dikwijls waarom hij was 59 jaar en ik 56 jaar,ik hoop voor jou dat de pijn en het leed zachter worden. Sterkte .

Ik ik begrijp wat je voelt...mijn man is .in 2023 .plotseling overleden 67.was tie .na 19 jaar samen ..waren nog geen jaar getrouwd..samen oud woorden was ons motto .leef nog steeds in ongeloof .het niet geloven .het niet kunnen accepteren...vreselijk..en nu krijg ik zelf ook allemaal lichamelijke klachten ..leven is niet leuk meer .geen vreugde ...het is niet dat .ik dood wil ...maar .ik weet ook niet hoe ik verder moet ..heb geen kinderen ..me man had kinderen ..die kijken .niet naar me om .heb 1 lieve zus .maar woont .niet om de hoek .om de week komt ze .uit Brabant..mensen zo als jij en ik zijn er best veel .in rouw...het is hard ..zeker als je wat ouder ben .je ziet dan geen toekomst meer ...ik voel met .u .mee.en allen .die .zo iets ervaren hebben ..de enige troost is we zijn niet alleen ..er zijn zo veel lotgenoten .echt heel veel. Ik.ben .echt heel. Heel. verdrietig .

Ik begrijp je volledig, maar veel mensen die hetzelfde niet hebben meegemaakt, begrijpen dat niet.

Ook heel verl sterkte voor jou.

De jaren gaan voorbij, nu februari wordt het 4 jaar dat mijn man plots is overleden, ik ben nu 60 jaar kan volgend jaar met pensioen, iets waar wij naar uitkeken, nu ik helemaal niet meer, de angst en het verlies worden alleen maar erger, en nu de feestdagen die er weer aankomen, vroeger was dat voor mij top, nu helemaal niet meer, ik doe mee voor mijn 2 zonen en 2 kleinkinderen maar vanbinnen ben ik ook dood, zie het soms niet meer zitten, mijn verdriet wordt alleen maar erger, sorry moest het nog eens kwijt.