Hartslag waarde

Het klinkt allemaal erg bekend. Ik zit momenteel ook thuis met vermoedelijk een burn-out. Mijn psycholoog gaat morgen verder met diagnostiek. Ik heb zelf ook last van aanhoudende hartkloppingen, hiervoor heb ik morgen een afspraak bij de huisarts. Verder heb ik helaas ook ADHD en slik ik bupropion, maar ik heb teruggelezen dat het geen bijwerking kan zijn van die medicatie. Verder heb ik concentratieproblemen en voel ik me erg moe na kleine activiteiten. Onderliggend ervaar ik ook nog stress dat ik mijn baan zal verliezen gezien ik net in mijn proeftijd zit. Ik ben bang dat als ik te vroeg begin met werken, ik weer net zo hard terug van als jou. Het zit niet bepaald mee. Maar ik denk vooral dat het belangrijk is erover te praten en te laten zijn zoals de situatie nu is. Het zit hem vooral in een stuk acceptatie denk ik. Maar ook dat is niet makkelijk.

Als je contact wil houden kan je een bericht sturen. Ik ben immers toch thuis..

Hi, ik wilde je alleen maar doorgeven dat angst/paniekaanvallen een reactie zijn op gebeurtenissen in je leven waar je geen controle over hebt of denkt te hebben. Recentelijk heeft een vriendinnetje van mijn dochter het ook gekregen (15 jaar). Ook naar de EHBO en inmiddels alweer helemaal happy. De reden waren problemen thuis en een oma die op sterven ligt. Een vriendin van ons had precies hetzelfde..ook paniek en ook EHBO, en zij had enorme spanningen vanwege haar echtscheiding. Kortom, de oorzaken zijn altijd van sociale aard. Praten helpt.

Dank voor jullie reactie! Hebben jullie ook last van een hogere hartslag. Zoja hoe uit zich dit?

Heel herkenbaar.

Ik zit ook te hannesen met mijn hartslag.

Ik zie het zo. Alles is teveel, en bij iets kleins schiet je lichaam al in stress. Dus de hartslag schiet omhoog. Ik zit met een hartslag van 100 de was op te hangen bijv.

Wat belangrijk is, is dat na de activiteit de hartslag weer omlaag gaat. Weer rond de 70-80. Zodat je lichaam weer in de rust komt.

Als je dit niet doet, en stressreactie, na stressreactie opbouwt, dan komt je lichaam minder in rust. En zal je hartslag dus hoger zijn in rust.
Je kan je wel goed gaan voelen, want in de eerste instantie wek je adrenaline op. Als je stopt, zal het lichaam de adrenaline in een paar minuten weer afbreken.
Maar als je doorgaat, dan maakt je lichaam cortisol aan, en zal je je lang goed voelen. Maar dit is schijn. Probeer dan juist te rusten. Het zal wel een paar uur duren voordat je lichaam het cortisol afbreekt.

Ik vertel dit uit eigen ervaring,, na een jaar in een burn-out te zitten. Maar ik ben geen psycholoog oid. Heb deze informatie wel uit boekjes gehaald..

Oh en wat heel belangrijk is. Vertrouwen.. Vertrouw erop dat je lichaam, de natuur vanzelf wel weer hersteld.. Je hart is goed, dat is uitgewezen uit onderzoek, dus wees niet te bang. Het komt wel goed. Bewaak alleen je grenzen serieus. Je hartslag kan een indicator zijn of je over deze grenzen gaat.

Ik ben zo’n 15 maanden geleden uitgevallen met BO, ook heel veel last van hartkloppingen gehad. Nu nog steeds elke dag wel last van, zij het veel milder dan voorheen. In het begin een hartslag van 140 tijdens het uitruimen van de vaatwasser. Nu is het vaak weer normaal, met wat “uitschieters” tussen de 80 en 120 afhankelijk van wat ik doe en hoeveel prikkels/stress ik ervaar.

Met mij gaat het inmiddels stukken beter. Uit controledrang voel ik toch ook nog meermaals per dag mijn hartslag. Het is moeilijk om hiermee te stoppen als je zo lang gewend bent geweest niet te kunnen vertrouwen op je lichaam..

Ik leer steeds beter aan te voelen wat kan en wat niet. Mijn advies zou zijn: als je het gevoel hebt dat je jezelf moet “pushen” om iets te doen, doe het dan liever niet dan wel. Zo ben ik afgelopen week ook weer over mijn grenzen gegaan en het helpt je gewoon niet. Nu heb ik een paar dagen weer bewust uitgerust en ik voel me weer stukken beter. Dan maar even wat minder uitdaging opzoeken af en toe.

Ik heb echt een intensieve tijd gehad, met medicatie, therapie en een hele hoop ellende en vallen en opstaan. Maar ik merk echt dat de energie en drive om dingen weer op te pakken grotendeels met de tijd vanzelf weer is gekomen.

Sterkte!

Goede avond
Ik herken veel dingen wat ik lees.
Ik ben al maanden bezig met stuntelen en niet lekker voelen.
Wel ben ik nog steeds aan het werk wat me super veel energie kost.
Ik heb veel last van angst gevoelens door hyperventilatie druk op me borst en pijn in schouders wat me armen in trekt.
Lijkt echt of je een hart aanval krijgt (tenminste dat denk ik).
Ik word er echt moe van en denk er elke dag aan.
Mijn gedachten gaan vaak waar is de kwaliteit van leven gebleven.
Hoelang hou ik dit nog vol.
Bij mij is nog niet een burn out vastgesteld maar als ik hier de dingen lees lijkt het er wel op.
Als er mensen zijn die 1 op 1 willen praten is een nummer uitwisselen mogelijk.
Groet Marcel

Hoi Sebas,

Zelf ben ik 3 maanden geleden ook opgenomen geweest bij de spoedeisende hulp omdat ik dacht dat ik een hartaanval kreeg. Conclusie het was een paniekaanval door alle stress daarna was ik erg onzeker over mijn eigen lichaam had ik echt niks aan mijn hart want ik lag dagen met snelle hartkloppingen in bed wat me zelf wakker maakte in de nacht. Waardoor ik niet meer kon slapen. Door het te accepteren dat het bij de burnout hoort en omdat je te veel stress hebt in je lichaam heb je daarom de klachten. ik kan je aanraden het horloge af te doen en de controle los te laten want controle is stress. Ik kan je zeggen dat Nick vd waard kan je opzoeken die heeft enorm geholpen met zijn teksten en filmpjes. Ik dacht zelf dat het nooit meer over zou gaan en ben nu aardig op weg met af en toe nog een versnelde hartslag maar als ik te veel stress heb. Vertrouw op je lichaam!