-
Ik leef alleen nog voor mijn kat
Ik leef alleen nog voor mijn kat. Als ik dat lieve beestje niet zou ik er niet meer zijn. Ik ben al 25 jaar lang depressief. Ik heb alles echt alles al geprobeerd. Maar ik blijf eenzaam en depressief. Ik hoop dat jullie het begrijpen. Ik ben mishandeld en verwaarloosd mijn hele leven lang. Ik hoop dat er een hemel is met veel natuur en dieren. Maar waarschijnlijk is het binnenkort over en is er niks meer na de dood. Ik had liever nooit geboren willen worden dat is nog beter dan doodgaan haha.Anoniem07-09-2023-
Ik vraag mij op dit moment af waarom ik godverdomme steeds dood wil. Ik besef dat het een ziekte is. Alles zit mij tegen. Op dit moment drink ik alcohol. Ook mijn leven is zo moeilijk! Toen mijn hondje dood ging brak mijn hart. Nog meer ellende kreeg ik op mijn bordje. Gedonder met bedrijfsartsen, werk en steeds meer ziektes.Toen zag ik jou bericht hier staan. Zo herkenbaar... Ik wil dat je blijft proberen geluk te vinden. Doorbreek het.
Praat met ons. Hier op de depri site.Ik16-09-2023 -
het is de maatschappij die een uniform robot van je wil maken... probeer jezelf iets goeds te doen. zoek mensen op die jou gaan begrijpen en de rest gewoon aan de kant zetten. Alcohol versterkt helaas de depressie, heel eventjes voel je je beter maar dan komt de hamer drie keer hard aan. ik ben ook mijn kat kwijt en dat is dubbel zwaar als je ziek tehuis zit (weggepest op werk wegens ziekt zijn). Bedrijfsartsen geven voornamelijk advies voor de werkgever, uitzonderingen daargelaten. Er zijn maar weinig goede therapeuten. De meesten werken allemaal naar hetzelfde schema en gaan niet in op de individuele situatie. Praktijkondersteuner en sommige behandelaars hebben onvoldoende kennis over samenhang lichaam en geest. Burnout mogen ze helemaal niet behandelen in de GGZ want dat krijgen ze niet vergoed. Vaak wordt maar een symptoom behandelt maar niet de oorzaak aangepakt!
Chiara01-11-2023 -
Beste,
Toevallig dat je dit op 1/11 neerschrijft. Ik denk helemaal hetzelfde. Eigenlijk zou het normaal moeten zijn een kast met pilletjes te koop. En voila eigen keuze gedaan ermee. Zoals bitterballen uit de muur.
Maar ik zet inderdaad enkele nog door voor mijn kat. Hij is mijn alles. Althans hij is het enige wat ik heb.
Geen fam en geen echte vrienden. Misbruikt en gebruikt. Ik ben naïef zeggen ze. Neen, ik wilde blijven geloven in het goede van de mensen. Helaas.
Er is misschien nog een hoop er is een man in Tunesië ookal weet ik dat het niet zo is. Of de kans groot is dat hij eerder naar hier wil komen. Maar hij wil alles doen voor me. (Trouwen natuurlijk)
Ik twijfel sterk. Wat heb ik te verliezen. Liefde of deze aandacht kan ik best gebruiken. Het kan een deel helen.
Sterkte aan jou
Ik deel graag ook mijn verhaal.
LiefsGebroken ziel26-11-2023 -
Met die man uit T herhaal je het allemaal weer, dat is geen redding. Werk aan jezelf , geef daar je liefde aan. Dat is andere hoop.
SterkteMabel02-01-2024 -
Toen ik klein was was ik populair en goed in sporten, speelde bij de jeugd van Moerkerke en dan Cercle Brugge, tot de DNA-mix van mijn ouders mij begonnen te saboteren, op mijn 11 kreeg ik UIT HET NIETS asthma (ik was de rapste loper en de beste langloper van alle Brugse scholen op mijn leeftijdcategorie), en ging mijn gezondheid mij tegensteken, sinds mijn 11 ben ik wekelijks ziek, vaak migraine, als ik mij douche, haardroger gebruik en een uur later naar buiten ga, zelfs met pet of muts, wordt ik hard ziek (puur door die douche en het weer buiten, warm of niet). Ben nu bijja 40 en ben al minstens 15 jaar depressief, vroeger gecamoufleerd met alcohol en cannabis (ondanks asthma). Vader kwijt gespeeld toen ik nog in het middelbaar zat, carriëre stak tegen want nooit kreeg ik ergens een contractverlenging wegens teveel ziek, heb ook 2 auto-immuunziektes waaronder coeliakie, uitkering of help heb ik ook nooit gekregen want hier geven ze nergens nog lange contracten, allemaal flexi jobstudenten extras of parttime jobs te vinden, België is omzeep. Argh, mijn moeder was de enige persoon die ik nog had in de familie, en het blijft uw moeder dus blijf je die toch contacteren. Maar ieder keer ik praat tegen haar over actualisatie, wat er gebeurd in ons stad of land (want ze kijkt 24/7 naar nutteloze docu's zoals bigfoot ufo's spoken.... scheldt ze mij ineens uit dat dat de reden is waarom ik nu geen job heb of vrienden (sluit mij op door depressie dus daarom ben ik mijn vrienden kwijt, had rap beseft als er iets niet goed is met je dat ze u laten vallen zonder te vragen of alles goed gaat, de gemeente waar ik woonde was marginaal en daar maak je gwn beter geen vrienden. Ze zit mij dan vierkant uit te maken dat ik alles faal door social media, ook al zijn 95% van die dingen die ik over actualisatie zeg dingen die in het Vlaamse journaal voorkwamen, gebaard ze dat ik zo denk, of dat ik zo praat op social media en dat ik daarom geen job heb, omdat recruiters zogezegd mij volgen op social media zucht, heb zelf nog nooit in mijn leven mijn echte naam gebruikt online, ze is mentaal te ziek dat ik begin te denken dat ik haar laat vallen. Elke keer er een probleem is en ik haar vertel dat je dar niet meer mag doen wettelijk roept en tiert ze dat ze mijn gezever beu is en dat zij het allemaal beter weet, nochtans heeft ze 53 jaar aan de dop gezeten en dan dikke pensioen dankzij mijn vader. Mijn moeder komt altijd af met info en wetten die in 1970 werkelijkheid waren, maar als ik zeg dat die wet al lang veranderd is grijpt ze haat tv remote en smijt ze die naar mij. Eender wat ik zeg of doe om te helpen draait ze alles om om mij telkens in die slachtofferrol te steken, alsof dat het enige is wat ze kan en doet, blamen blamen blamen, vanalles de schuld krijgen en meestal weet ik niet eens waarover ze het heeft, en mag mij nooit verdedigen, anders komt het ergste van haar naar boven. Omdat ik nooit naar de tandarts mocht ben ik 8 van mijn achterste tanden kwijtgeraakt, voor ik wist dat coeliakie ze afbrokkelde. Ik ben geboren op pech te hebben en ik wil dit niet meer, geen extra dag kan ik dit nog aan, ze is te narcistisch dat ze wel lijkt op de duivel moest de duivel zijn IQ 60 zijn
Van Up naar Down: Mijn leven29-09-2024 - Alle reacties weergeven...
-
Therapie gaat altijd om de ratio maar het gevoel is en blijft gewoon shit, de hel. Ik leef ook voor mijn katten, verder doet niks er toe, al meer dan 50 jaar.
Ik hoor je, ik snap je.Momo06-11-2024
-
Forum Depressie - forum lotgenoten
Dit is een verhaal uit het forum Depressie.
Lees meer verhalen over Depressie
Meer ondersteuning nodig?
Therapie bij Depressie
Op zoek naar tips?
Tips bij depressie
- ✓ 400+ therapeuten
- ✓ Snel een afspraak
- ✓ Ook online therapie