Mijn man was nog maar 59 jaar ..

Beste Ronald, ik weet wat je doormaakt, ik verloor mijn grote liefde na een relatie van 41 jaar. We waren net 59 geworden.
Ik heb enorm veel steun aan een rouwcoach, daar heb ik 1 op 1 gesprekken en ze begeleidt me in mijn verdriet. Leert me begrijpen wat er in mijn hoofd en in mijn pijnlijke lijf allemaal gebeurt. Verder kijk ik op Youtube naar filmpjes van Manu Keirse, de grote gids op het gebied van rouwbegeleiding. Maarrr...nog steeds moet je door dit eenzame en verdrietige rouwproces, heeft het leven zijn glans verloren en is het stil in huis. Qua toekomst dwing ik mezelf om niet verder te kijken dan een dag, een week, twee weken. Verder niet, dan ontstaat er paniek.
Met deze adviezen, evt met hulp van de huisarts, wens ik je veel kracht toe om door deze vreselijk verdrietige tijd heen te komen. Zoals Manu Keirse ook zegt: we gaan onze geliefden niet loslaten, maar anders vasthouden. Houd moed, dat probeer ik ook. En soms lukt dat ook niet.

Mijn man is twee weken geleden voor mijn ogen gestoven aan een hartstilstand. Hij zei dat hij maagpijn had en hij zweette heel erg maar ik dacht dat dit kwam omdat hij pas zware grondwerken had gedaan. Hij had voordien nooit iets aan zijn hart gehad. Geen enkel haar op mijn hoofd dacht aan een gebrek aan zijn hart. Plots stak hij zijn armen met gebalde vuisten omhoog en slaakte een krachtige kreet. Het was zijn doodskreet. Ik onderging alles als in een droom, een nachtmerrie die nu nog doorloopt! De pijn is ondraaglijk en ik ben zo eenzaam. Ik verzorg mijn 96-jarige moeder die zich in de laatste fase van Altzheimer bevint. Zijn beseft niets meer. Mijn man en ik verzorgen haar al 8 jaar. Nu sta ik er plots alleen voor. Ik weet hoe jij je voelt. Ik denk aan jou en stuur je kracht. Wij voelen ons verbonden door dit slopende verdriet. Caroline

Hoi. Ik ben van verhaal 430. Ik heb nu 15 dagen geleden mijn vrouw in bed gevonden. We waren 35 jaar samen. Ik durf ook niet thuis te blijven maar weggaan voelt net zo rot omdat we ook buitenshuis alles samen deden. Constant hoofdpijn. Druk op de borst . Buikpijn. Hyperventileren enz. Geloof niet dat dit ooit weggaat. Hoe moet je in hemelsnaam verder na zo'n tijd samen. Ik begrijp echt hoe je je voelt.

Hoi ik weet wat je doormaakt mijn man is ook geheel onverwacht overleden aan hartstilstand hij was 64jrnooit wat aan het hart gehad hele dag gewerkt voelde zich niet lekker pijn aan rechterarm hij valt zo neer geen niks meer kunnen zeggen en dat doet zo pijn het is nu dik 7mnd geleden we waren meer dan 40jr samen ik begrijp jullie hoe het is moeilijk om door te gaan
Gr Jacqueline

In juni dus vier maanden geleden heeft mijn man ,mijn schat mijn alles waar ik 53 jaar mee getrouwd ben een hartstilstand gekregen in Tenerife wij stonden heel kort tegen elkaar toen het gebeurde heb zelf de reanimatie opgestart maar dat kan je niet alleen volhouden . Heb geen afscheid kunnen nemen wat heel pijnlijk is. Mijn lichaam is de helft kwijt ik ween ganse dagen kan het niet plaatsen verdriet is sterker dan mij zelf . Niemand begrijpt mij ik voel soms waarom ben ik nog hier . Wij woonden nog maar 14 dagen in ons nieuw appartement wat nog niet eens af was nu komt alles op mij af ik weet niet of ik dat volhou . Eten hoeft niet meer voor mij ik voel mij dan schuldig dat ik eet en mijn schat kan het niet meer ..wij waren elkaars eerste liefde . Wat mis ik mijn lieve man ❤️

mijn man is 3 weken geleden plotseling overleden aan een hartstilstand. Vreselijk!
kunnen we elkaar steunen?