Ik wou dat ik er met iemand over kon hebben

Ik zat zelf in mijn relatie met mijn exvrouw die mij geen echte eerlijke kans wilt geven op verbetering, alles op mij afschuift. Niks wilt weten van therapieën of psychologen omdat ze gewoon vind dat het vanaf het begin goed had moeten zijn. Het is oneerlijk als er geen liefdeshandleiding is en iedereen door het leven probeert te navigeren door zijn of haar best te doen maar soms fouten maakt en niet vergeven kan worden.

Hier ook, man niet al lang met issues en kan dingen niet verwerken. Nu heeft hij gezegd dat hij wilt scheiden. Terwijl hij niks wilt qua hulp. Je staat gewoon machteloos.

Hier ook: 12 jaar samen, 6 jaar getrouwd. Sinds 3 jaar een droomwoning. Komt er ineens mee dat hij wil scheiden. Daarna dat ie ook nog eens verliefd is op een ander, toen nog het nieuws dat ie kennelijk al jaren niet meer gelukkig is. Ik hou zielsveel van hem en wil hem absoluut niet kwijt, maar een kans krijg ik niet. Van therapie wil ook hij niets weten

21 jaar samen waarvan de laatste 5 jaar echt wel een dingetje is. We hebben 3 kinderen (14,12,5). laatste is een lieve meid. Ik ben een paar jaar geleden ff er tussenuit geweest, slechts een paar weken. Daarna ben ik naar psycholoog gegaan met een vervolgstap door een andere partij. Dat ging geld kosten maar ik had het er voor over. Zij gooit de deur dicht en zegt dat het niet aan haar ligt. Dus kans op hereniging zat er ook niet. Ik werk, zij niet. Ik draag bijna alle kosten, zij niet. Ik vroeg aan haar: nu alles zo duur is geworden kan je toch ook meehelpen aan de financiele situatie. Dat doet ze een beetje. Maar de stres is thuis gewoon niet uit te houden. Ze wil gewoon nergens aan meewerken en dat is echt lastig. Momenteel verblijf ik bij mijn broertje. Het is geen echte uitzicht zo. Ik kan zo niet verder.

Beste ik heb vandaag ook de bom gehad 3 kindjes 10 jaar alles gegeven ineens voelt ze niets meer, en kwam ik erachter dat ze opdating site's zat te sturen met andere venten de adredaline vloog door mijn aders ben er kapot van gewoon uit het niets, alz ik praat over therapie etc wil ze er niets van weten, ik voel mij verloren mijn dochter 3 jaar zoontje 7 en 6 ben volledig op alles kapot van de ene op de andere dag

Hallo ik woon sinds juli alleen en ook gescheiden na 27 jaar samen .. ik heb zelf de beslissing genomen omdat ik heel ongelukkig was in onze relatie
Nu is er periode waarin ik heel veel onbegrip en boosheid vanuit omgeving ervaar wordt nog steeds als de schuldige aan zien de dader
Wat problemen ook met de kinderen die niet willen komen en de papa die nu zo iets heeft van zit maar op de blaren … voel me heel alleen ook al nog steeds zeker van mijn beslissing

Dit is wat nu bij mij gebeurd, echter is de vrouw in dit verhaal de persoon die t geen eerlijke kans wilt geven en op is.

Al 20jaar samen, waarvan 3jaar getrouwd. Mijn man is zoo ongelukkig, hij doet zijn best maar ik werk als irritatie voor hem. Hij ergert aan alles wat ik doe en zeg. Loop een beetje op de tenen thuis. Ik krijg het gevoel dat ik nooit goed genoeg kan zijn. Hij is sinds we getrouwd zijn en kind hebben niet meer zoals het toen was. Hij leeft in verleden. hoe toen prachtig was, toen we geen kinderen hadden. Pandemie heeft veel veranderd, werkt sindsdien thuis. Hij ergert zich zelfs als ik thuis kom en blij ben. Ik ben niet uit of depressie bij hem speelt of omdat hij niet wil toekennen dat liefde over is bij hem. We hebben zeker nog goede momenten maar ik krijg sterk het gevoel dat hij eigenlijk moe is van mij. Dus ik vrees dat ik dit ook ga horen op zeer korte termijn. Wat je man zegt. ik wil het niet meer.

Sandra waarom was je ongelukkig in je relatie? nooit gecommuniceerd met elkaar?
Samen praten en kijken waar het aan ligt had misschien geholpen maar het is wel lastig om over je gevoelens te praten.

Wat een herkenbaar verdrietig verhaal. Hier 23 jaar samen, laatste jaar struggles maar ik dacht dat we het goede pad gevonden hadden tot dat hij vorige week zei dat hij weg wil, niet gelukkig is en het niet meer trekt. Ik ben kapot. Twee pubers thuis, een huis wat we aan het verbouwen zijn. Wat een stress en zo ontzettend pijnlijk. Ondanks dat we gewoon met elkaar praten en weten dat we het huis af moeten maken (voor een van de twee die er blijft wonen of voor de verkoop) en we kinderen hebben blijven we dus nog wel met elkaar in gesprek. We moeten maar oh wat doet het pijn te wonen met iemand die niet bij je wil zijn

ik lees nu je reactie en wat een droevenis voor je. Ik hoop dat het inmiddels een beetje beter is geworden voor jou en de kinderen.
Veel sterkte

Egostic i have to say

Mopperen, mopperen, geen respect, dat was voor leven in goede slechte tijden. Kinderen willen, is dat voor kinderen of voor jouw?
Jij hebt een keus gemaakt, en nu weg gaan??