Al jaren in gevecht met mijn lichaam

Hoi Corrine,

Allereerst wil ik je laten weten dat ik je gevoelens herken, en wat een absolute hell is het he? Het geeft mij persoonlijk veel steun om hier te lezen dat zoveel mensen met dezelfde klachten kampen want voor mijn gevoel wordt burnout enorm gebagatelliseerd in onze maatschappij als iets waar je gewoon ff doorheen moet als het gebeurt. Mensen lijken nauwelijks te begrijpen hoe afgrijselijk het is om dit mee te maken en hoe er heel veel dagen zijn waar je het gevoel hebt dat het nooit meer goed komt en je er nooit meer uit komt.

Als ik je verhaal lees denk ik te zien dat er bepaalde patronen zijn die je toepast in je herstelproces die misschien ook overeenkomen met patronen uit je dagelijks leven waardoor je juist in deze situatie terecht bent gekomen. Je volgt een strak 'herstel' schema en slikt daarnaast hele zware medicatie.

Mijn persoonlijke advies zou het volgende zijn: laat het allemaal even los. Laat je lichaam gewoon in elk geval een tijdje doen wat het wil, als het niet wil bewegen dan beweeg je even niet, als je zin hebt om te wandelen dan ga je wat langer dan 15 minuten naar buiten. De medicatie zorgt er ook voor dat je bepaalde processen blokkeert waar je misschien juist wel even doorheen moet (het aangaan van de paniek, om te doorgronden wat de oorzaak is van de paniek). Ga slapen als je wil slapen, ga mediteren als je niet kan slapen maar prikkels ook niet kan verwerken. We leven in een maatschappij van symptoombestrijding, maar in jouw korte omschrijving denk ik terug te lezen dat je misschien wat meer naar de kern moet. Wel met veel begeleiding natuurlijk, als het mogelijk is kan je partner je daarin ondersteunen. Maar ik zou juist alle druk, alle strakke schema's, alle verwachtingen van het herstelproces los proberen te laten en je lichaam zich natuurlijk laten herstellen. En dat is BELACHELIJK moeilijk. Dat snap ik. Ik ga er zelf ook doorheen.

Daarnaast zou je kunnen kijken of je kortstondig met de POH in gesprek kan om deze fase te overbruggen tot je aan de beurt bent voor therapie.

Ik stuur je heel veel liefde en sterkte via dit berichtje. Geloof mij, het wordt echt beter. Ik zat maanden geleden in de allerdiepste put van mijn leven, en tegenwoordig ben ik dingen weer aan het oppakken en voel ik me vrijer en beter over mezelf dan ik in jaren heb gedaan.

Gun je lichaam het herstel, het donkerste uur is net voor de dageraad. Liefs.

Wat een lieve reactie en ja ik ben heel streng voor mezelf met alles. Ook met eten, drinken etc... Ik wacht al maanden op de intake bij het centrum voor angst en stemmingsstoornissen waar ze ook naar mijn medicatie gaan kijken maar tot die tijd moet ik het zelf doen en dat ben ik echt zooooo zat 😔

Herkenbaar corrine en prikkelbaarheid ben ook een hypochonder daar kan je niks aan doen heb ook een druk op het hoofd loop tegen een burnout aan en zit bij een hapthoterapie dat helpt goed ze luisteren en je kan daar lekker uit huilen en ze behandelen je heerlijk dat geeft je weer kracht maar soms 2 stappen vooruit en 1 terug en ik wandel veel met mijn hond sterkte en succes ook denk maar ik sta er niet alleen voor er zijn er zoveel die dit allemaal hebben samen staan we sterk heeft wel tijd nodig 👍😉