Piekeren en accepteren

Ja.... zo overdreven veel piekeren dat je het zat wordt en niet meer WIL piekeren!

Hallo tips heb ik niet voor je .maar kan me wel goed vinden in je verhaal. Heb hier dus ook last van .kan je wat meer aangeven van je zelf mvg anoniem

Wakker worden met piekeren, moe en hoe gaat de dag nu weer verlopen. Ben vaak al helemaal op als ik naar beneden ga en daar weer op de bank onder mijn dekentje kruip...en dan moet de dag nog beginnen. Die vermoeidheid en kortademigheid ben ik echt zo zat dat ik daar dan weer heel verdrietig van wordt. Wil ook vaak niet meer verder want het houdt maar niet op. Loop sinds 15 augustus thuis met een forse burnout. Letterlijk neergestort en kon helemaal niets meer. Wat ik ook lastig vind is die terugval elke keer weer. Pffff durf ook niet meer te zeggen dat ik me af en toe een klein beetje beter voel..is hier dan echt helemaal niets aan te doen. Liefs van een hoopje ellende op de bank...

Nou, ik herken mij volledig in je verhaal. Ook ik voel mij radeloos, heb al zoveel geprobeerd. Weet dat je er niets aan hebt maar je bent niet alleen.

Liefs, ander hoopje ellende op de bank.

Eric

Bedankt voor de reacties allemaal. Het helpt om te weten dat ik niet de enige ben, al vind ik het heel rot voor jullie dat jullie het ook meemaken.

Iets meer over mij:
Ik werd ziek in juni 2022, had ineens een paniekaanval en wist totaal niet wat me overkwam. Beetje aangemodderd tot oktober ‘22 en toen ben ik compleet ingestort, diagnose angst- en paniekstoornis bovenop mijn BO. Sindsdien slik ik medicatie en heb ik therapie. Nu een jaar verder zeker wel vooruit gegaan, maar ik blijf moeite hebben met controle loslaten. Eigenlijk de enige momenten dat ik niet pieker, is als ik iets aan het doen ben wat mijn volledige aandacht vereist.

Ik besef nu wel dat mijn BO niet uit de lucht kwam vallen maar dat ik echt veel te veel ballen in de lucht hield voordat ik ziek werd. En dat het ook in mijn karakter zit: perfectionisme, verantwoordelijkheidsgevoel, controle willen hebben.

Lichamelijk blijf ik veel last hebben waardoor ik niet zoveel kan, dat helpt ook niet mee tegen het piekeren. Hele dagen thuis zitten in je eentje met je eigen gedachten… pffff. Zo klaar mee na bijna 1,5 jaar.

Nou het is beangstigend hoezeer onze verhalen overeenkomen.
Ik sinds februari 2022 thuis. In eerste instantie ging t nog wel totdat tijdens reïntegratie er een incident voorviel. Nachten niet kunnen slapen, zo erg gespannen en angstig dat mijn broer en schoonzus mij in huis hebben genomen. Ook angst/ paniekstoornis, piekerstoornis. Ook medicatie en ook alleen thuis met mijn piekerhoofd.

We komen er wel ! Hou je taai

Precies dit heb ik dus ook. Zit er al 15 maanden in en kom er maar niet uit. Af en toe gaat het even wat beter en dan vanuit het niets weer slecht. Vooral heel veel lichamelijke klachten zoals maag- en darmklachten, droge mond, branderige tong, hoofdpijn, oorsuizen en heel veel onrust. Een oplossing heb ik helaas ook niet, maar wel de vraag of jullie ook zo ontzettend veel lichamelijke klachten hebben ? Ik word er echt gek van en vraag me af of ik hier ooit nog uit ga komen. Na 15 maanden zou het toch beter moeten gaan 😢

Ik zit hier al 20 maanden in bij mij ook angst en pieker. Zonder medicatie.Inderdaad toch gewoon dingen gaan doen., die aandacht vragen maar het gaat als een ruis met me mee. Wat een energie kost het.In grote angst is de douche m’n vriend. Ga dan maar gewoon staan en is een prikkelvrije omgeving
Sterkte allemaal!!

Erkennen dat er stress speelt in de relatie.

In tijden van Corona kan er verhoogde stress spelen in de relatie.
De dynamiek, het patroon dat speelt in de relatie is belangrijker om te zien dan de inhoud van het gesprek zelf. Het maakt niet uit of het conflict gaat over het symbool: snijdende stilte, de opvoeding, de rommel in huis of de afwas. Het gaat om het inzien van het proces. Ook ten tijde van corona kunnen zo relatieproblemen aangepakt worden.
Kunnen jullie het patroon zien en dit erkennen? Hier een aantal vragen die jullie jezelf en elkaar kunnen stellen. Want als deze coronacrisis iets toont, is het wel onze kwetsbaarheid, afhankelijkheid én vermogen tot verbinding.

Er wordt een beroep gedaan op ons vermogen tot (zelf) empathie. Kunnen we de brug slaan naar de ander en met dat wat er dieper in ons leeft? Wat voel jij in deze tijd? Erken je wat je voelt, bijvoorbeeld onzekerheid? Kan ik die ander werkelijk zien? Kun je het gevoel van de ander erkennen? Horen we wat onze onderliggende behoeften zijn? Mogen we kwetsbaar zijn? Wat heb je zelf nodig? Wat kun je jezelf bieden en wat kun je aan de ander vragen?

Veel plezier.

Ik heb ook zoveel lichamelijke klachten dat ik vaak denk dat het nooit door stress / burnout kan komen en dat ik een of andere ziekte heb...heb voor mijn gevoel geen bewuste stress, maar zou het onbewuste stress kunnen zijn ? Voel me vaak slecht ogenschijnlijk zonder aanleiding en dat snap ik dus niet. Het is net alsof het zo uit de lucht komt vallen. Heel vreemd !

Ja ik denk dat het goed kan om onbewust stress te hebben. Dat heb ik zelf ook meermaals ervaren. Dat is denk ik ook de reden dat je uiteindelijk instort, omdat je al zo lang onbewust met stress loopt.

Zelf heb ik ook vaak het idee dat er soms ineens stress “loskomt” op een moment dat ik me juist weer wat rustiger voel. Alsof er dan weer een stukje stress afbrokkelt vanbinnen ofzo. Geen idee maar dat is mijn theorie erachter

En als je dan denkt ik heb de bodem bereikt...zak je toch nog verder. 2 hele slechte dagen achter de rug met zoveel verdriet en depressief zijn. Ook heel duizelig en paniekaanvallen. Pffffff wanneer hoidt het op en mag ik weer gaan klimmen. Weet het af en toe echt niet meer en wil dan alleen maar er niet meer zijn 😔

Herkenbaar!
Piekeren en jezelf compleet gek denken.

Ben zelf sinds kort gestart met een traject bij een Haptonoom.
Zit teveel in mijn hoofd, en moet weer leren om meer vanuit mijn lijf te gaan voelen.
Ook emoties voelen komen aan bod, en daar ruimte aangeven ipv er blind aan voorbij gaan wat bij mij de grootste trigger voor een burn out was.
Merk nu na een aantal sessies en oefeningen dat het me steeds vaker lukt om ook echt uit mijn hoofd te komen en het piekeren wat meer onder controle te krijgen.

Misschien heeft iemand er iets aan!

Beste anoniem,

Ik heb 2 tips voor je:

Tip 1: angst onder ogen zien/angsten uitschrijven-uitwerken:
Onder piekeren zit vaak een angst: wat als dit en wat nou als dat, en wat vindt die van dit en en wat denkt die van dat, en waarom zus en zo. etc.
Vaak zijn onze angstige gedachtes geen realiteit en piekeren we er helemaal op los.
Gedachtes en angsten - en de gevolgen van die gedachte - voor jezelf uitschrijven op papier heeft mij erg geholpen, en dan kwam ik wel vaak tot de conclusie dat die piekergedachte helemaal niet zo realistisch was, waardoor het gepieker ook minder werd.

Tip 2: de piekergedachte vervangen door een positieve, helpende gedachte (ook wel cognitieve gedragstherapie):
Als je je angstige/piekergedachte vervangt door een helpende, realistische gedachte en dit meermaals herhaald, zul je jezelf een reset geven in je negatieve gedachten.

Ik bijvoorbeeld maandenlang de gedachte gehad 'ik word nooit meer beter'.
Toen ben ik dit op briefjes gaan schrijven en op de achterkant van dat briefje de nieuwe gedachte: ik word beter, maar ik moet geduld hebben. Mijn lichaam heeft een eigen tempo.
Hoe vaker ik dit briefje las, hoe meer ik er in ging geloven en hoe meer rust er kwam in mijn hoofd.

Misschien heb je er wat aan!

Corine hoe gaat het nu

Hai Eddy hoopje ellende zit nog steeds op de bank. Escitalopram deze week verhoogd van 10 naar 15 mg met alle bijwerkingen die je naar junt bedenken erbij. Vooral nog vermoeider en veel hoesten. Ben vang dat het niet meer goedkomt en de moedeloosheod slaat weer steeds vaker toe. Ik wil dit gewoon niet meer. Denk ook nog steeds dat de vermoeidheid van mijn hart komt maar als ik dan alle verhalen hier lees komt dit exact overeen met hoe ik me borl...een wrak....snik

Hallo Corrine,
Gewoon even een liefdevolle knuffel voor jou!
Sterkte met alles.

Ik heb hier een boekje voor me “de lachende boeddha”. Daarin staat dat piekeren hoort bij je milt energie die blokkeert. Je Eventueel laten ondersteunen door acupunctuur denk ik zelf?

Het boekje zegt dat je moet zingen/neuriën, oefenen met uit je hoofd in je lijf. Dus yoga enzo. Op je ademhaling concentreren ipv denken.

Verder denk ik Oefenen met beseffen dat je niet je gedachtes bent. Je proberen niet met je gedachtes te identificeren. Gedachtes zijn vooral een uiting van hoe je je in je lichaam voelt. (Makkelijker gezegd dat gedaan allemaal, I know)

Hopelijk heb je hier wat aan!

Ik heb hier een boekje voor me “de lachende boeddha”. Daarin staat dat piekeren hoort bij je milt energie die blokkeert. Je Eventueel laten ondersteunen door acupunctuur denk ik zelf?

Het boekje zegt dat je moet zingen/neuriën, oefenen met uit je hoofd in je lijf. Dus yoga enzo. Op je ademhaling concentreren ipv denken.

Verder denk ik Oefenen met beseffen dat je niet je gedachtes bent. Je proberen niet met je gedachtes te identificeren. Gedachtes zijn vooral een uiting van hoe je je in je lichaam voelt. (Makkelijker gezegd dat gedaan allemaal, I know)

Hopelijk heb je hier wat aan!

Hoi Corrine,

Jouw verhaal lijkt gelijk aan de mijne. Ik ben nu 14 maanden ‘onderweg’ en er lijkt inderdaad weinig vooruitgang. Zeker het afgelopen half jaar.
Toch zal dit voorbij gaan. Dat geloof ik zeker. Alleen hebben onze lichamen en geest daar tijd voor nodig.

Weet dat je niet alleen in je strijd bent!

Dank je wel, altijd zo fijn om je door lotgenoten gesteund te voelen.

Het gaat voorbij.
Maar hoe en met hoeveel restschade
Brainfog, hoofdpijn,etc