Dit is een verhaal over faalangst geschreven door een therapeut die ervaringsdeskundige is :-).
Ik heb vroeger leren zingen van een operazangeres en een tijd aan het conservatorium gestudeerd. Ik weet dat ik echt kan zingen, en toch ...
Vlak voor een optreden kan er echt stress opvlammen: 'dit is vreselijk, waarom doe ik mezelf dit aan?'. Het antwoord is: omdat ik het ook echt wil en leuk vind.
Dat neemt niet weg dat er ook altijd een angst blijft om te falen. Ik vind mijn rust voor een deel in het besef: ik ken dit van mezelf, ik heb het altijd weer, en het gaat bijna altijd goed.
Een tip: ga geen stress opbouwen omdat je stress hebt, daar wordt het niet beter van. En deze vorm van faalangst verdwijnt als ik begonnen ben, dan zijn zoveel andere dingen waar ik me op moet concentreren, dat er geen ruimte meer is voor faalangst.
Kortom veel faalangst draait op gedachten in de sfeer van 'wat nou als ... ?' En die gedachten verdwijnen dus vaak als je bezig bent, succes :-)
