Ik werk in de jeugdzorg en er kwam een reorganisatie aan. Het werd mooi gepresenteerd en dat er betere zorg zou komen. Ik ging er helemaal voor. Vervolgens bleek het meer een bezuiniging te zijn, minder personeel en meer cliënten helpen.
Wat een teleurstelling. Als je het er niet mee eens bent, dan kon je beter vertrekken was de boodschap van het management. Dat was het dan; 10 jaar lang met liefde voor de cliënten en organisatie aan de slag. Altijd onbetaald overwerken. Altijd die extra dienst of even langer blijven, zodat er een extra activiteit kon worden gedaan in die krappe bezetting.
Ik kwam thuis en kon niet meer slapen. Vervolgens crashte ik volledig en werd trillend en angstig wakker. Ik durfde niet meer naar buiten. Van de één op ander dag was ik helemaal niets meer, machteloos in een hoekje en niet meer kunnen concentreren. Volledig uitgebrand, zoals dat zo fraai heet.
Wat ben ik blij hier een goede therapeut gevonden te hebben. Ik ben er nog lang niet, maar begin wel steeds meer voor mezelf te kiezen en me te richten op persoonlijke groei.
