Vooral conditie naar de molen?

Hi,

Ik herken dit heel erg en twijfel ook of ik long covid erover heen heb omdat ik 1,5 jaar terug daar even flink ziek van ben geweest.

Ik zit momenteel ruim in het derde jaar van mijn burn-out, en heb afgelopen maand een hevige terugval gehad door een heftige gebeurtenis, waardoor ik nu terug bij af lijk te zijn. Buiten adem / hartkloppingen van het wisselen van je beddengoed, halverwege de trap moeten opladen om verder te kunnen.. het is echt vreselijk.

Ik weet wel dat burn-out een soort eindstadium is van bijnieruitputting. Je bijnieren maken onder andere cortisol aan, en met te weinig cortisol, heb je geen of heel weinig conditie / fysieke energie.

Mvg en veel sterkte,
Amber

Weet je zeker dat je overspannen bent? Is het geen long covid? Mijn zoon heeft ruim 2 jaar thuisgezeten met een burnout/depressie. Coach, psycholoog en psychotherapeut is er aan te pas gekomen en medicatie om goed te kunnen slapen. Nu blijkt dat hij long covid heeft.

Ik heb ook flinke conditie klachten gehad. Mijn burn-out ontstond half 2020 en ik heb pas na de 3e vaccinatie ronde COVID gehad met milde symptomen (3-5 dagen klachtenvrij). Dus ik kan voor mezelf met zekerheid zeggen dat ik geen long COVID heb.

Spanningsklachten kost ook veel energie, dat zou nog je conditieverlies verklaren.

Mijn persoonlijke ervaring:
Ik heb altijd een redelijke conditie gehad, maar toen het kwartje eindelijk viel na de diagnose burn-out met depressie heb ik veel geslapen en gehuild. Hierdoor wel conditie verlies gemaakt.
Vervolgens kwam de energie-depletie onder andere door prikkelovergevoeligheid, verhoogde spanning, en veel lichamelijke pijn. Toen de klachten verbeterden merkte ik dat het hebben van spanning nog echt veel energie kost. Ik moest zorgvuldig mijn activiteiten plannen om te kunnen rusten.

Hoe is het nu na al die tijd met je Pearl? Kan je al wat meer Dow en vakantie?

In het eerste half jaar van mijn burn out kon ik nog redelijk wandelen en fietsen. Dat nam met ieder terugval verder af, tot ik op een zeker moment in bed belandde. Daarna heb ik een half jaar lang niet meer dan 4 minuten kunnen wandelen. Toen ik vervolgens in therapie ging is mijn conditie in enkele maanden tijd sterk verbeterd, en kon met opbouw ca 35 minuten per dag wandelen of 4 a 5 km fietsen. Daarna legde ik de lat nog hoger en dat bleek teveel: er volgde een zware terugval. Het wandelen heb ik inmiddels weer kunnen oppakken daarna (20 minuten), fietsen blijft te zwaar voor me.

Dit is exact wat ik ook heb en het vervelendste vind. Ik hou zo van wandelen maar ik ben na 10 minuten duizelig. Op het dieptepunt bijna een jaar geleden had ik geen energie om onder de douche te staan, dus er is wel vooruitgang maar wat duurt het lang.. Ik probeer elke dag niet over mijn grenzen te gaan, zowel per activiteit als over de gehele dag. Als ik dat wel doe merk ik dat vooral in mijn slaap, ik word dan vaak wakker en moet soms ook naar adem happen van de spanning.

Wat voor therapie heb je gedaan Frank?

Ik ben nu 1 jaar thuis en sta nog steeds in de actie/vecht stand. Cortisol vliegt door heel mijn leef bij het minste geringste. Is het zo dat wanneer cortsiol zakt of leeg is dat dan de fysieke moeheid komt? Voel wel mijn benen maar niet dat ik de trap niet af kom! Ben zo bang geworden door al deze verhalen! Dit komt dus ook nog…Ik heb 12 jaar in de overlevingstans gestaan met veel stress. Heb zoveel spijt…

Hi!
Ik herken me in je verhaal, thuis sinds juni en vergelijkbare complicaties. Ik verbaas me er ook over dat het zo fysiek is: kortademig, plots een heel slechte conditie, het gevoel 200 kilo te wegen.. Ik weet wel bijna zeker dat ik geen covid heb gehad (voor zover je dat zeker kunt weten) en denk dat het echt bij de burn out hoort. Veel sterkte, ik lees mee voor adviezen!

Nu 1 jaar burnout, (nog ca 1-2 jr te gaan) was door al mn reserves heen, totaal uitgeput. Toen tot weinig in staat: douchen/haren wassen nog een opgave, boodschappen doen was teveel, een wc schoonmaken zag ik tegenop etc. Je moet echter toewerken naar steeds wat meer gaan doen, zgn " graded activity". Je activiteiten langzaam uitbreiden bv steeds iets langer wandelen, fietsen. Zo kan je lichaam weer wennen aan meer inspanning. Ondertussen niet over je grenzen gaan en luisteren naar je lijf! ( alhoewel dit wel bij mij soms misgaat: maar daar leer je dan ook weer van)

Conditie helemaal naar de filistijnen door deze burnout. Niet verwonderlijk eigenlijk dat ik zo ongelofelijk vermoeid ben. Heb jarenlang mijzelf uitgeput. Hard werken onder moeilijke omstandigheden, veel sporten als vluchtgedrag. Adrenaline en endorfine waren mijn vrienden. Marathons gelopen, triathlons, crossfit. Geen drank, roken of drugs. Wel goed eten. Veel te weinig kwalitatieve rust, vakantie.
Gevolg een zware burnout. Gevoel van falen en al dat soort shit.
Ga hier doorheen komen en dan mooi werken aan mij lichamelijke herstel. Niet meer die bewijskracht maar mooi sporten, lekker sporten.
Eerst dit!

Je bent niet alleen, je komt er wel. Zeg dit nu terwijl ik mij heel klein voel, slecht voel. Ook om mijzelf hoop te geven.
This too shall pass !