Ik ben vooral onzeker wanneer ik naar een feestje of andere sociale bezigheid moet. Geen idee waarom, want de mensen vind ik aardig. Er is eigenlijk niets waarom ik me druk zou moeten maken.
Op aanraden van mijn therapeut heb ik het er eens met mijn moeder over gehad. Vroeger sprak ik er nooit over, maar ik heb gemerkt dat het helpt om er over te praten. Mijn moeder vertelde dat mijn vader, die helaas al overleden is, precies hetzelfde had als ik!
Ook een vriend heb ik in vertrouwen genomen, en mijn vriendin weet het. Alles bij elkaar helpt het me om het te uiten en er vrede mee te hebben. Er verandert misschien niet zoveel, maar doordat ik het nu met mensen deel ben ik er niet meer zo alleen in.
Anoniem
> 2 jaar geleden
