What’s in a name? (over stiefkinderen)

What’s in a name?? (over stiefkinderen)

Ze was opgegroeid bij haar moeder en stiefvader. Ze was een echt papa’s-kindje. Helaas overleed haar vader toen ze 8 jaar was. Haar moeder leerde al snel een nieuwe vriend kennen. Een aardige man, die echt zijn best deed om een “nieuwe papa” voor haar te zijn.

De nieuwe papa
Hoe goed bedoeld ook, het is onmogelijk om een nieuwe papa te worden. Je bént immers niet de vader en je zult het nooit worden óók. Je kunt wel een belangrijke en mooie rol spelen als nieuwe partner en daarmee de rol van mannelijk rolmodel vervullen.

Een nieuwe naam
Na jaren wilde haar moeder die inmiddels hertrouwd was graag dat ook de dochter de naam van haar vriend aannam. En wat kinderen vaak doen is hun ouders tevreden stellen. Ook deze dochter deed dat. Diep in haar hart, zo vertelde ze me nu, had ze het gevoel gehad dat ze haar vader verried. Maar ze wilde haar moeder niet teleurstellen en deed het toch maar…..

Loyaliteit
Inmiddels is zij getrouwd en heeft zij zelf kinderen. Ze waardeert haar stiefvader meer dan haar eigen moeder. In haar hart neemt ze het moeder kwalijk dat deze haar zo’n dis-loyale stap heeft laten nemen destijds. Ze heeft er nog last van en merkt dat ze haar moeder regelmatig afsnauwt.

Verandering
Ik stel haar voor om hierover in gesprek te gaan, niet meteen, maar nadat haar woede wat is afgenomen. Niet om al die woede nog bij haar moeder te droppen, maar hier wel een goed gesprek tussen moeder en dochter over te hebben. Dat het haar pijn gedaan heeft, en dat ze het moeder kwalijk genomen heeft (en soms nog wel een beetje).

Coaching
Ik coach mensen vaak in dit soort situaties om een gesprek met elkaar te hebben, waarbij dergelijke situaties op tafel komen, zonder ruzie, maar met de mogelijkheid om fouten te erkennen. Want wanneer iemand zijn fout erkent, volgt er bijna altijd vergeving (of begrip), waardoor men weer verder kan met elkaar. Dit werkte ook in dit geval.