12 uur later ben ik geen schim meer van die persoon

Volgens mij een fase die langzaam wegtrekt. Eventueel een rits propranolol halen en nemen als je je zo voelt.

Het is joun zenuwstelsel die overprikkeld raakt .. misschien reageert joun lichaam op die manier op overprikkeling. Je hersenen zijn opgebrand tijdens een burnout waardoor die in de stress stand komt. Daardoor voel je die spanningen heel snel. Het beste om van die spanning af te komen is om je zenuwstelsel weer tot rust te brengen door ademhalingsoefeningen. Ik zit er al 1 jaar in en met hele kleine stappen ga je merken dat et steeds beter gaat. Probeer ook wanneer zoiets gebeurd niet in stress te raken want dan word de spanning erger. Maar gewoon het tijd gunnen . Het komt weer goed. Gr

Dus je bedoeld dat ik door het goed voelen overprikkeld ben geraakt en me daarom slecht ben gaan voelen ? Je zou verwachten dat dat je juist eruit zou trekken. Tsja en niet in de stress raken is natuurlijk juist wel wat er gebeurd en daardoor wordt het alleen maar nog erger, ik weet het 😥...maar hoop altijd dat ik langzaam uit het dal klim maar het lukt maar niet en ik zit al meer dan 11 maanden ziek thuis. Periode ietsje beter gegaan en nu lijkt het wel alsof ik weer helemaal terug bij af ben en me nog slechter voel dan 11 maanden geleden...

Hé David,
Hier precies hetzelfde. Ging afgelopen dagen goed en ineens gevoel van terug bij af. Heb ook een dichtgeknepen keel gevoel. Ook oorpijn (drukkend gevoel 1 oor). Heb ook tinteling in mijn armen en benen. Zelfs af en toe in mijn gezicht (rondom mijn neus/mond). Word er ook helemaal gek van. Geeft weer extra onrust en dit wil je juist niet. Meditatie/ademhalingsoefeningen helpt bij mij wel iets. Maar of ik nou echt een burn-out heb, weet ik ook niet…..Huisarts wil nu eerst weer bloedprikken op vitamine B12.

Iemand?

Hi Tessa en David,

Is dit keel-gevoel (slijm, misselijk, brok) bij jullie uiteindelijk weer weggegaan? Wat heeft jullie geholpen?

Groetjes

Heel herkenbaar dit maak ik de laatste weken vaak mee. Het ene moment ben je over veel dingen positief en wil je ook weer dingen gaan doen. En voor je het weet zit je weer als een zielig mannetje thuis. Mijn partner vraagt dan of er iets is gebeurd. Maar kan vaak geen reden vinden waarom dit gebeurd.
Hierdoor komt onze relatie vaak onder spanning te staan waardoor ik begin te piekeren en dat weer veel stress geeft.
Of dit bij een burn-out hoort weet ik niet omdat ik al een jaar op zoek ben of enig arts me kan vertellen wat er een jaar geleden met mij is gebeurd. Wil graag weten wat er gebeurt is en wat ik er aan kan doen. Maar mijn huisarts die luistert half naar mij en laat
me steeds bloedprikken waar iedere keer niets uitkomt.
Ben blij dat dit forum er is zodat ik verhalen kan lezen van mensen die ook de zelfde klachten hebben. Want de meeste mensen in mijn omgeving snappen vaak niet waar ik het over heb.
Heb het gevoel dat ik me steeds moet bewijzen en anderen moet overtuigen dat er iets niet goed met me is. Dit is erg vermoeiend en zeg dan ook steeds vaker laat maar.
Hoop voor je dat die positieve momenten vaker komen en de mindere momenten af nemen.