17 en zeer eenzaam

Herkenbaar, neem het niet persoonlijk.

Ik ben nu 33 jaar en had er zonder corona ook wel al eens last van op mijn 17.
Op mijn 33 heb ik er nog steeds last van. Je stuurt berichtjes, en krijgt geen antwoord. Je wil samen iets beleven, maar anderen lijken minder enthousiast.

Ik denk dat heel wat mensen zich opsluiten voor hun persoonlijke redenen. Een mens is fier en daarom niet altijd even moedig op sociaal vlak.
Misschien hebben je vrienden minder behoefte aan sociaal contact, of hebben ze het geluk al een goede vriendschap te hebben waarop ze steeds kunnen terugvallen. Er zijn veel redenen waarom mensen je niet sturen. Blijf er rustig bij. Neem het niet persoonlijk. Je bent wel sociaal, trek je daar aan op.
Ga naar buiten en lach naar de mensen op straat, vaak krijg je een glimlach terug. Het is geen vervanging voor vriendschap maar het helpt wel om positief te blijven.

Als het mooi weer is, dan zoek ik een parkje en lees ik buiten een boek... Dat doet ook goed. En van zodra die corona achter de rug is kan je er voor zorgen dat je weer veel activiteiten doet, dan vermindert dat eenzaam gevoel vanzelf. Een minder leuke ervaring, dat jammer genoeg bij het leven hoort. Pin je er niet op vast.

Je hebt een mooie tekst geschreven voor een 17 jarige, ik ben onder de indruk.

Dat je snel terug goed omringd mag zijn, want dat verdient een sympathieke 17 jarige!

Liefs r