Ik ben 26 jaar en ontzettend eenzaam. Ik heb na mijn tijd op de basisschool maar weinig vriendschappen opgebouwd, doordat mijn leven eigenlijk een aaneenschakeling is geweest van angsten en depressies. Als ik dan wat meer contact had met anderen, dan viel ik al gauw buiten de boot, omdat ik niet zo van het stappen en het feesten ben. Ik geloof dat anderen mij maar saai vinden..
Ik heb wel werk en oppervlakkig contact met buurtgenoten, maar geen vriendschappen. Als mijn collega's op het werk vragen of ik nog wat leuks heb gedaan, dan lieg ik vaak en zeg ik dat ik met vriendinnen af heb gesproken. Ik schaam me.. Ook maak ik geen gebruik van social media, omdat het te confronterend is om te zien dat anderen wel een sociaal leven hebben. Op sommige dagen voel ik me zo eenzaam dat het letterlijk pijn doet. Een gevoel van leegte overheerst dan zo sterk, dat ik het liefst de hele dag zou slapen. Elk weekend en elke vakantie is weer een uitdaging..
Ik heb wel werk en oppervlakkig contact met buurtgenoten, maar geen vriendschappen. Als mijn collega's op het werk vragen of ik nog wat leuks heb gedaan, dan lieg ik vaak en zeg ik dat ik met vriendinnen af heb gesproken. Ik schaam me.. Ook maak ik geen gebruik van social media, omdat het te confronterend is om te zien dat anderen wel een sociaal leven hebben. Op sommige dagen voel ik me zo eenzaam dat het letterlijk pijn doet. Een gevoel van leegte overheerst dan zo sterk, dat ik het liefst de hele dag zou slapen. Elk weekend en elke vakantie is weer een uitdaging..
Kim
> 2 jaar geleden
