Als we iets meemaken en in een rouwproces terechtkomen, komen we ook veel heel goedbedoelde steun van mensen in onze omgeving tegen zoals:
1. Het gaat nu niet goed, maar geloof me dit gaat voorbij.
2. Je leert veel van zo'n periode van tegenslag.
3. Kijk of je het positieve in jezelf kan vinden.
4. Alles heeft zijn reden.
5. Kop op, maak een plan en ga verder met je leven.
Vaak komen deze positieve gedachten voort uit het ongemak wat we ervaren als we iemand aanhoren die van zijn rouwproces spreekt. Pijn van de ander herinnert ons aan onze eigen pijn, en dat vinden we heel lastig. Jouw pijn mag er zijn, maar hoelang??? Hoelang voordat je maar een stap voorwaarts MOET zetten?
Herkenbaar?
Als ik in een rouwproces ben verwikkeld heb ik er niet zoveel aan om te weten dat ik ooit, ergens in de toekomst, mezelf wellicht weer anders voel. Ik heb NU OP DIT MOMENT pijn! En ik doorloop daarin mijn eigen proces. Daar heb ik ruimte voor nodig. Ruimte om te voelen wat er is, om gedachten hun beloop te laten, om mijzelf ruimte te geven voor mijn proces. Ik denk dat dit verlangen voortkomt uit mijn werk als Gestalttherapeut. In de Gestaltbenadering proberen we niet iemand te veranderen of te 'genezen'. We begeleiden het proces vanuit het vertrouwen dat de mens zelf heel goed in staat is om te groeien. En ieder doet dat in zijn eigen tempo en op zijn eigen manier. Daar is geen meetlat voor die zegt 'nu heb je wel genoeg rouw gehad, tijd om weer aan de slag te gaan'.
De meest liefdevolle tip die ik vanuit mijn perspectief kan geven aan ieder die rouwt is toestemming om te lijden. Je hebt het volste recht om te rouwen, om te voelen wat JIJ voelt, om de pijn van verlies te ervaren. Verlies van iets wat nog steeds waardevol voor je is. Neem die ruimte, neem de tijd om te voelen wat er is, en geef daar vorm aan.
Wil je meer lezen over dit onderwerp, lees dan eens It's OK that you are not ok! van Megan Devine. Wel Engelstalig, maar zo verhelderend voor jou die op dit moment lijdt en verlangt naar ruimte om te voelen wat er is.
Maurice
Therapie Haren - Groningen
Lid van Therapiepsycholoog
Haren
1. Het gaat nu niet goed, maar geloof me dit gaat voorbij.
2. Je leert veel van zo'n periode van tegenslag.
3. Kijk of je het positieve in jezelf kan vinden.
4. Alles heeft zijn reden.
5. Kop op, maak een plan en ga verder met je leven.
Vaak komen deze positieve gedachten voort uit het ongemak wat we ervaren als we iemand aanhoren die van zijn rouwproces spreekt. Pijn van de ander herinnert ons aan onze eigen pijn, en dat vinden we heel lastig. Jouw pijn mag er zijn, maar hoelang??? Hoelang voordat je maar een stap voorwaarts MOET zetten?
Herkenbaar?
Als ik in een rouwproces ben verwikkeld heb ik er niet zoveel aan om te weten dat ik ooit, ergens in de toekomst, mezelf wellicht weer anders voel. Ik heb NU OP DIT MOMENT pijn! En ik doorloop daarin mijn eigen proces. Daar heb ik ruimte voor nodig. Ruimte om te voelen wat er is, om gedachten hun beloop te laten, om mijzelf ruimte te geven voor mijn proces. Ik denk dat dit verlangen voortkomt uit mijn werk als Gestalttherapeut. In de Gestaltbenadering proberen we niet iemand te veranderen of te 'genezen'. We begeleiden het proces vanuit het vertrouwen dat de mens zelf heel goed in staat is om te groeien. En ieder doet dat in zijn eigen tempo en op zijn eigen manier. Daar is geen meetlat voor die zegt 'nu heb je wel genoeg rouw gehad, tijd om weer aan de slag te gaan'.
De meest liefdevolle tip die ik vanuit mijn perspectief kan geven aan ieder die rouwt is toestemming om te lijden. Je hebt het volste recht om te rouwen, om te voelen wat JIJ voelt, om de pijn van verlies te ervaren. Verlies van iets wat nog steeds waardevol voor je is. Neem die ruimte, neem de tijd om te voelen wat er is, en geef daar vorm aan.
Wil je meer lezen over dit onderwerp, lees dan eens It's OK that you are not ok! van Megan Devine. Wel Engelstalig, maar zo verhelderend voor jou die op dit moment lijdt en verlangt naar ruimte om te voelen wat er is.
Maurice
Therapie Haren - Groningen
Lid van Therapiepsycholoog
Haren
