Als je anders bent dan je familie

"Als je anders ben dan je familie"

Ja dat zegt het ook helemaal voor mij, ik ben ook anders dan mijn familie en heb daar jaren problemen mee gehad.

Het zet je op een zoektocht naar je eigen identiteit en je kan dan ook jaren zoeken maar vind het niet, ook logisch want je heb je identiteit nooit verloren want jij BENT je identiteit.

Het enige dat nodig is, is zelfacceptatie dus accepteren dat je bent wie je bent, in mijn geval als hoogbegaafde HSP man heb ik mij letterlijk los moeten maken van maatschappelijke vooroordelen, met andere woorden ik weigerde mij te conformeren naar de standaard in mijn gereformeerde familie.

Conformeren is je aanpassen naar meningen en leefregels in gemeenschappen en families, conformeren zorgt dat je in de pas blijft lopen met de algemeen geldende opvattingen in de gemeenschap of familie.

Het afzetten tegen het conformisme heet non-conformisme, ik ben dus al jaren non-conformist, ik ben wie ik ben en zal ook zeker blijven wie ik wil zijn, dit heeft dus ook tot een breuk geleid tussen mij en de familie, dat heeft zeker zeer gedaan, maar nu jaren verder heb ik mij nog nooit eerder zo vrij gevoeld als nu.

Alles in het leven draait om jou want jij bent de spil van je eigen leven, mijn motto is dus al jaren "Leven en laten leven" en zolang ieder mij mijn leven gunt, gun ik hun ook hun leven, dat heet nou vrijheid.

@Anoniem: Ik herken mij ook in jouw verhaal. Ik ga nog steeds naar de therapeut, al is het maar om mijn verhalen kwijt te kunnen.

@Helemaalklaarmee: ik overweeg ook steeds meer om te breken met mijn familie. Maar het ligt ook allemaal zo dubbel: langs de ene kant wil ik me niet meer zo gekwetst voelen na een bezoek, langs de andere kant denk ik dan dat mijn moeder misschien ook niet veel meer tijd heeft op deze aarde...dus blijf ik in feite mezelf kwellen.

Ik zeg nu in mezelf: "het glijdt van me af" wat ze zeggen of waar ze me mee kwetsen. Lukt de ene keer ook al beter dan de andere keer.