Mijn verhaal begon in de zomer 2018. Inmiddels dus 3,5 jaar geleden. Uiteindelijk leer je steeds beter loslaten en accepteren. Je moet wel natuurlijk. Dagelijks voel ik me nog ziek, alsof ik griep heb. Ik leef heel anders dan voorheen. Meer rust en balans en vaker nee zeggen. Toch knap ik niet op. Algehele rust laat me iets beter voelen maar steeds als ik opbouw en een stapje erbij doe stort alles als een kaartenhuis in. Alsof ik niet meer voorbij de 40/50% kom..
Het kostte mij mijn vorige baan, de strijd met de arbo arts en dus mijn werkgever gaf ik op. Ik kon niet uitleggen waarom ik steeds niet verder kwam en koos voor mijzelf. Inmiddels een andere baan maar ook hier gaat het weer fout. Voor mijn gevoel is mijn batterij niet alleen leeg maar ook stuk, hij laadt niet meer op. Dit zorgt voor twijfels, of ik ooit hier nog wel bovenop kom. 3.5jaar is al lang toch? En nog steeds zo'n leeg en uitgeput gevoel. Enorm gevoelig voor de kleinste prikkels.. ik ben heel benieuwd naar andere verhalen. Ik zoek een stukje houvast en hoop!
Het kostte mij mijn vorige baan, de strijd met de arbo arts en dus mijn werkgever gaf ik op. Ik kon niet uitleggen waarom ik steeds niet verder kwam en koos voor mijzelf. Inmiddels een andere baan maar ook hier gaat het weer fout. Voor mijn gevoel is mijn batterij niet alleen leeg maar ook stuk, hij laadt niet meer op. Dit zorgt voor twijfels, of ik ooit hier nog wel bovenop kom. 3.5jaar is al lang toch? En nog steeds zo'n leeg en uitgeput gevoel. Enorm gevoelig voor de kleinste prikkels.. ik ben heel benieuwd naar andere verhalen. Ik zoek een stukje houvast en hoop!
Chantal
> 2 jaar geleden
