Ik weet niet waar ik moet beginnen.
In ons cultuur is het ook een beetje taboe om hierover te praten, waardoor ik bij niemand mijn hart kan luchten. Ik heb nog nooit een serieuze relatie gehad. Wel vaker iets tijdelijks maar helaas nooit de ware. Ik ben nu 30 en zie om mij heen al mijn vrienden trouwen en kinderen krijgen terwijl ikals buitenbeentje alleen ben. Daarnaast krijg ik de druk van ouders en familie om te trouwen en iemand te vinden. Ik spreek veel vrienden niet meer en een leuk persoon vinden is ook heel erg lastig. Ik krijg nu vaker en vaker het verlangen naar vroeger middelbareschool tijden of net daarna toen ik ging studeren. Hopelijk zijn er meerdere die hetzelfde ervaren en tips hebben om hieruit te komen want ik voel dat ik steeds verder afglij naar het depressieve
In ons cultuur is het ook een beetje taboe om hierover te praten, waardoor ik bij niemand mijn hart kan luchten. Ik heb nog nooit een serieuze relatie gehad. Wel vaker iets tijdelijks maar helaas nooit de ware. Ik ben nu 30 en zie om mij heen al mijn vrienden trouwen en kinderen krijgen terwijl ikals buitenbeentje alleen ben. Daarnaast krijg ik de druk van ouders en familie om te trouwen en iemand te vinden. Ik spreek veel vrienden niet meer en een leuk persoon vinden is ook heel erg lastig. Ik krijg nu vaker en vaker het verlangen naar vroeger middelbareschool tijden of net daarna toen ik ging studeren. Hopelijk zijn er meerdere die hetzelfde ervaren en tips hebben om hieruit te komen want ik voel dat ik steeds verder afglij naar het depressieve
Anoniem
> 2 jaar geleden
