Ik ben gestopt met mijn studie en ben een therapietraject aangegaan. Ik leer veel over mezelf in deze periode, maar tegelijkertijd raak ik mezelf ook ontzettend kwijt.
Ik ben niet meer zo vrolijk, dingen die ik 'normaal' vond, zijn een uitdaging geworden en het voelt alsof er geen eind aan komt.
Bij mijn laatste therapiesessie werd het mij duidelijk dat ik mijn burn-out nog niet écht geaccepteerd heb. Ik weet dat ik het heb en dat ik rust moet nemen, maar het voelt alsof ik gewoon niet hard genoeg mijn best doe. Ook krijg ik het gevoel dat anderen vinden dat ik meer zou moeten doen, zou moeten studeren, veel vrienden moet zien etcetera, maar voor mij is boodschappen doen al een uitdaging op zich.
De laatste tijd begin ik het vertrouwen in mezelf en de situatie te verliezen, het voelt alsof ik alleen maar rondjes loop en niet echt ergens uitkom. Ik zou me zo graag weer mezelf voelen en doen wat ik leuk vind. Dit maakt dat ik op een meer negatieve manier in het leven sta, wat ik niet van mezelf gewend ben. Ik lees boeken, praat over de situatie en volg therapie.
Heb je tips? Aanmoedigende woorden? Iets anders? Ik hoor het graag :)
Groet,
Anoniem (18)