mijn man aart was net 58 geworden
hij had alvleesklier kanker met uitzaaingen 4 maanden heb ik hem verzorgt thuis met alle liefde en hij is thuis gestorven en na zijn dood hebben we hem nog 5dagen thuis gehad velen vinden dat eng ik en mijn 2 dochters zijn er zo blij mee dat we aan al zijn wensen hebben kunnen doen voor hem
maar ik mis hem zo erg ik kan af en toe wel gillen van verdriet we zijn 43 en half jaar samen geweest ik vanaf mijn dertiende en aart was 15
en nu heb je alleen nog de herinderingen ook mooi maar wil hem vast houden en zoals elkedag tegen hem zeggen ik hou van je want dat deden we altyd en nou kom je thuis het is stil kan sinds kort weer wat t.v kijken want je loop maar te malen zolang jejezelf bezig houd gaat het maar het lijkt ook elke dag erger te worden het gemis nou dat wou ik ff kwijt zat famielie om mee te praten hoor maar ik wik hun ook niet steeds lasig vallen met mijn verdriet en ook me kinderen niet want die zijn ook verdrietig