Mijn schoonzusje heeft een (vermoedelijke) depressie en ik weet niet goed hoe ik daar mee om moet gaan. Ze heeft dit al jarenlang, maar de laatste tijd heb ik het gevoel alsof dit tussen ons is komen te staan.
Vroeger kan in best goed met haar en deden wel regelmatig dingen 1 op 1, maar de laatste jaren is dat enorm verwaterd. Ik spreek haar zelfs amper als ik bij mijn vriend ben; ze is dan vaak op haar kamer.
Wanneer ze er wel is, kan haar stemming soms sfeerbepalend zijn. Ze is dan bijvoorbeeld erg prikkelbaar en kan kattig reageren. Hierdoor ontstaat er een enorme spanning die iedereen in het gezin ervaart. Soms vraag ik me af of ik iets verkeerds heb gezegd als ze kattig reageert op mij, maar mijn schoonfamilie zegt dat dit absoluut niks persoonlijk is. Ze zit gewoon niet goed in haar vel.
Mijn schoonzusje is vroeger gepest, zo vertelde ze ooit dat ze moeite heeft met het omgaan van meiden. Ze heeft geen vriendinnen, de contacten die ze heeft zijn vaak van korte duur of oppervlakkig. Ik ben soms bang dat ze om die reden (on)bewust een muur heeft opgezet naar mij; we zijn allebei ongeveer van dezelfde leeftijd. Ik maak me zorgen over onze relatie. Hoe moet het verder als ik later met mijn vriend, dus haar broer, samenwoon? Ze zal mij dan ook moeten zien. Ik zie dat niet voor me omdat ik haar amper/zelden spreek terwijl ik wekelijks bij mijn schoonfamilie ben.
Naast haar depressieve gevoelens ben ik bang dat ze door haar onzekerheid jaloers is op mij soms. Zo merk ik bijvoorbeeld dat ze mij soms nadoet. Ook heeft ze een lange tijd geleden wel eens vertelt dat ze het moeilijk vind dat ik goed overweg kan met haar moeder. Ze vertelde dat het thuis vaak over mij gaat en dat ze dit irritant vond. Mijn schoonouders doen dit niet expres, ik denk dat ze door onzekerheid hier gewoon extra gevoelig voor is.
Momenteel krijgt ze mentale hulp, maar ik weet niet of het haar helpt omdat we elkaar amper spreken. Ze is hier ook erg over gesloten, mijn vriend (haar broer) weet het ook niet precies.
Ik merk dat ik haar aanwezigheid soms als onaangenaam ervaar en dat ik geneigd ben om contact met haar te vermijden. Hier voel ik mij schuldig over.Ik wil graag dat onze relatie verbetert, maar ik weet niet hoe ik dat moet doen. Ik vind het moeilijk om met haar in gesprek te gaan omdat ik twijfel of ze mij wel waardeert.
Heeft iemand tips hoe ik onze relatie kan verbeteren?
Vroeger kan in best goed met haar en deden wel regelmatig dingen 1 op 1, maar de laatste jaren is dat enorm verwaterd. Ik spreek haar zelfs amper als ik bij mijn vriend ben; ze is dan vaak op haar kamer.
Wanneer ze er wel is, kan haar stemming soms sfeerbepalend zijn. Ze is dan bijvoorbeeld erg prikkelbaar en kan kattig reageren. Hierdoor ontstaat er een enorme spanning die iedereen in het gezin ervaart. Soms vraag ik me af of ik iets verkeerds heb gezegd als ze kattig reageert op mij, maar mijn schoonfamilie zegt dat dit absoluut niks persoonlijk is. Ze zit gewoon niet goed in haar vel.
Mijn schoonzusje is vroeger gepest, zo vertelde ze ooit dat ze moeite heeft met het omgaan van meiden. Ze heeft geen vriendinnen, de contacten die ze heeft zijn vaak van korte duur of oppervlakkig. Ik ben soms bang dat ze om die reden (on)bewust een muur heeft opgezet naar mij; we zijn allebei ongeveer van dezelfde leeftijd. Ik maak me zorgen over onze relatie. Hoe moet het verder als ik later met mijn vriend, dus haar broer, samenwoon? Ze zal mij dan ook moeten zien. Ik zie dat niet voor me omdat ik haar amper/zelden spreek terwijl ik wekelijks bij mijn schoonfamilie ben.
Naast haar depressieve gevoelens ben ik bang dat ze door haar onzekerheid jaloers is op mij soms. Zo merk ik bijvoorbeeld dat ze mij soms nadoet. Ook heeft ze een lange tijd geleden wel eens vertelt dat ze het moeilijk vind dat ik goed overweg kan met haar moeder. Ze vertelde dat het thuis vaak over mij gaat en dat ze dit irritant vond. Mijn schoonouders doen dit niet expres, ik denk dat ze door onzekerheid hier gewoon extra gevoelig voor is.
Momenteel krijgt ze mentale hulp, maar ik weet niet of het haar helpt omdat we elkaar amper spreken. Ze is hier ook erg over gesloten, mijn vriend (haar broer) weet het ook niet precies.
Ik merk dat ik haar aanwezigheid soms als onaangenaam ervaar en dat ik geneigd ben om contact met haar te vermijden. Hier voel ik mij schuldig over.Ik wil graag dat onze relatie verbetert, maar ik weet niet hoe ik dat moet doen. Ik vind het moeilijk om met haar in gesprek te gaan omdat ik twijfel of ze mij wel waardeert.
Heeft iemand tips hoe ik onze relatie kan verbeteren?
Sanne
> 2 jaar geleden
