Daar zit ik dan

Daar zit ik dan, moeder van een geweldig dochtertje en sinds ee n half jaar single. Vriendinnen die ik op 2 handen kan tellen, goed contact met collega's en met mijn directe familie verloopt het contact goed, maar oppervlakkig. Genoeg mensen om mij heen en toch eenzaam. Elke avond alleen op de bank, want iedereen is bij zijn partner en/of gezin. Mijn ex partner had persoonlijkheidsproblematiek, leunde ontzettend op mij wat ik niet meer vol kon houden. Ik heb hem moeten laten gaan, niet omdat ik het wilde maar omdat ik het niet meer vol kon houden. Mensen om mij heen begrijpen het verdriet niet en zeggen dat ik beter af ben zonder hem. Het was heel zwaar om het met hem vol te houden, maar wat is deze eenzaamheid ook zwaar... Ik heb vandaag hulp gezocht bij de huisarts; over 5 weken mag ik weer eens komen praten. Ik moet dit verlies alleen dragen en verwerken en dat valt me ontzettend zwaar...
Mijn dochter zorgt ervoor dat ik blijf staan en maakt me zielsgelukkig. Maar als zij 's avonds op bed ligt realiseer ik me dat ik er echt alleen voor sta...