58 jaar maar jong van geest.
Sinds een paar jaar liep ik vast. Ik heb altijd gedacht dat alles wat er fout ging bij anderen en in de familie mijn fout was. Ook al weet ik dat het niet zo is. Het voelt zo. Dit omdat ik als bliksemafleider ( de schuld) diende voor de frustraties van mijn zieke moeder en ook vader was zeer autoritair. Ik heb eens eerder therapie gehad en ben daardoor overspannen geraakt. Want mijn moeder stond woedend aan de andere kant te trekken en alles overspoelde me. Als hooggevoelig persoon. Nu na 30 jaar heb ik na een ruzie met mijn zus en mijn nietsvermoedende goedmaak pogingen begrepen dat zij bewust en zeer stiekem aan het pesten is. Op elk nietsvermoedend feestje gebeurde er wel wat. Mijn eigen verjaardag kon ik door haar al twee jaar niet vieren. Ze sluit mij uit , is niet welwillend en hoewel ze een heilige In onze familie is omdat ze zoveel voor anderen doet ben ik het mij na deze twee jaar bewust. Het was alsof mijn hele leven op losse schroeven stond. Ook mijn moeder heeft tot mijn grote verdriet narcisme. ( tijdens therapie achter gekomen) Ze is al 84. In deze Corona tijd zat ik vaak verstijfd van schrik op de bank. Angsten laaiden door me heen. Ik deed altijd alles voor mijn moeder. Ik ben nu zo moe en stuk dat ik even geen contact meer kan hebben met mijn moeder en familie. Mijn man had dit narcisme trouwens al eerder door. Door te lezen over narcisme: kennis is macht, raakte ik nog meer van slag. Nee ik hoor niet bij de mensen die alleen maar wijzen naar hun ouders. Al zie en heel ik mijzelf. Probeer ook de paar leuke dingen die ik mij herinner op te schrijven als troost. Enfin het is ook nog zo dat ik misbruik heb meegemaakt meerdere keren ( dat verdiende ik dacht ik ook) en ik had vriendinnen die mij liever een kopje kleiner wilden maken. Dus nu ben ik dus alleen. En heb trauma’s. Geen hulp. Maar Ik kom ook tot verwerking en doe nog veel leuke dingen en heb nog plannen. Ik doe nu elke dag affirmaties van Louise Hay. Het enige wat mij momenteel helpt. Waar ik in geloof. Ik heb haar film bekeken en luister naar vele you tube filmpjes. Wat zou het fijn zijn een lotgenoot of lotgenote te kunnen vinden die ook positief probeert verandering in zichzelf aan te brengen. Nu heb ik deze affirmatie: ik heb vrienden en vriendinnen die mij op waarde schatten ( wederzijds) en die zien hoe leuk humorvol en creatief ik ben. We sterken elkaar en inspireren elkaar. Die begrijpen dat ik na al die jaren even de kluts goed kwijt ben. En tijdelijk alleen. Dat het met vallen en opstaan gaat. Af en toe eens huilen. Ik leer van mijzelf te houden. Jij ook? Neem dan contact op.
Sinds een paar jaar liep ik vast. Ik heb altijd gedacht dat alles wat er fout ging bij anderen en in de familie mijn fout was. Ook al weet ik dat het niet zo is. Het voelt zo. Dit omdat ik als bliksemafleider ( de schuld) diende voor de frustraties van mijn zieke moeder en ook vader was zeer autoritair. Ik heb eens eerder therapie gehad en ben daardoor overspannen geraakt. Want mijn moeder stond woedend aan de andere kant te trekken en alles overspoelde me. Als hooggevoelig persoon. Nu na 30 jaar heb ik na een ruzie met mijn zus en mijn nietsvermoedende goedmaak pogingen begrepen dat zij bewust en zeer stiekem aan het pesten is. Op elk nietsvermoedend feestje gebeurde er wel wat. Mijn eigen verjaardag kon ik door haar al twee jaar niet vieren. Ze sluit mij uit , is niet welwillend en hoewel ze een heilige In onze familie is omdat ze zoveel voor anderen doet ben ik het mij na deze twee jaar bewust. Het was alsof mijn hele leven op losse schroeven stond. Ook mijn moeder heeft tot mijn grote verdriet narcisme. ( tijdens therapie achter gekomen) Ze is al 84. In deze Corona tijd zat ik vaak verstijfd van schrik op de bank. Angsten laaiden door me heen. Ik deed altijd alles voor mijn moeder. Ik ben nu zo moe en stuk dat ik even geen contact meer kan hebben met mijn moeder en familie. Mijn man had dit narcisme trouwens al eerder door. Door te lezen over narcisme: kennis is macht, raakte ik nog meer van slag. Nee ik hoor niet bij de mensen die alleen maar wijzen naar hun ouders. Al zie en heel ik mijzelf. Probeer ook de paar leuke dingen die ik mij herinner op te schrijven als troost. Enfin het is ook nog zo dat ik misbruik heb meegemaakt meerdere keren ( dat verdiende ik dacht ik ook) en ik had vriendinnen die mij liever een kopje kleiner wilden maken. Dus nu ben ik dus alleen. En heb trauma’s. Geen hulp. Maar Ik kom ook tot verwerking en doe nog veel leuke dingen en heb nog plannen. Ik doe nu elke dag affirmaties van Louise Hay. Het enige wat mij momenteel helpt. Waar ik in geloof. Ik heb haar film bekeken en luister naar vele you tube filmpjes. Wat zou het fijn zijn een lotgenoot of lotgenote te kunnen vinden die ook positief probeert verandering in zichzelf aan te brengen. Nu heb ik deze affirmatie: ik heb vrienden en vriendinnen die mij op waarde schatten ( wederzijds) en die zien hoe leuk humorvol en creatief ik ben. We sterken elkaar en inspireren elkaar. Die begrijpen dat ik na al die jaren even de kluts goed kwijt ben. En tijdelijk alleen. Dat het met vallen en opstaan gaat. Af en toe eens huilen. Ik leer van mijzelf te houden. Jij ook? Neem dan contact op.
Caro
> 2 jaar geleden
