Mijn vader is overleden op 17 februari 2021.Voor mij heeft het leven geen zin meer,plots ben ik niet meer bang van de dood.Ik ben 55,heb geen kinderen,en maak moeilijk sociale contacten.Heb mijn lieve moeder en zus nog.Mijn broer ziet niet om naar ons.Toen ik Corona had,heeft hij ook naar mij niet om gezien.Dit vergeef ik hem nooit,ook niet op de begrafenis van papa zijn.Ik Heb geen afscheid kunnen nemen.Papa was Corona patiënt.Dit neerschrijven helpt mij.❤️
Papa,ik heb geen enkel beeld van jou als COVID-patiënt in het ziekenhuis.’😟
Tot dat ene telefoontje in de namiddag. Dat ze alles gedaan hadden wat ze konden. Ook zij hadden dit niet verwacht. Want het leek beter te gaan. Dachten ook zij.
Als betrokken familie wisten we eigenlijk niet veel meer dan die waarden en de korte samenvatting van je toestand. Beter dan gisteren, een lastige dag, verward… Ik heb geen enkel beeld van jou als COVID-patiënt in het ziekenhuis. Kon je eten, recht op zitten, televisie kijken? Was je in paniek? Had je het opgegeven? Wist je wat er aan gebeuren was? Heb je afgezien? Heb je het gevoeld dat je de wereld aan het lossen was?
Dit afscheid nemen was afscheid nemen zonder enige vorm van afscheid.
Elkaar zien in het ziekenhuis was uitgesloten.Alleen uitzonderingen werden toegelaten bij kinderen in opname, bevallingen en dreigend overlijden. Aangezien alle partijen hoopvol waren, konden we elkaar niet zien. Alsof een reële kans van één op twee niet risicovol genoeg was.😟
Je kunstmatig coma. Je wou nog zoveel regelen.’
Je kon amper iets zeggen door het tekort aan zuurstof tegen ons ma,toen jullie samen lagen.
Daarna bleef het voor altijd stil.😟
Een kans om je te horen hebben we niet meer gehad. Geen idee wat je laatste woorden waren. Of zouden zijn geweest.
Of we je nog konden zien, nu je er niet meer was? Ook dat was geen optie. Door de maatregelen ging de kist dicht. Ook je bezittingen kregen we afgesloten terug. Via het onthaal van het ziekenhuis in een doos hermetisch afgesloten. Met een grote sticker die zegt: 72 uur niet openen. Perfect voor de veiligheid maar bijna onmenselijk voor een zoon. Ook dat is afscheid nemen in tijden van corona.
Met corona op intensieve aan de beademing, het kan je zo maar gebeuren.
Warme groet,Johan.❤️
Je kan het leven niet vasthouden.😟
Papa,ik heb geen enkel beeld van jou als COVID-patiënt in het ziekenhuis.’😟
Tot dat ene telefoontje in de namiddag. Dat ze alles gedaan hadden wat ze konden. Ook zij hadden dit niet verwacht. Want het leek beter te gaan. Dachten ook zij.
Als betrokken familie wisten we eigenlijk niet veel meer dan die waarden en de korte samenvatting van je toestand. Beter dan gisteren, een lastige dag, verward… Ik heb geen enkel beeld van jou als COVID-patiënt in het ziekenhuis. Kon je eten, recht op zitten, televisie kijken? Was je in paniek? Had je het opgegeven? Wist je wat er aan gebeuren was? Heb je afgezien? Heb je het gevoeld dat je de wereld aan het lossen was?
Dit afscheid nemen was afscheid nemen zonder enige vorm van afscheid.
Elkaar zien in het ziekenhuis was uitgesloten.Alleen uitzonderingen werden toegelaten bij kinderen in opname, bevallingen en dreigend overlijden. Aangezien alle partijen hoopvol waren, konden we elkaar niet zien. Alsof een reële kans van één op twee niet risicovol genoeg was.😟
Je kunstmatig coma. Je wou nog zoveel regelen.’
Je kon amper iets zeggen door het tekort aan zuurstof tegen ons ma,toen jullie samen lagen.
Daarna bleef het voor altijd stil.😟
Een kans om je te horen hebben we niet meer gehad. Geen idee wat je laatste woorden waren. Of zouden zijn geweest.
Of we je nog konden zien, nu je er niet meer was? Ook dat was geen optie. Door de maatregelen ging de kist dicht. Ook je bezittingen kregen we afgesloten terug. Via het onthaal van het ziekenhuis in een doos hermetisch afgesloten. Met een grote sticker die zegt: 72 uur niet openen. Perfect voor de veiligheid maar bijna onmenselijk voor een zoon. Ook dat is afscheid nemen in tijden van corona.
Met corona op intensieve aan de beademing, het kan je zo maar gebeuren.
Warme groet,Johan.❤️
Je kan het leven niet vasthouden.😟
Johan P
> 2 jaar geleden
