De natuurlijke ademhaling is een buikademhaling. Bij baby's, honden en katten kun je goed zien hoe hun buikje op en neer gaat.
Onze buik is ook het thuis van onze meeste emoties. Door naar je buik te ademen, adem je ook naar je emoties, wat heel gezond is. Mits, je bereid bent al je emoties te voelen.
Op het moment dat je iets niet wilt voelen, is er de neiging om je adem daar vandaan te halen. Adem is immers leven en door er naar toe te ademen ga je de emotie dus voelen. Als je niet wilt voelen, haal je je adem weg. De buikademhaling wordt dan een borstademhaling.
Als je nog verder van je gevoel weg trekt wordt het zelfs een hoge borstademhaling. Doordat je maar een deel van je long gebruikt, moet je frequenter ademen dan je normaal zou doen om voldoende zuurstof binnen te halen en dat noemen we dus hyperventilatie.
Als je paniekaanvallen hebt, dat schiet je zelfs uit je hoofd, uit je lijf; zo hoog zit je adem/energie.
Om van hyperventilatie af te komen is het dus nodig dat je weer in je lijf zakt. Dat betekent dat je ook weer gaat voelen wat je eigenlijk niet wilt voelen. Door niet meer voor dat gevoel weg te lopen, maar het te doorvoelen, verliest de emotie z'n grip op je. Omdat het hier om oud zeer gaat, om onverwerkte ervaringen uit het verleden, is het verstandig om dat samen met een therapeut te doen.
Wat je zelf wel kunt doen is de buikademhaling beoefenen. Leg je handen op je buik ter hoogte van je navel. Voel de beweging van je buikwand op je in- en uitademing. Concentreer je op dat inzakken en uitzetten van je buik; houd je aandacht in je buik. Al vrij zak je dan weer terug in je lijf en je went jezelf er meteen aan om weer te gaan voelen.
Oefen die niet alleen bij hyperventilatieaanvallen, maar ook op andere momenten, zodat je het paraat hebt wanneer je het echt nodig hebt.
Onze buik is ook het thuis van onze meeste emoties. Door naar je buik te ademen, adem je ook naar je emoties, wat heel gezond is. Mits, je bereid bent al je emoties te voelen.
Op het moment dat je iets niet wilt voelen, is er de neiging om je adem daar vandaan te halen. Adem is immers leven en door er naar toe te ademen ga je de emotie dus voelen. Als je niet wilt voelen, haal je je adem weg. De buikademhaling wordt dan een borstademhaling.
Als je nog verder van je gevoel weg trekt wordt het zelfs een hoge borstademhaling. Doordat je maar een deel van je long gebruikt, moet je frequenter ademen dan je normaal zou doen om voldoende zuurstof binnen te halen en dat noemen we dus hyperventilatie.
Als je paniekaanvallen hebt, dat schiet je zelfs uit je hoofd, uit je lijf; zo hoog zit je adem/energie.
Om van hyperventilatie af te komen is het dus nodig dat je weer in je lijf zakt. Dat betekent dat je ook weer gaat voelen wat je eigenlijk niet wilt voelen. Door niet meer voor dat gevoel weg te lopen, maar het te doorvoelen, verliest de emotie z'n grip op je. Omdat het hier om oud zeer gaat, om onverwerkte ervaringen uit het verleden, is het verstandig om dat samen met een therapeut te doen.
Wat je zelf wel kunt doen is de buikademhaling beoefenen. Leg je handen op je buik ter hoogte van je navel. Voel de beweging van je buikwand op je in- en uitademing. Concentreer je op dat inzakken en uitzetten van je buik; houd je aandacht in je buik. Al vrij zak je dan weer terug in je lijf en je went jezelf er meteen aan om weer te gaan voelen.
Oefen die niet alleen bij hyperventilatieaanvallen, maar ook op andere momenten, zodat je het paraat hebt wanneer je het echt nodig hebt.
