Het begon met een operatie in mijn gezicht en hals, kanker in een speekselklier, 10 jaar terug.
Fijne baan in de gehandcapte zorg waar ik mij zelf heb kunnen doorontwikkelen middels opleidingen en werkervaringen.
Heerlijk werk, intensief, prachtig vanuit mijn hart.
Ook in het buitenland gewerkt. Een droom kwam uit.
Na een paintball spel, toen genegeerd schot in mij nek 3 jaar geleden, wat achteraf de trikker kan zijn geweest, de uitbraak van tinnitus en hyperacusis
Een enorme angst. Zo kan ik nooit meer slapen!
Als een gek op zoek gegaan, naar oplossingen. Ondertussen ervaren dat ik geen steun kreeg van mijn fam. Zo'n gemis. Kleine kring, geen vrienden dichtbij..
Mijn ziek moeten melden op mijn werk.
Nu realiseer ik mij na een suicide poging anderhalf jaar geleden en specialistische hulp dat de uitputting gigantisch is.
Het heeft niet geholpen.
Ik kan niet meer zelfstandig staan, slaap 3 jaar nauwelijks. Alsof ik er zelf niet bij ben. Maak alsmaar afspraken om weg te zijn van mij thuis. Voel mij ook niet thuis..
Steeds meer lichamelijke klachten door de continue stress.
Mijn fam negeert het, praten we niet over dan is het er niet. Hard werken..dan gaat het over...
Kaakkrampen, opgezette halsspieren en band om mijn hoofd die niet weg gaat.
Vastklampen aan een buurman voor hulp..
Geen relatie, wat ik heel erg mis..
De kluwen is zo groot geworden..
De hulp die ik krijg.., gaat weer naar huis.
Heel eenzaam en waar doe ik het voor..
Mijn lichaam heeft het over genomen.
Bruist van binnen, altijd op de vlucht.
Ademhalen, ontspannen..het lukt mij niet..
Help mij alstublieft lotgenoten.
Maria
Fijne baan in de gehandcapte zorg waar ik mij zelf heb kunnen doorontwikkelen middels opleidingen en werkervaringen.
Heerlijk werk, intensief, prachtig vanuit mijn hart.
Ook in het buitenland gewerkt. Een droom kwam uit.
Na een paintball spel, toen genegeerd schot in mij nek 3 jaar geleden, wat achteraf de trikker kan zijn geweest, de uitbraak van tinnitus en hyperacusis
Een enorme angst. Zo kan ik nooit meer slapen!
Als een gek op zoek gegaan, naar oplossingen. Ondertussen ervaren dat ik geen steun kreeg van mijn fam. Zo'n gemis. Kleine kring, geen vrienden dichtbij..
Mijn ziek moeten melden op mijn werk.
Nu realiseer ik mij na een suicide poging anderhalf jaar geleden en specialistische hulp dat de uitputting gigantisch is.
Het heeft niet geholpen.
Ik kan niet meer zelfstandig staan, slaap 3 jaar nauwelijks. Alsof ik er zelf niet bij ben. Maak alsmaar afspraken om weg te zijn van mij thuis. Voel mij ook niet thuis..
Steeds meer lichamelijke klachten door de continue stress.
Mijn fam negeert het, praten we niet over dan is het er niet. Hard werken..dan gaat het over...
Kaakkrampen, opgezette halsspieren en band om mijn hoofd die niet weg gaat.
Vastklampen aan een buurman voor hulp..
Geen relatie, wat ik heel erg mis..
De kluwen is zo groot geworden..
De hulp die ik krijg.., gaat weer naar huis.
Heel eenzaam en waar doe ik het voor..
Mijn lichaam heeft het over genomen.
Bruist van binnen, altijd op de vlucht.
Ademhalen, ontspannen..het lukt mij niet..
Help mij alstublieft lotgenoten.
Maria
Maria
> 2 jaar geleden